Ovadya Hakkında Bilmeniz Gereken 3 Şey

Ovadya’nın peygamberliği, Eski Antlaşma’daki en kısa kitap olduğu ve birçok Kutsal Kitap okuyucusuna yabancı gelen Küçük Peygamberler arasında yer aldığı için kolayca gözden kaçabilir. Ovadya kitabı hakkındaki temel gerçekler hızlı bir şekilde öğrenilebilir, çünkü onu okumak sadece bir ya da iki dakika sürer.

Peygamber, Rab’bin Edom ulusuna karşı yargısını bildirir (Ova. 1-4, 8-10); Edom küçük bir ülkedir ama rahatlık ve güvenlik duygusuyla yaşayan bir ülkedir ve bu böbürlenen (alaycı) bir gurura dönüşmüştür (Ova. 3, 12). Bu güvenin iki nedeni vardı: Burası dağlık bir ülkeydi ve insanlar açısından bakıldığında kolayca savunulabilirdi (Ova. 3-4). Dahası, Edom (genellikle baş kenti Teman’la anılır) büyük bir insan bilgeliğine sahip olmakla ünlüydü (Ova. 8-9; ayrıca bkz. Yer. 49:7). Başka bir deyişle Edom, sakinlerinin güven içinde yaşamasını sağlayan tüm stratejik avantajlara sahipti. Yine de Rab, sadece Babilliler saldırdığında (M.Ö. 587/586’da Yeruşalim’in yıkımı ve sürgünle sonuçlanan saldırıda) Yahudilere yardım etmedikleri için değil, kaçan Yahudileri yakalayıp teslim ederek istilacılara faal yardım sağladıkları için de Edomluların üzerine yargı geleceğini bildirir (Ova. 11-14; Mez. 137:8-9; Hez. 25:12; 35:5). Bu yargı bildirilerinin yanı sıra Rab, halkının kurtulacağını ve Kendi krallık gücü aracılığıyla halkının yeniden yükseleceğini de vaat eder (Ova. 17-21).

Ovadya kitabıyla ilgili aşağıdaki üç şeyi anlamak, onun mesajını daha iyi kavramamıza yardımcı olabilir.

1. Ovadya’nın peygamberliği, Rab’bin İshak’a oğulları Yakup ve Esav’la ilgili olarak verdiği “büyüğün küçüğe hizmet edecek” (Yar. 25:23) şeklindeki egemen buyruğunun gerçekleştiğini gösterir.

Edom ve Yahudiler, Esav ve Yakup’un soyundan geliyordu (Yar. 36:1-43; 49:1-28). İki kardeşin sorunlu bir ilişkisi olduğu gibi (Yar. 27:41-45), onlardan doğan iki ulus da (Esav’dan Edom ve Yakup’tan Yahudiler) öyle olmuştur. Sahtekâr ve hilekâr olmasına rağmen Yakup ilk doğan kardeşine ait olan ilk oğulluk hakkını ve kutsamayı aldı (Yar. 25:29-33; 27:1-40). Benzer şekilde, Yahudilere çatışmalı tarihleri boyunca Edomlular üzerinde lütufkâr bir hâkimiyet verilmiştir (Say. 24:18-19) (bkz. örneğin, 1.Sa. 14:47; 2.Sa. 8:11-14; 1.Kr. 22:47; 1.Ta. 18:11). Rab’bin Yakup ve İsrail’e davranışı, Tanrı’nın hak etmeyenlere gösterdiği karşılıksız lütfunu ortaya koyar (Mal. 1:1-4; Rom. 9:10-16).

2. Ovadya’nın görümü (Ova. 1) Tanrı’nın yargı ve kurtuluş eylemlerini “teleskopla” birleştirerek eş zamanlı görünmelerini sağlar.

Ovadya sadece Edom üzerindeki yargıdan değil, aynı zamanda tüm uluslara yargı (Ova. 16) ve Tanrı’nın halkı için kurtuluş (Ova. 17) getirecek olan “Rab’bin günü”nden (Ova. 15) de söz eder. İlk bakışta bunlar aynı anda gerçekleşecekmiş gibi görünmektedir. Bununla birlikte, Kutsal Kitap peygamberleri Tanrı’nın yargı ve kurtuluş eylemlerini, tıpkı uzun bir teleskobu alıp katlayarak (parça parça olan kısımları kısaltarak) tek bir birim hâline getirmek gibi, düzenli olarak bir araya getirirler. Bu konuşma biçimi genellikle “peygamberlik katlanması” (tıpkı bir teleskobun açık ve katlanmış durumlarına göre bakılan yerin uzakta ya da yakında görülmesi ama buna rağmen bakılan yerin aynı olması gibi) veya “iç içe geçme” olarak adlandırılır ve bu tekniğin farkında olmak okuyucunun kafa karışıklığını önlemesine yardımcı olabilir. Peygamberlik bildirilerinin bu ortak özelliğini anlayarak, Ovadya’nın peygamberliğinin farklı zamanlarda gerçekleştiğini fark edebiliriz. Örneğin, Edom’un yıkımı çoktan gerçekleşmiştir, ama imanlılar hâlâ tüm ulusları yargıya çağıracak ve kilise için kurtuluşu tam olarak getirecek olan “Rab’bin günü”nü beklemektedirler.

3. Ovadya’nın peygamberliği Yeni Antlaşma’da doğrudan alıntılanmamıştır, ancak Kutsal Yazılar bu peygamberliğin İsa Mesih’te şaşırtıcı bir şekilde yerine geldiğine işaret eder.

Ovadya; Ester ve Sefanya gibi diğer birkaç Eski Antlaşma kitabıyla birlikte Yeni Antlaşma’da alıntılanmamıştır. Bununla birlikte, Kutsal Yazılar Ovadya’nın peygamberliğinin şaşırtıcı bir şekilde gerçekleştiğini gösterir. Zamanla Edomlular yabancı güçler tarafından boyunduruk altına alındı ve Yahudi tarihçi Josephus’a göre bir kez daha Yahudi egemenliği altına girdiler ve M.Ö. ikinci yüzyılın sonlarında Ioannes Hyrkanos (Haşmonayim hükümdarı ve Yahudi baş kâhini) tarafından törensel sünnete zorlandılar (Antiquities 13:256). Sonuç olarak, Yahudi halkı, “İdunmeyalılar” olarak bilinen bu halkı kendi aralarına katmaya başladılar. Atalarının topraklarını ve ulusal kimliklerini kaybetmeleri İdunmeyalılar için gizli bir nimet oldu, çünkü İdunmeya’dan gelen insanlar Mesih İsa’yı izlemeye çekilenler arasındaydı (Mar. 3:8-9) ve bu durum Koloseliler 3:11’in doğruluğunu kanıtlamış oldu: “Bu yenilikte Grek ve Yahudi, sünnetli ve sünnetsiz, barbar, İskit, köle ve özgür ayrımı yoktur. Mesih her şeydir ve her şeydedir.” Tıpkı Ovadya’nın bildirdiği gibi, kurtuluş Siyon Dağı’nda (Ova. 17), yani daha iyi bir antlaşmanın aracısı olan İsa’yı izleyen diri Tanrı’nın halkı arasındadır (İbr. 12:22-24).

Ovadya kitabı, eski bir atasözünün doğruluğunu kanıtlamaktadır: İyi şeyler küçük paketlerde gelir.

Bu makale Bilmeniz Gereken 3 Şey serisinin bir parçasıdır. Orijinal olarak Ligonier Hizmetleri blogunda yayınlanmıştır.

açar ve ikizlerin doğumuyla sonuçlanır. Bu doğumda, Perez’in Zerah’ın önüne geçmesiyle primogeniture (en büyük oğlun miras hakkı) ilkesi bir kez daha tersine döner. Daha sonra Yakup Yahuda’yı kutsayacak ve krallığın onun soyundan gelenlerle ilişkilendirileceğini söyleyecektir (Yar. 49:8-12). Bu kutsama yüzyıllar sonra Samuel’in zamanında görülmektedir (bkz. Mez. 78:67-72).