Kutsallaştırılma Hakkında Bilmeniz Gereken 5 Şey

Kutsal Kitap’taki kutsallaştırılma öğretisinin daha kısa ve öz bir tanımını arıyorsanız, Westminster Kısa Kateşizmi’nin yaptığı tanımdan daha iyisini bulamazsınız. Westminster ilahiyatçıları 35. Soruya verdikleri yanıtta şöyle yazmışlardır: “Kutsallaştırılma, Tanrı’nın karşılıksız lütfunun bir eylemidir; kutsallaştırılmada, bir bütün olarak Tanrı’nın suretinde olmak üzere yenileniriz ve artan bir şekilde günaha ölmek ve de doğrulukta yaşamak üzere etkin kılınırız.” Bu, kutsallaştırılmanın kademeli doğasının doğru bir tanımı olsa da Kutsal Yazılar, kefaretin sağladığı bu nimeti tam olarak anlamamız için gerekli olan bu kutsallaştırılmanın diğer bazı önemli yönlerini ortaya koymaktadır. Şimdi bu beş önemli noktayı inceleyelim.

1. Mesih kutsallaştırılmanın kaynağıdır.

İmanlılar, Mesih’le olan birliktelikleri sayesinde kutsal olurlar. Mesih, imanla O’na bağlı kaldıkça ruhsal olarak büyümek için ihtiyaç duyduğu her şeyi halkına sağladığı için, kutsallaştırılmanın tek kaynağıdır. Elçi Pavlus’un yazdığı gibi, “ama siz Tanrı sayesinde Mesih İsa’dasınız. O bizim için tanrısal bilgelik, doğruluk, kutsallık ve kurtuluş oldu” (1Ko. 1:30). Halkının kutsallık kaynağı olabilmesi için İsa’nın kurtuluş işinde önce Kendisini kutsal kılması gerekiyordu (Yu. 17:19). Günahı olmamasına rağmen (2Ko. 5:21), Tanrı’nın yasasına ve Tanrı’nın aracılık emirlerine mükemmel bir şekilde itaat ederek Kendisini halkı için kutsamıştır (Yu. 10:17-18). Geerhardus Vos, bu durumu şöyle açıklamıştır: “sanki bu kutsallaştırılma daha önceki bir kutsallık eksikliğini varsayıyormuş gibi, Kurtarıcı’da bir değişiklik olarak değil, yaşamının Tanrı’ya aracılık eden itaatle (dingin ve etkin) kutsanması olarak anlaşılmalıdır.” İtaatkâr yaşamına ek olarak, Mesih çarmıhta öldüğünde bizim için artık kutsanmıştır. İmanlıların günahları Mesih’e yüklendiğinden ve O bunları çarmıhta bedeninde taşıdığından, Tanrı’nın şiddetli gazabının hedefi olduğunda, bu günahlar yargı yoluyla temizlenmiştir.

2. Yeniden doğuş, kutsallaştırılmanın temelidir.   

Aklanma kurtuluşun bir getirisi (yani bir kereye mahsus bir eylem) olduğundan, kutsallaştırılma daha doğru bir ifadeyle, yeniden doğuşun dönüştürücü bereketi sayesinde gerçekleşir. Hristiyan yaşantısının başlangıcında imanlıların yaşamlarına yeni bir doğanın (yani yeniden doğuşun) ortaya çıkması kutsallaştırılma sürecini başlatır. Westminster İman Açıklaması’nda da belirtildiği gibi, “Kutsallaştırılma, Tanrı’nın karşılıksız lütfunun bir eylemidir; kutsallaştırılmada, bir bütün olarak Tanrı’nın suretinde olmak üzere yenileniriz ve artan bir şekilde günaha ölmek ve de doğrulukta yaşamak üzere etkin kılınırız… Böylelikle kutsallar lütufta büyür ve Tanrı korkusuyla kutsallıkta mükemmelliğe erişirler” (WİA 13:1, 3).

3. Kutsallaştırılmanın doğrudan gerçekleşen bir yönü vardır.

Philadelphia’daki Westminster Theological Seminary’de sistematik teoloji profesörü olan John Murray, doğrudan kutsallaştırılma (kutsal kılınma) ile aşamalı kutsallaştırılma arasında ayrım yapmıştır. Murray, imanlıların kutsallaştırılmasından söz eden Yeni Antlaşma bölümleriyle ilgili olarak (örneğin, 1Ko. 1:2; 6:11; İbr. 10:10) şunları yazmıştır: “Yeni Antlaşma’da kutsallaştırılmayla ilgili olarak kullanılan en karakteristik terimler bir süreçten değil, bir kereye mahsus kesin bir eylemden söz etmektedir … bu nedenle, kutsallaştırılmayı yalnızca aşamalı bir iş olarak düşünmek Kutsal Kitap’ın dil kalıplarından sapmak olacaktır.”

Doğrudan kutsallaştırılma (kutsal kılınma), imanlıların yaşamında günahın gücünden radikal bir kopuşu içerir. Günahın gücünden bu kopuş, İsa’nın çarmıhta günah için ölmesiyle gerçekleşmiştir (Rom. 6:10). Murray’in açıkladığı gibi:                      

Mesih ölümü ve dirilişiyle günahın gücünü kırmış, bu dünyanın ilahı, karanlığın prensi üzerinde zafer kazanmış, dünya ve onun hükümdarı üzerinde yargısını infaz etmiş ve bu zaferle kendisine bağlı olan herkesi karanlığın gücünden kurtarmış ve kendi krallığına almıştır. Mesih ve halkı arasındaki birlik o kadar samimidir ki, tüm bu zafer başarılarında onunla birlikte paydaş olmuşlardır ve bu nedenle günaha ölmüşler, Mesih’le birlikte dirilişinin gücüyle beraber de yükselmişlerdir.

Bir imanlı zaman içinde Mesih’le kurtuluş bağlamında birleştiğinde, kurtuluş işinin bu yönü Hristiyan yaşantısında kendini gösterir.

4. İman ve sevgi kutsallaştırılmanın ikili araçlarıdır.

İmanlıların aklanması (yani Tanrı’nın önünde doğru olarak kabul edilmeleri) sadece imanla gerçekleşirken, kutsallaştırılma süreci imanlıların yaşamlarında “sevgiyle etkisini gösteren iman” ile gerçekleşir (Gal. 5:6). İmanlılar Mesih’te aklandıkları aynı imanla kutsallaştırılırlar. Ancak imanlıların yaşantısında iman, lütufta büyümeyi sağlamak için sevgiyle birlikte etkin bir şekilde çalışır. Tanrı’nın halkının kendi yaşantılarında yaptıklarıyla, buna karşılık olarak yapmaya çağrıldıkları arasında bir uyum vardır. Elçi Pavlus, “Öyleyse sevgili kardeşlerim, her zaman söz dinlediğiniz gibi, yalnız ben aranızdayken değil, ama şimdi yokluğumda, kurtuluşunuzu saygı ve korkuyla sonuca götürmek için daha çok gayret edin. Çünkü kendisini hoşnut edeni hem istemeniz hem de yapmanız için sizde etkin olan Tanrı’dır.” (Flp. 2:12-13) diye yazarken, aslında bu ortak çalışmaları özetlemektedir.

5. Tanrı, imanlıların aşamalı kutsallaştırılmada ilerlemelerine yardımcı olmak için belirli araçlar tahsis etmiştir.

Kutsallaştırılma, Mesih’in ölümü ve dirilişiyle kendi gerçekleştirdiklerine dayansa ve Kutsal Ruh’un gücüyle imanlıların yaşamlarında deneyimlense de Tanrı imanlılara lütufta büyüme arayışlarında yardımcı olmak için belirli araçlar tayin etmiştir. İmanlının gelişim gösteren kutsallaştırılması, lütuf araçlarını kullanmasıyla orantılı olacaktır. Tanrı’nın, halkının kutsallaştırılması için atadığı temel araçlar Söz, sakramentler ve duadır. İsa Başkâhinlik Duası’nı şöyle etmiştir: “Onları gerçekle kutsal kıl. Senin sözün gerçektir” (Yu. 17:17). Elçi Pavlus “şükran kâsesi”nden söz ederken Rab’bin Sofrası’nın lütfuna atıfta bulunmuştur (1Ko. 10:16). Söz’ün, sakramentlerin ve duanın hizmeti toplu ibadetin temel unsurlarıdır. Bu nedenle, Rab’bin Günü ibadetinde kutsallarla bir araya gelmek, giderek bizim de kutsallaştırılmamız için hayati önem taşır.

Bu makale orijinal olarak Ligonier Hizmetleri blogunda yayınlanmıştır.

açar ve ikizlerin doğumuyla sonuçlanır. Bu doğumda, Perez’in Zerah’ın önüne geçmesiyle primogeniture (en büyük oğlun miras hakkı) ilkesi bir kez daha tersine döner. Daha sonra Yakup Yahuda’yı kutsayacak ve krallığın onun soyundan gelenlerle ilişkilendirileceğini söyleyecektir (Yar. 49:8-12). Bu kutsama yüzyıllar sonra Samuel’in zamanında görülmektedir (bkz. Mez. 78:67-72).