1.Korintliler Hakkında Bilmeniz Gereken 3 Şey

1. Korint kilisesi sorunlarla dolup taşıyordu.

Elçi Pavlus Korint’teki kilisenin kurucusuydu. Başka bir deyişle, Tanrı’nın bu kilisenin doğması için kullandığı insan aracıydı. İkinci müjdeleme yolculuğunda, 50’li yılların başında, Ahaya anakarasını güneydeki Mora Yarımadası’na bağlayan kara köprüsü üzerinde bulunan bu kente geldi. İki limanı (Lechaeum ve Kenhere) ve tahminen 150.000 kişilik kozmopolit nüfusuyla bereketli bir kentti. Kent oldukça kalabalık, putperest ve aşırı derecede ahlaksızdı.

Pavlus’un hizmeti sinagogda başladı, fakat oradaki muhalefet çok büyük olunca, Tanrı’ya tapınan Titus Yustus’un evinde hizmet etmeye devam etti. Hiç kuşkusuz agorada ve başka yerlerde de hizmet etti. “Pavlus’u dinleyen Korintliler’den birçoğu da inanıp vaftiz oldu” (Elçilerin İşleri 18:8). Kentte iman edecek pek çok kişi olacağından, Tanrı bir gece görümünde Pavlus’u korkusuzca hizmet etmeye devam etmesi için teşvik etti. Pavlus orada bir buçuk yıl kaldı. Bu nedenle, büyük ölçüde puta tapan kişilerden ve kısmen de Yahudilerden oluşan oldukça büyük bir kilise olmalıydı. Pavlus kendisinden onların ruhsal babası olarak söz eder (1Ko.4:15).

Ancak bu kiliseye hizmet etmek kolay değildi. Bazıları daha önce kentin meşhur olduğu cinsel sapkınlıklara karışmıştı, diğerleri ise putperest, hırsız ve ayyaştı (1Ko. 6:9-11). Dahası, Pavlus onlardan Yunan bilgeliğine düşkün (1Ko. 2:4-5), olgunlaşmamış (1Ko. 3:1), kendini beğenmiş (1Ko. 4:6), kibirli (1Ko. 5:2), böbürlenen (1Ko. 5:6), düşüncesiz (1Ko. 6:1; 11:21-22) diye bahseder ve bu liste uzayıp gidebilir. Peki Pavlus bu durumdaki insanlara nasıl hizmet etti?

Mektubun en başında Pavlus’un onlar için şükretmesi, onları övmesi ve herhangi bir ruhsal armağandan yoksun olmadıklarını ifade etmesi dikkat çekicidir (1Ko. 1:4-7). Daha sonra, onları utandırmak için değil, sevgili çocukları olarak onları uyarmak için yazdığını açıkça belirtmektedir (1Ko. 4:14). Onlara duyduğu pastör sevgisi baştan sona belirgindir. Mektuptaki son sözleri şöyledir: “Hepinize Mesih İsa’da sevgiler! Âmin” (1Ko. 16:24).

2. Birinci Korintliler, Pavlus’un diğer mektuplarından çok daha geniş bir içerik çeşitliliğine sahiptir.

J. Gresham Machen şöyle yazmıştır: “Korintlilere Birinci Mektup, Elçisel bir kilisenin iç işleri hakkında diğer tüm Yeni Antlaşma kitaplarından daha fazla bilgi verir. Tek başına Birinci Korintliler, ilk kilisenin pratik sorunlarını şaşırtıcı çeşitlilikleriyle bütünüyle sunar.”[1] Bu mektup okunduğunda, konuların ne kadar geniş bir yelpazeye yayıldığı görülür. Pavlus bu konular hakkında aldığı iki haberle bilgilendirilmişti: Kloi’den gelen ve belki de hizmetkârları olan bazı “kişiler” tarafından iletilen bir rapor (1Ko. 1:11) ve muhtemelen kiliseden gelen bir mektup şeklinde İstefanas, Fortunatus ve Ahaykos’tan gelen başka bir rapor (1Ko. 16:17).

Bölücü gruplar (1Ko. 1:11-12); putperestleri bile dehşete düşürecek türden bir ensest vakası (1Ko. 5:1); küçük davaların kamuya açıklanması (1Ko. 6:1); evlilik ve boşanma konusunda talimat ihtiyacı (1Ko. 7); daha önce putlara kurban edilen etin yenmesi konusundaki anlaşmazlıklar (1Ko. 8:1-11:1); tapınma ve ruhsal armağanların kullanımıyla ilgili çeşitli konular (1Ko. 12-14); ve kilisedeki bazı kişilerin dirilişin gerçekliğini inkâr etmesi (1Ko. 15:12). Bu baş döndürücü bir zorluklar listesi ve hepsi bu kadar bile değil. Çok çeşitli soruları ve endişeleri olan bir kiliseydi.

3. Korintliler ve onların sorunları kronolojik ve kültürel olarak bizden büyük ölçüde farklı olsa da Pavlus’un onlarla ilgilenme şekli bizim için tamamen geçerlidir.

Bir kez daha, Machen’in gözlemi kayda değerdir:
“Birinci Korintliler eski bir kilisenin bazı somut sorunlarını ele alır. Bu sorunlar bizim sorunlarımız değildir. [Ancak Pavlus, önemsiz sorunları bile ebedi ilkeler ışığında görme gibi olağanüstü bir özelliğe sahipti. Birinci Korintliler’le ilgili dikkat çekici olan şey şudur: Bu mektupta tartışılan her sorun, Müjde’ye dayalı gerçeğin ateşiyle sınanmaktadır. Mektubun kalıcı değeri buradan gelir. Müjde’nin üstün ilkelerinin günlük yaşamın rutinine nasıl uygulanacağı Hristiyan davranışının temel sorunudur. Bu sorun hiç kimse için ayrıntılı olarak çözülemez, çünkü yaşamın ayrıntıları sonsuz çeşitliliktedir; ancak çözüm yöntemi Birinci Korintliler’de ortaya konmuştur.”[2]

Bu, her çağdaki her Hristiyan’ın Kutsal Yazılar’ı kendi bağlamına uygulamaya çalışması gerektiğini hatırlatan iyi bir örnektir. Bunun için yardıma ihtiyacımız var. Reformation Study Bible gibi iyi bir çalışma Kutsal Kitabı kullanarak işe koyulun. Kitapta, bu konuda nispeten basit olanlardan derinlemesine teknik olanlara kadar daha kapsamlı yorumlar mevcuttur. Keith Mathison, Tim Challies ve diğerleri tarafından en iyi yorumların yararlı listeleri derlenmiştir. Her zaman en büyük yardımın Tanrı’dan geleceğini unutmayın. Mezmur 119:18, Kutsal Kitap’ı okuduğunuzda ya da çalıştığınızda kullanabileceğiniz iyi bir duadır: “Gözlerimi aç, yasandaki harikaları göreyim.”

[1] J. Gresham Machen, The New Testament: An Introduction to its Literature and History (Edinburgh: Banner of Truth, 1976), 131.
[2] A.g.e., 134.

Bu makale Bilmeniz Gereken 3 Şey serisinin bir parçasıdır. Orijinal olarak Ligonier Hizmetleri blogunda yayınlanmıştır.

açar ve ikizlerin doğumuyla sonuçlanır. Bu doğumda, Perez’in Zerah’ın önüne geçmesiyle primogeniture (en büyük oğlun miras hakkı) ilkesi bir kez daha tersine döner. Daha sonra Yakup Yahuda’yı kutsayacak ve krallığın onun soyundan gelenlerle ilişkilendirileceğini söyleyecektir (Yar. 49:8-12). Bu kutsama yüzyıllar sonra Samuel’in zamanında görülmektedir (bkz. Mez. 78:67-72).