Hoşea Hakkında Bilmeniz Gereken 3 Şey

1. Adı “kurtuluş” anlamına gelen Hoşea, İsrail’in kuzey krallığının bir vatandaşı olması ve kuzeye vaaz vermesi açısından yazan peygamberler arasında benzersizdir.

Hoşea 1:1, Hoşea’nın hizmetini kuzey kralı II. Yarovam ile güney kralları Uzziya, Yotam, Ahaz ve Hizkiya dönemlerine tarihlendirir. Bu onu, hizmeti II. Yarovam’ın yönetimi sırasında gerçekleşen bir başka kuzeyli peygamber olan Yunus’un (2.Kr. 14:25) çağdaşı yapar, ancak Yunus’un otobiyografik yazıları Ninova’yla ilgili kişisel deneyimiyle ilgilidir.

Hoşea aynı zamanda kuzeye giden güneyli bir Tanrı hizmetkârı olan Amos’un ve güney krallığındaki peygamberler olan Yeşaya ve Mika’nın da çağdaşıydı. Hükümdarlık yıllarının sayısı yüzün üzerinde olsa da, Hoşea’nın hizmeti muhtemelen II. Yarovam’ın son yıllarında (yaklaşık M.Ö. 753) ve Samiriye’nin M.Ö. 722’de Asurluların eline geçmesinden önce Hizkiya’nın ilk yıllarında (yaklaşık M.Ö. 725) başlamıştır. Bu dönem siyasi kriz ve dinî kaos dönemiydi ve Hoşea aciliyet duygusuyla ulusal felaketin eşiğindeki bir halka vaaz vermişti.

2. Hoşea’nın kişisel yaşamı, ilettiği mesajı yansıtıyordu.

Hoşea’nın Gomer’le evliliği, vaaz ettiği mesajın gözle görülür bir resmi ya da ibretlik dersiydi. Hoşea 3:1, Hoşea’nın Gomer’le olan evliliğini Tanrı’nın İsrail’le olan evliliğiyle açıkça ilişkilendirir. Hoşea’nın Gomer’le olan ilişkisi ve Tanrı’nın İsrail’le olan ilişkisi sevgiyle (ilahi lütuf) başlatılmış, günahla (ilahi hoşnutsuzluk) reddedilmiş ve sadakatle (ilahi sadakat) sürdürülmüştür. Hoşea’nın Gomer’e olan sürekli sevgi ve sadakati, Rab’bin İsrail’e olan sonsuz sevgi ve sadakatinin güzel bir resmiydi. Gomer’in Hoşea’ya olan sadakatsizliği, İsrail’in Rab’be olan haince sadakatsizliğinin trajik bir şekilde açık bir resmiydi. Eski Antlaşma boyunca evlilik, Tanrı’nın halkıyla olan ilişkisinin sembolüdür ve Hoşea’da olduğu kadar hiçbir yerde bu kadar sembolik değildir.

Hoşea’nın evliliği, kitabın mesajı açısından çok önemli olsa da, önemli bir yorumlama sorunu teşkil etmektedir. Sorunun özü, Tanrı’nın Hoşea’ya “kötü (ya da fuhuş yapan) bir kadınla” evlenmesi için verdiği ilk buyrukla ilgilidir (Hoş. 1:2). Görünüşte bu durum ahlaki ve etik bir ikilem yaratmaktadır çünkü Tanrı’nın kâhinlere verdiği ve fahişelerle evlenmelerini yasaklayan açık evlilik talimatlarına ve kısıtlamalarına ters düşmektedir (Lev. 21:7, 13). Bir kâhinin bir fahişeyle evlenmesi utanç verici bir şeyse, bir peygamber için de utanç verici bir şey gibi görünmektedir. Ayrıca Yasa’nın Tekrarı 22:13, 20-21, evlilik sırasında iffetsiz olduğu kanıtlanan her kadını ölüm cezasına çarptırıyordu. Hoşea’nın bir düğün yerine bir cenaze töreniyle başlaması daha uygun görünebilir. Soruna getirilen çözümler iki ana yoruma ayrılmaktadır: evliliği varsayımsal olarak görenler ve evliliği gerçek olarak görenler.

Varsayımsal görüş, evlilik imgesini sadece Tanrı’nın İsrail’le olan ilişkisini ve İsrail’in Tanrı’ya olan ruhsal sadakatsizliğini mecazi olarak ifade etmenin bir yolu olarak yorumlar. Bu görüş, ahlaki ve etik sorundan kaçınma avantajına sahipken, evlilik motifinin Tanrı’nın hak etmeyen bir halka olan sevgisine ilişkin teolojik noktayı ortaya koymasına izin vermektedir. Zayıf yönü ise metinsel kanıtlardan ziyade teolojik uygunluğa dayanmasıdır.

Gerçek bir evliliğin gerçekleştiği konusunda hemfikir olan, ancak Gomer’e atfedilen fahişeliğin doğası ya da zamanı konusunda hemfikir olmayan, gerçek evlilik yorumlarının çeşitli versiyonları vardır. Bazıları Gomer’in evlilik sırasında fahişe olduğunu iddia ederek, Tanrı’nın hak etmeyen günahkârlara olan lütufkâr sevgisini vurgulamak için daha önce belirttiği standartları geçersiz kıldığını savunur. Bazıları ise fahişeliğin zinadan ziyade ruhsal putperestlik anlamına geldiğini iddia etmektedir. Bu, cinsel açıdan iffetsiz bir kadınla evlenme sorununu ortadan kaldırır, ancak Rab’bin peygambere putperest biriyle evlenmesini buyurması en az bu kadar ciddi bir sorun yaratır. Tanrı’nın dinler arası evliliğe karşı yasağı açıktı (Yas. 7:3-4).

“Öngören görüş” olarak adlandırılan bir başka gerçek evlilik yorumu, Gomer’in düğünde saf olduğunu ancak daha sonra fahişe olduğunu söyler. Ancak metin Gomer’in ne olacağını değil, ne olduğunu belirtir. Bir başka çözüm de “fahişelik” sözcüğünü dışsal bir davranıştan ziyade içsel bir özelliği tanımlayan bir sözcük olarak anlamaktır. Büyük olasılıkla Gomer’in evlendikten kısa bir süre sonra ortaya çıkan ahlaksızlığa olan gizli eğilimine atıfta bulunmaktadır. Hoşea 3:1’de aslında zina yapan bir kadın hâline gelmişti, bu da eğilimlerinin gerçek zinada su yüzüne çıktığını gösterir. Bu görüşe göre, Tanrı, Hoşea’ya Gomer’in iç benliğiyle ilgili evliliğin kutsallığını tehlikeye atacak bir şeyi önceden açıklamıştır. Hoşea’nın onun kendisini incitme potansiyelini en başından beri biliyor olması, sevgisinin bencil olmayan doğasını vurgulamaktadır. Bu, imanlılar için ruhsal paralelliğin anahtar halkasıdır: Tanrı, hakkımızda bildiklerine rağmen bizi sever.

3. Hoşea’nın mesajı Tanrı’nın Mesih’teki lütfunu önceden bildirir.

Hoşea’nın uyarıları ve tövbe çağrısı dikkate alınmadı ve ulusun yargılanması kaçınılmaz oldu. Yine de, İsrail’in peygamberin mesajını cahilce ve akılsızca reddetmesinin sonuçları Müjde’nin lütfunu öngörüyordu. 2. Krallar 15:29’a göre, Naftali bölgesi Tanrı’nın yargısına maruz kalan ilk bölgeydi. Ancak Matta 4:12-16’ya göre, İsa’nın hizmetine tanıklık eden ilk bölge burasıydı. Hoşea’nın zamanındaki karanlık, yerini Mesih’in ışığına bırakacaktı. Karanlık zaman, Işık’ın parlayacağı zamanın doluluğuna doğru bir adımdı ve Tanrı’nın amaçlarının ve planlarının her zaman bir araya geldiğini gösteriyordu.

Bu makale Bilmeniz Gereken 3 Şey serisinin bir parçasıdır. Orijinal olarak Ligonier Hizmetleri blogunda yayınlanmıştır.

açar ve ikizlerin doğumuyla sonuçlanır. Bu doğumda, Perez’in Zerah’ın önüne geçmesiyle primogeniture (en büyük oğlun miras hakkı) ilkesi bir kez daha tersine döner. Daha sonra Yakup Yahuda’yı kutsayacak ve krallığın onun soyundan gelenlerle ilişkilendirileceğini söyleyecektir (Yar. 49:8-12). Bu kutsama yüzyıllar sonra Samuel’in zamanında görülmektedir (bkz. Mez. 78:67-72).