Yeşu Hakkında Bilmeniz Gereken 3 Şey

1. Yeşu nihai olarak Tanrı’nın sadakatiyle ilgilidir.

Hristiyanların çoğuna Yeşu kitabı hakkında ne bildiklerini sorarsanız, muhtemelen Eriha savaşı hakkında bir yanıt alırsınız. Bu kentin yıkılan surlarının öyküsü, kitabın fetih anlatısının en önemli noktasıdır. Yeşu, askerî zaferin ve ardından İsrail’in fethettiği toprakların dağıtımının hikâyesinden oluşur. Fakat nihai olarak Yeşu kitabı gerçekten de Tanrı ve O’nun sadakati hakkındadır. Rab İbrahim’e Kenan diyarını vaat etti ve Tanrı’nın halkı bu ilk vaatle Kenan diyarına sahip olmaları arasında önemli bir gecikme yaşamış olsa da Rab’bin sözlerinden hiçbiri boşa çıkmadı (Yşu. 23:14).

Hiçbir bölüm kitabın ana fikrini, Tanrı’nın İsrail’e vereceğini söylediği tüm toprakları verdikten sonra 21. bölümün kapanış sözlerinden daha özlü bir şekilde özetleyemez: “RAB’bin İsrail halkına verdiği sözlerden hiçbiri boş çıkmadı; hepsi yerine geldi” (Yşu. 21:45). Yeşu’nun yanı sıra Kalev ve Eleazar gibi diğer örnek karakterler de kitapta önemli roller oynamaktadır. Kitapta ayrıca savaş tarihinde önemli bir yer edinen görkemli savaşlar da yer alır. Ancak kitap nihai olarak Tanrı ve O’nun güvenilirliği hakkındadır.

2. Kenanlıların yok edilmesi etnik üstünlüğün bir ifadesi değil, Tanrı’nın günaha karşı yargısıydı.

Yeşu’daki en büyük ahlaki tartışma Kenanlıların yok edilmesidir. Örneğin, İsrail Eriha’nın surlarının enkazı üzerinden tırmanarak geçerken, şehirde insan ya da hayvan hiç kimseyi esirgememiştir. İsrail casuslarını saklayan Rahav ve ailesi bunun tek istisnasıydı. Birçok eleştirmen İsrail’in acımasızlığını ya da daha da kötüsü, bu ölümleri talep eden merhametsiz bir “Eski Antlaşma Tanrısı”nın kana susamışlığını kınamıştır (ayrıca bkz. Yas. 20:16-18). Hiç kimse İsrail’in ardında bıraktığı geniş çaplı yıkımı hafife almamalı, ancak bunun ardında yatan ciddi teolojik ve ahlaki nedenlerle de yüzleşmeliyiz. Holokost ya da Ruanda soykırımı gibi aşina olduğumuz soykırım vakalarının aksine, Tanrı’nın halkı düşmanlarını ırki ya da etnik üstünlük duygusuyla öldürmemiştir. İsrail askerleri kılıçlarını tek gerçek Tanrı’nın elindeki yargı araçları olarak kullanıyorlardı. İsrail’in Rab Tanrısı kutsaldır ve günahın cezasız kalmasına izin veremez. Sabrıyla Kenan halkını yüzyıllar boyunca esirgedi, ancak sonunda Amorluların suçu iyice arttı (bkz. Yar. 15:16) ve Tanrı artık onları esirgemedi. Tanrı’nın kutsallığı aynı zamanda İsrail’in de O’na bağlılıkta kutsallık arayışında başarısız olmaları hâlinde aynı ceza tehdidiyle karşı karşıya kalacağı anlamına geliyordu (bkz. Çık. 22:20). Aslında bir İsrailli ve ailesi Kenanlılarla aynı sonu yaşadı. Akan, Tanrı’nın açık emrine itaatsizlik edip Eriha’nın ganimetlerinin bir kısmını çaldığında, kendisine ve ailesine ölüm ve yıkımın yanı sıra ulusa da yenilgi getirdi (bkz. Yşu. 7). Yeşu kitabında anlatılan olaylar Tanrı’nın günahı hafife almadığının açık bir kanıtıdır.

Kutsal Yazılar’ın devamını okuduğumuzda, Kenanlıların yok edilmesinin Mesih geri döndüğünde gerçekleşecek olan son yargı gününün bir habercisi olduğunu fark ederiz (bkz. Vah. 6:12-17; 19:15-16, 19-21). O gün herkes için tek umut, bizim için Tanrı’nın gazabını yüklenmiş olan İsa’yı tanımaktır (1Pe. 2:24).

3. Toprak dağılımının ayrıntıları çok daha büyük bir şeye işaret etmektedir.

Yazar, Yeşu’nun büyük bir bölümünü İsrail oymakları arasında paylaştırılan toprakların ayrıntılarını anlatmaya ayırır. Yazar şu nehrin kenarını, bu vadinin ortasını ve diğer tepeden tırmanışı anlattığı için 13-19. bölümleri okumak sıkıcı olabilir. Bununla birlikte, ülkenin coğrafi ayrıntıları Tanrı için önemliydi ve ülke O’nun için değerli olduğundan, bize bu konuda uzun ve esin dolu bir açıklama yaptı. Peki Rab bu topraklara neden bu kadar değer veriyordu? Çünkü burası Mesih’in ve yeni yaratılışın yüceliklerini tasvir etmek için seçtiği yerdi. Buluşma Çadırı ve kurban sistemi gibi Eski Antlaşma dininin diğer birçok unsuru gibi, toprak da Müjde gerçeğinin bir türü ya da resmiydi. Âdem ve Havva günah işlediklerinde, Tanrı onları yeryüzündeki cennetten kovdu ve toprağı lanetledi. Ancak bu, O’nun iyi bir yaratılış için planlarını bitirdiği anlamına gelmiyordu. İsa geri döndüğünde gökleri ve yeri yenileyecektir (2Pe. 3:10-13; Vah. 21:1). Kenan diyarı, Aden bahçesi ile yeni yaratılış arasında, cennetin bir önizlemesi, süt ve bal akan bir ülke, gelecek olan ebedi cennetin bir hatırlatıcısı ve ön ödemesi olarak duruyordu.

Bu makale Bilmeniz Gereken 3 Şey serisinin bir parçasıdır. Orijinal olarak Ligonier Hizmetleri blogunda yayınlanmıştır.

açar ve ikizlerin doğumuyla sonuçlanır. Bu doğumda, Perez’in Zerah’ın önüne geçmesiyle primogeniture (en büyük oğlun miras hakkı) ilkesi bir kez daha tersine döner. Daha sonra Yakup Yahuda’yı kutsayacak ve krallığın onun soyundan gelenlerle ilişkilendirileceğini söyleyecektir (Yar. 49:8-12). Bu kutsama yüzyıllar sonra Samuel’in zamanında görülmektedir (bkz. Mez. 78:67-72).