Levililer Hakkında Bilmeniz Gereken 3 Şey

Her bir Hristiyan Tanrı’nın tüm öğütlerine uymaya çabalamalıdır. Bu, kısmen, Kutsal Kitap Sözü’nün tüm kapsamı üzerinde derin düşünmek anlamına da gelmektedir. Bu doğrultuda, hepimiz kendimizi doğal olarak Kutsal Kitap’ın bazı kitaplarına ilgi duyarken, dürüst olmak gerekirse diğerlerine o kadar da ilgi duymazken buluruz. Kutsal Kitap’ın genellikle uzak durulan kitaplarından biri de Levililer kitabıdır. Pentatük’ün tam ortasında yer alan Levililer kitabı öyle bir şekilde yazılmıştır ki, birçok modern okuyucu bu kitabı anlaşılması zor bir kitap olarak görür. Fakat kadim İsrail’in tapınma çadırına olan muğlak ilgisine rağmen, bu kitabın bize sunacaklarını göz ardı etmemeliyiz.

İşte Kutsal Kitap’ı okuyan herkesin Levililer kitabından çıkarabileceği üç önemli unsur.

1. Tanrı, halkıyla buluşmak için çok büyük çaba harcar.

Rabbin Buluşma Çadırı tam olarak Kutsal Yazılar’ın söylediği şeydir: Tanrı’nın evi. O’nun sığınağı, O’nun sarayıdır ve dolayısıyla konuklarını kabul ettiği yerdir (Çık. 25:8-9). Tanrı’nın evi O’nun karakterini, kutsallığını, yüceliğini, mükemmel doğruluğunu ve asıl yaratıcı olarak rolünü yansıtır. Bu nedenle Buluşma Çadırı’na girenler Kral’ın huzuruna çıkmaya hazır olmalıdırlar. Böyle bir hazırlık olmadan, ziyaretten sağ çıkmayı umut edemezler. Ancak Levililer bize hiçbir düşmüşlüğün ya da yetersizliğin Tanrımız’ı bizden uzak tutamayacağını hatırlatmaktadır. O bizi Kendisiyle birlik içinde yaşamamız için yaratmıştır ve iradesi de bu birlikteliğe yöneliktir. Bu uzlaşma ve yenilenme arzusu elbette Kutsal Yazılar’ın tüm kurtuluş öyküsünün arka planını oluşturmaktadır.

2. Tanrı kendisiyle nasıl buluştuğumuza önem verir.

Levililer kitabını okurken dikkatimizi çeken bir başka şey de Musa’nın kâhinlere ve Levililere verdiği talimatlarda ne kadar titiz olduğudur. İsraillilerin ibadeti, Tanrı’nın ibadet nesnesi kadar ibadet şekline de ne kadar değer verdiğini ortaya koymaktadır. Tanrı sadece sevgi dolu düşünceler, hayranlık uyandıran arzular ya da dönüştürülmüş pagan uygulamaları aramaz. İsrailliler sadece istedikleri gibi ibadet etmeye değil, ibadet şekillerini Tanrı’nın karakterine uygun hâle getirmeye çağrılmışlardır. Levililer’in talimatları, kurbanlarla ilgili kurallar, aylar, mevsimler ve bayramların hepsi İsraillilerin yaşamlarını ve ibadetlerini Yaratıcı’nın planına uygun olarak düzenlemeye çağrıldıklarına işaret eder. Bizler Tanrı’nın suretinde yaratıldık, bu yüzden ibadetimiz O’nun amacı doğrultusunda yönlendirilmelidir, başka türlü değil.

3. Kurbanların kendileri bize Tanrı’nın kurtarıcı planı konusundaki amaçlarını açıklar.

İnsanlık bahçede düştüğü zaman, Tanrı’yla olan ilişkimiz, insan varlığının tamamını etkileyecek şekilde ölümcül bir biçimde bozuldu. Tanrı’nın huzuruna girebilmek için artık temizlenmemiz, törensel olarak Tanrı’nın huzuruna uygun hâle getirilmemiz gerekir. Tanrı’nın kutsallığı insan temizliğiyle eşleştirilmelidir. Bu nedenle Levililer Buluşma Çadırı’nın en kutsal yerlerinin bu iş için özel olarak hazırlanmış olanlara, yani kâhinlere ve nihayetinde başkâhine ayrıldığını bildirir (Lev. 16:1-5; 21).

Kurban sistemi aynı zamanda insanlığın Tanrı’yla olan ilişkisinin nasıl korkunç bir şekilde değiştiğini de yansıtır. Her bir kurban, Tanrı’nın kurtuluş eylemi aracılığıyla halkıyla yeniden bir araya gelmeyi arzuladığı farklı bir yolu göstermektedir. Hayvanın tamamının yakılmasını içeren yakmalık sunu (Lev. 1:2-17; 6:8-13), insanın Tanrı önündeki günahının örtülmesini veya kefaretini sağlar. Tahıl sunusu (Lev. 2:1-16; 6:14-23), bir ittifakı sağlamak için bir krala verilen armağan ya da vergi ile ilişkilidir. Esenlik sunusu (Lev. 3:1-17; 7:11-21) ibadet eden ile kâhinler arasında bir yemeğin kutsal paylaşımını içerir ve onarılmış bir ilişkiyi yansıtır. Arınma ya da günah sunusu (Lev. 4:1-5:13; 6:24-30) imanlı için günahın kirleticiliğini ve arınma ihtiyacını vurgular. Kefaret sunusu (Lev. 5:14-6:7; 7:1-10) ilahi ve insani ilişkinin bütünlüğe kavuşturulabilmesi için Tanrı’ya olan borcun ödenmesi ihtiyacını ön plana çıkarır. Bu beş kurbanın her biri, Tanrı’nın insanlığa yönelik kurtuluş planının farklı bir yönünü vurgular. Dikkatimiz genellikle hem yakılan kurbanda hem de Levililer 16:1-34’te açıkça belirtilen Kefaret Günü talimatlarında kefaret ihtiyacıyla ilgili bölümlere çekilir; ancak Hristiyan ibadeti, Mesih’in bizi Tanrı’nın önünde yeniden canlandırdığı ve O’nun huzuruna girmemiz için bir yol açtığı çeşitli yolların anlaşılmasıyla derinleştirilebilir (Yu. 14:6). Günahlarımızın kefareti ödenir, Kral’la olan ittifakımız yeniden tesis edilir, dostlar arasında misafirperver bir yemeği paylaşırız, kirlerimiz temizlenir ve borcumuz Rabbimiz ve Kurtarıcımız Mesih İsa’nın kişiliğinde ve eylemiyle ödenir. Başkahinimiz’in tüm bu kurtuluş nimetlerini gerçekleştirmek için iş başında olmasından sevinç duyabiliriz (İbr. 10:1-18).

Bu makale Bilmeniz Gereken 3 Şey serisinin bir parçasıdır. Orijinal olarak Ligonier Hizmetleri blogunda yayınlanmıştır.

açar ve ikizlerin doğumuyla sonuçlanır. Bu doğumda, Perez’in Zerah’ın önüne geçmesiyle primogeniture (en büyük oğlun miras hakkı) ilkesi bir kez daha tersine döner. Daha sonra Yakup Yahuda’yı kutsayacak ve krallığın onun soyundan gelenlerle ilişkilendirileceğini söyleyecektir (Yar. 49:8-12). Bu kutsama yüzyıllar sonra Samuel’in zamanında görülmektedir (bkz. Mez. 78:67-72).