Çölde Sayım Hakkında Bilmeniz Gereken 3 Şey

1. Çölde Sayım Kitabı yalnızca sayılarla ilgili bir kitap değildir.

Kitabın İbranice başlığı “Çölde” olup çok daha açıklayıcı ve ilgi çekici bir başlıktır. Kitap İsrail’in Mısır’dan çıkışından sonra Sina Dağı’ndan ayrıldıkları zamandan vaat edilen toprakların eşiğine gelene kadar yaşadıklarını anlatır. İsrail’in Sina’dan Kenan diyarına kadar olan mesafeyi kat etmesi sadece birkaç hafta sürmüş olmalıdır. Buradaki sorun, bölgeyi kontrol etmeleri için on iki casus göndermeleri ve çoğunluğunun olumsuz bir raporla geri dönmesiydi: Ülkede yaşayanlar çok iriydi ve kentleri çok iyi korunuyordu. Zafer kazanma şansları yoktu (Say. 13-14). Yeşu ve Kalev farklı bir hikâye anlatarak, Tanrı İsrail için savaşırsa ülkeyi kesinlikle alabileceklerini savundular, ancak azınlık raporları oylanarak reddedildi. Sonuç olarak Rab, halkı sonraki kırk yıl boyunca, tüm yetişkinler ölene kadar çölde dolaşmaya mahkûm etti. Ancak o zaman ülkeye girebilecek ve Tanrı’nın vaat ettiklerini alabileceklerdi.

2. Çölde Sayım Kitabı’ndaki en önemli sayı ikidir.

Çölde Sayım kitabında oldukça fazla sayı ve iki ayrı nüfus sayımında (Say. 1; 26) uzun kişi listesi vardır. Sporsever olmayan biri için spor istatistikleri ya da muhasebeci olmayan biri için ticari listeler kadar belirsiz görünen isim ve sayı listelerinde kaybolmak kolay olabilir. Ancak hepsinin İsrail’in çöldeki yıllarının öyküsünü anlatmada oynayacakları bir rol vardır.

Kitabın tamamındaki en önemli sayı ikidir, tıpkı iki kuşak gibi. Çölde dolaşmanın bedelini bir ömür boyu ödeyen ve Tanrı’ya güvenmeyen imansız bir kuşağın ardından, ülkeye girmenin eşiğinde duran yeni bir kuşaktan söz eder Çölde Sayım kitabı. Yeni kuşak, anne babaları gibi olacak ve bir kez daha imansızlığa teslim mi olacaktı? Yoksa Tanrı’ya iman ederek yeni bir yol mu çizecek ve Tanrı’nın atalarına vaat ettiği toprakları mı alacaklardı? Kenanlılara karşı kazanılan bazı ilk zaferlerle (örn. Say. 21) belirtiler iyiydi, fakat henüz karar verilmemişti. Bu da bu kitaptaki öykülerin bize de meydan okumasını sağlar: Biz hangi kuşağa aitiz – bedenleri çölde dağılmış olan imansız halk mı, yoksa ülkeyi miras almak için ilerleyecek olan iman halkı mı (bkz. İbr. 3:7-19)?

3. Kitaptaki en önemli ikinci sayı kırk ikidir.

Çölde Sayım 33 ilk bakışta tamamen gereksiz bir yer israfı gibi görünür: İsrail’in çölde kamp kurduğu yer adlarının uzun bir listesini içerir. Ancak Rab’bin Kendisi Musa’ya bu listeyi yazmasını buyurdu (Say. 33:2), bu yüzden de bu liste önemli olmalıdır. Kitap gerçekten İsrail’in çölde geçirdiği zamanı anlattığına göre, kamp yerlerinin listesi de ayrı bir önem kazanır. Öncelikle, listelenen yerlerin çoğu Rab’bin halkına özel bir şekilde sağladığı yerlerdir. Bunlar İsrail’e Rab’bin ne yaptığını hatırlatmak için notlar iliştirilmiş yerlerdir: Ramses, İsraillilerin zaferle çıktıkları yer (Say. 33:3), Pi-Hahirot, Rab’bin denizi ikiye ayırdığı yer (Say. 33:8), Elim, on iki su kaynağı ve yetmiş hurma ağacının bulunduğu yer (Say. 33:9). Bunlar Tanrı’nın sadakatini hatırlamamız gereken yerlerdir.

İkinci tür yer, İsrail’in Tanrı’ya karşı isyan ettiği yerlerden oluşur: Marah, Zin Çölü, Rifidim ve diğerleri. Ancak bu güzergahta bu başarısızlıkların hiçbirinden söz edilmez: sanki Rab onları tamamen unutmuş gibidir (bkz. Mez. 130:3-4). Bu yerler bize Tanrı’nın lütufkâr unutkanlığını hatırlatır.

Üçüncü tür yerler ise bildiğimiz kadarıyla hiçbir şeyin yaşanmadığı yerlerdir. Bu yerlerden bazıları Pentatük’ün başka bir yerinde geçmez, ancak yaşamlarımızın yalnızca ruhsal zaferler ve başarısızlıklardan ibaret olmadığını hatırlatmak için buraya dahil edilmişlerdir; hayatın sıradan şeylerini yaptığımız diğer günler de önemlidir; örneğin, işe gitmek, çocuklarla ilgilenmek, çimleri biçmek, çamaşırları yıkamak. Bu “sıradan” günlerin önemi Çölde Sayım 33’teki ordugâhların toplam listesinin kırk iki olmasıyla vurgulanır. Liste kapsamlı değildir (İsrail’in ordugâh kurduğu başka yerler de vardı) ya da sadece en önemli yerlerin bir derlemesi değildir, bu nedenle kırk iki sayısı bilinçli olarak seçilmiştir. Neden mi? Çünkü kırk iki altı kere yedidir. Başka bir deyişle, bu listenin sonunda -ve Çölde Sayım kitabının sonunda- İsrail yedinci yedinin, vaat edilen topraklara girişle temsil edilen istirahat Şabatı’nın eşiğindedir.

Hiçbirimiz kendi kişisel ıssız kamp alanları listemizin neresinde olabileceğimizi bilmiyoruz. Bazıları için, kırk iki numaralı kamp alanından önce gitmemiz gereken bir yol olabilir. Ancak hepimiz Rab İsa’nın bizim yerimize çölde mükemmel bir patikaya sadakatle öncülük ettiğine ve şimdi de çölde bizimle birlikte yürüdüğüne, bize Rab’bin sadakatini ve unutkanlığını hatırlattığına güvenebiliriz. Gerektiğinde bizi alır ve İyi Çoban olarak kollarında taşıyarak vaat edilen toprakların İsrail’e işaret ettiği göksel mirasa götürür.

Bu makale Bilmeniz Gereken 3 Şey serisinin bir parçasıdır. Orijinal olarak Ligonier Hizmetleri blogunda yayınlanmıştır.

açar ve ikizlerin doğumuyla sonuçlanır. Bu doğumda, Perez’in Zerah’ın önüne geçmesiyle primogeniture (en büyük oğlun miras hakkı) ilkesi bir kez daha tersine döner. Daha sonra Yakup Yahuda’yı kutsayacak ve krallığın onun soyundan gelenlerle ilişkilendirileceğini söyleyecektir (Yar. 49:8-12). Bu kutsama yüzyıllar sonra Samuel’in zamanında görülmektedir (bkz. Mez. 78:67-72).