Canın Rahata Kavuşması

Mesih’in en değerli vaatlerinden biri, canı (ruhu) rahata kavuşturacağıdır. Büyük kilise babası Augustinus, İtiraflar‘da ünlü bir şekilde şöyle yazmıştır: “Bizi Kendin için yarattın, ey Rab, ve yüreklerimiz Sen’de huzur (rahat) bulana kadar huzursuzdur.” İsa, bu rahat bulma (dinlenme) ihtiyacını şu sözlerle dile getirmiştir:

“Ey bütün yorgunlar ve yükü ağır olanlar! Bana gelin, ben size rahat veririm. Boyunduruğumu yüklenin, benden öğrenin. Çünkü ben yumuşak huylu, alçakgönüllüyüm. Böylece canlarınız rahata kavuşur. Boyunduruğumu taşımak kolay, yüküm hafiftir.” (Matta 11:28–30)

Ne kadar dikkat çekici bir güvence: canlarımızın rahata kavuşması. Bu tam olarak ihtiyacımız olan şey değil midir?

J.C. Ryle, İsa’nın sözlerinin sunduğu derin teşviki fark etmiştir. Ryle, on dokuzuncu yüzyıl İngiltere’sinin bakış açısından yazmıştır ancak insanlık durumuna dair analizi Augustinus’tan farklı değildi: Tanrı’dan ayrı olduğumuzda huzursuz ve umutsuzuz. Ryle şöyle yazmıştır:

Bu sözler ne kadar neşelendirici ve rahatlatıcıdır! Dünyanın en belirgin özelliklerinden biri huzursuzluktur: telaş, sıkıntı, başarısızlık, hayal kırıklığı her tarafta karşımıza çıkar. Ama umut şudur: Yorgunlar için bir sığınma yeri var; tıpkı Nuh’un güvercini için olduğu gibi. Mesih’te bir rahata kavuşma vardır, vicdanın rahata kavuşması ve yüreğin rahata kavuşması, tüm günahların affedilmesine dayanan bir rahata kavuşma, Tanrı’yla barıştan kaynaklanan bir rahata kavuşma.

Can yalnızca İsa aracılığıyla rahata kavuşabilir. İnsanlar başka şeylerde rahata kavuşmayı aramak için büyük çaba sarf ederler, ancak her başarısız denemede canın (ruhun) huzursuzluğu kendini daha da güçlü bir şekilde hissettirir. Rahata kavuşmayı yalnızca Mesih’e gelerek, O’nun boyunduruğunu alarak ve O’ndan öğrenerek buluruz. İsa’da canlarımız gerçek anlamda rahata kavuşur.

Augustinus ve Ryle’ın farkına vardıkları şey, on yedinci yüzyıldan bir Püriten pastör olan Thomas Vincent’ın üzerinde düşündüğü ve değer verdiği şeyle aynıydı. O, canın Mesih’te rahata kavuşmasını şöyle açıklamıştır:

Can, günah nedeniyle kaybolmuş durumunun ve kendi yetersizliğinin yanı sıra tüm yaratıkların bu durumdan kurtulma konusundaki yetersizliğinin farkına vardığında ve Mesih’in kurtarmaya yeterli ve istekli olduğunu keşfedip buna ikna olduğunda, yaratıklara olan tüm bağlılığını bırakır, kendi doğruluğunu reddeder ve böylece kurtuluş için Mesih’e tutunur ve yalnızca O’na güvenir.

Canınızı rahata kavuşturmadaki yetersizliğiniz konusunda ikna oldunuz mu? Mesih’in kurtarmaya yeterli ve istekli olduğu konusunda ikna oldunuz mu? Kurtuluş için O’na tutundunuz mu? İsa’ya gelin, O size rahat verecektir. Yalnızca O’nda rahat bulun, O yorgun canlarınıza rahat verecektir

Bu makale orijinal olarak Ligonier Hizmetleri blogunda yayınlanmıştır.

açar ve ikizlerin doğumuyla sonuçlanır. Bu doğumda, Perez’in Zerah’ın önüne geçmesiyle primogeniture (en büyük oğlun miras hakkı) ilkesi bir kez daha tersine döner. Daha sonra Yakup Yahuda’yı kutsayacak ve krallığın onun soyundan gelenlerle ilişkilendirileceğini söyleyecektir (Yar. 49:8-12). Bu kutsama yüzyıllar sonra Samuel’in zamanında görülmektedir (bkz. Mez. 78:67-72).