Noel Hikâyesinin İzini Sürmek

Noel hikâyesini anlamak için geriye gitmemiz gerekir. Sadece birkaç bin yıl önceki İsa’nın doğumuna değil, ta en başa, ilk ebeveynlerimiz Adem ve Havva’ya kadar geri. Tanrı onları yemyeşil ve mükemmel Aden bahçesine yerleştirdi. İhtiyaçları olan her şeye sahiptiler. Her şey mükemmeldi. Sonra günah işlediler. Sonuç olarak, Tanrı onları kovdu. Artık Adem ve Havva lanet altında yaşıyorlardı. Ancak Tanrı, gökten gürleyen sesiyle laneti ilan ederken, onlara bir vaat de verdi.

Tanrı, Adem ve Havva’ya bir Soy (Tohum), bir kadından doğacak bir Soy vaadi verdi. O Soy, yanlış olan her şeyi doğru yapacaktı. Bozulmuş olan her şeyi düzeltecekti. Bu Soy, çatışma ve anlaşmazlığın fırtınalı bir deniz gibi hüküm sürdüğü yerde barış ve uyum getirecekti.

Eski Antlaşma’daki ilk kitap olan Yaratılış kitabının üçüncü bölümü, çatışma ve düşmanlıktan bahseder. Şimdiye kadar sadece huzurlu bir yaşam sürmüş olan Adem ve Havva, artık acı bir çatışmanın içinde kalacaklardı. Hatta toprak bile bir zorluk olacaktı. Dikenlerin batması, bunu sürekli hatırlatacaktı. Filmlerde dediği gibi, doğa kurtlar sofrası olacaktı. Hatta vaat edilen Soy bile bu çatışmaya girecek, büyük bozguncu Yılan ile savaşacaktı. Ancak Yaratılış 3, Soy’un Yılan’ı yeneceğini, nihai zaferi güvence altına alacağını ve dalga dalga barışı getireceğini vaat eder.

Ancak, Soy’un gelmesi uzun zaman alacaktı.

Adem ve Havva’nın Kayin ve Habil adında iki oğlu oldu, ancak hiçbiri vaat edilen Soy olmadı. Kayin, Habil’i öldürdüğünde, Tanrı Adem ve Havva’ya çok sıkıntılı bir dünyada küçük bir lütuf olarak Şit’i verdi. Ama Şit, vaat edilen Soy değildi. Ardından daha fazla oğul geldi. Nesiller gelip geçti.

Sonra İbrahim dünya sahnesine çıktı. Tanrı, bu adamı eski zamanlardan çağırdı ve ondan ve karısı Sara’dan, kaybolmuş ve umutsuz bir dünyaya ışık tutacak büyük yeni bir ulus yaratmak istedi. Yine, Tanrı bu çifte bir Soy, bir oğul vaadinde bulundu. Vaat edilenin İshak olduğunu düşündüler. Ama İshak öldü.

Bu hikâye nesilden nesile tekrarlandı ve her şeyi düzeltecek, barışı getirecek Olan’ın gelişine dair beklenti oluşturdu. Naomi adında bir dul kadın ve dul gelini Rut bile bu hikâyeye dahil oldu. Umutsuz bir durumdaydılar. Antik dünyada, bu tür kenara itilmiş insanları kurtaracak sosyal ağlar yoktu.

Bu dul kadınlar, kocaları ve oğulları olmadan, hakları ve imkânları olmadan, günü gününe yaşıyorlardı. Bir umut ipliğine tutunarak yaşıyorlardı. Sonra Boaz geldi ve tipik bir romantik hikâye başladı. Boaz, Rut’la tanıştı ve evlendiler. Çok geçmeden, Rut’un Kutsal Kitap’taki hikâyesi sona ererken, Rut’a bir oğul, bir soy doğdu. Bu oğul, yaşamı geri verecek biri, bir kurtarıcı olabilirdi. Ama o, gelecek Soy’un sadece bir gölgesiydi. O da öldü.

Rut ve Boaz’a doğan oğulun adı Ovet’ti. Ovet’in İşay adında bir oğlu vardı. İşay’ın birçok oğlu vardı ve onlardan biri çobandı. Bir keresinde bu çoban bir avuç taş aldı ve bir devi devirdi. Aslanlarla yüzleşti. Ayrıca oldukça iyi bir müzisyendi. İşay’ın oğlu, Rut ve Boaz’ın torununun torunu olan bu kişi, babası dahil herkesi şaşırtarak İsrail’in kralı olarak meshedildi

Davut tahttayken, Tanrı ona doğrudan bir başka vaat daha verdi. Bu da bir oğul vaadiydi. Tanrı, Davut’un oğlunun sonsuza dek kral olacağını ve krallığının sonunun gelmeyeceğini söyledi. Tanrı’nın vaadi buydu.

Bu makale orijinal olarak Ligonier Hizmetleri blogunda yayınlanmıştır.

açar ve ikizlerin doğumuyla sonuçlanır. Bu doğumda, Perez’in Zerah’ın önüne geçmesiyle primogeniture (en büyük oğlun miras hakkı) ilkesi bir kez daha tersine döner. Daha sonra Yakup Yahuda’yı kutsayacak ve krallığın onun soyundan gelenlerle ilişkilendirileceğini söyleyecektir (Yar. 49:8-12). Bu kutsama yüzyıllar sonra Samuel’in zamanında görülmektedir (bkz. Mez. 78:67-72).