1. ve 2. Timoteos Hakkında Bilmeniz Gereken 3 Şey

1. ve 2. Timoteos ile Titus, Pavlus’un “Pastoral Mektupları” olarak bilinir. Bu basitçe, Elçi’nin diğer mektuplarından farklı olarak -topluluklara yazılmış olan Filimon mektubu hariç- bu mektupların yerel kiliselerin pastörlerine hizmetteki görevleriyle ilgili olarak yazıldığı anlamına gelir. Pavlus ona bu mektupları yazdığında, Timoteos Efes’teki kilisenin pastörüydü. Ne var ki, Kutsal Ruh’un yönetimiyle Pavlus bu mektupları bize de yazar. Bu mektuplar hem pastörlere hem de topluluktaki kişilere yönelik teşvik ve öğütlerle doludur. İşte 1. ve 2. Timoteos hakkında bilmemiz gereken üç şey.

1. Sağlam öğreti önemlidir.

Efes, büyücülük uygulamaları ve tanrıça Artemis’e tapınmasıyla bilinen zengin ve dünyevi bir şehirdi. Ancak Efes kilisesine yönelik tek tehdit pagan dini ve materyalizm (maddecilik) değildi. Pavlus bu mektupları kaleme aldığında, Hristiyanlıkla ilgili yanlış öğreti kentte şiddetle ilerliyordu.

Bugün de durum pek farklı değil. Timoteos gibi biz de, insanların “kendini seven, para düşkünü” (2.Ti. 3:2; ayrıca bkz. 1.Ti. 4:1) ve “Tanrı’dan çok eğlenceyi seven” (2.Ti. 3:4) kişiler olduğu “son günlerde” (2.Ti. 3:1; ayrıca bkz.1.Ti. 6:10) yaşıyoruz. İnsanların “sağlam öğretiye [katlanmadıkları] … kulaklarını okşayan sözler duymak için çevrelerine kendi arzularına uygun öğretmenler” topladıkları bir zamanda yaşıyoruz (2.Ti. 4:3; ayrıca bkz. 1.Ti. 1:10). Kilisede, Elçiler tarafından verilen ve kilisenin inanç açıklamaları ve itiraflarında bir araya getirilen “sağlam sözlerin örneğini” takip edecek önderlere ihtiyacımız var (2.Ti. 1:13 – Bünyamin Candemir Çevirisi). “Zaman uygun olsun olmasın” sözü duyuracak (2.Ti. 4:2; ayrıca bkz. 1.Ti. 4:13), her durumda ayık olup sıkıntıya göğüs gerecek ve müjdeci olarak işini yapacak (bkz. 2.Ti. 4:5) hizmetkârlara ihtiyacımız var. Bu mektuplar kilisenin şu anda içinde yaşadığı dünyayı tanımlamaktadır; bu dünya sapkınlık ve tanrısızlıkla doludur. Müjde ve sağlam öğreti gelecek nesillere aktarılmak isteniyorsa, kilise -özellikle de Söz’ün hizmetkârları ve kilise önderleri- 1. ve 2. Timoteos’ta bulunan öğüt ve uyarılara kulak vermelidir.

2. Cesaret, Mesih’te bulunur.

Hristiyan inancına düşman bir dünyada, Mesih’in cennete giden tek yol olduğunu söylemek cesaret ister. Kutsal Kitap’ın yetkisine inanmak ve Müjde’den utanmamak cesaret ister. Cesaret, Hıristiyan yaşamı için çok önemlidir. Hiç Müjde karşıtları tarafından korkutulduğunuzu ya da ürkütücü koşullar nedeniyle cesaretinizin kırıldığını hissettiyseniz, yalnız değilsiniz. Korku ve cesaretsizlik, bu mektubun asıl alıcısı olan Timoteos da dahil olmak üzere, tüm Hristiyanlar için ortak düşmanlardır.

Pavlus’un en sadık ve güvenilir emektaşı olmasına rağmen, Timoteos genç, çekingen, sık sık hastalanan ve cesaretlendirilmeye ihtiyacı olan biriydi. Efes kilisesinde, boyundan büyük işlere kalkıştığını hissetmesine neden olan bir durumla karşılaşmıştı. İkna edici sahte öğretmenler Müjde’ye saldırılar düzenliyordu. Kilisedeki bazı kişiler onun bir pastör olarak yetkisini sorguluyordu. Dahası, Pavlus’un tutuklu oluşundan ve azalan itibarından dolayı utanmış olabilirdi. Gerçeği savunması ve Tanrı Sözü’nü sadakatle duyurması gerekiyordu ama acı çekmekten korkuyordu. Ateşi sönüyordu. Pavlus bu genç pastöre Tanrı’nın ona verdiği armağanı alevlendirmesi gerektiğini (2.Ti. 1:6; ayrıca bkz. 1.Ti. 4:14) ve “Tanrı[nın] bize korkaklık ruhu değil, güç, sevgi ve özdenetim ruhu” (2.Ti. 1:7) verdiğini hatırlatmayı gerekli bulmuştur. Timoteos ancak Tanrı’nın Mesih’teki lütfu sayesinde Müjde uğruna acı çekecek cesareti bulabilirdi (2.Ti. 1:8-9; 2:3).

Belki siz de Timoteos gibi hissediyorsunuz. Belki de insanlardan olması gerekenden çok daha fazla korkuyorsunuz. Belki Müjde uğruna acı çekmekten korkuyorsunuz. 1. ve 2. Timoteos bize kendimizde değil, “Mesih İsa’da olan lütufla” güçlenmemiz gerektiğini hatırlatır (2.Ti. 2:1; ayrıca bkz. 1.Ti. 1:12). “Mesih İsa’ya ait olup Tanrı yoluna yaraşır bir yaşam sürmek isteyenlerin hepsi[nin] zulüm görece[ği]” (2.Ti. 3:12) doğru olsa da, Kutsal Ruh’un bizi çağrılarımızı yerine getirebilmemiz ve korku karşısında bile imanın iyi mücadelesini verebilmemiz için donattığı da doğrudur (1.Ti. 6:12; 2Ti. 4:7).

3. Güç, Söz’dedir.

Timoteos, Müjde’yi sahte öğretmenlere karşı korumalı, böylece gelecek nesillere aktarılmasını sağlamalı (1.Ti. 1:3-11; 2.Ti. 1:13-14; 2:16-18), Müjde’yi “başkalarına da öğretmeye yeterli olacak sadık adamlara emanet et[meli]” (2.Ti. 2:2 – Kitab-ı Mkaddes Çevirisi; ayrıca bkz. 1.Ti.3:1-7) ve hocası gibi Müjde uğruna acı çekmeye istekli olmalıdır (2.Ti. 1:8, 12; 2:3, 9; 3:12; 4:5). Ancak her şeyden önce Müjde’yi vaaz etmelidir. Bu nedenle deneyimli Elçi, genç emektaşına zaman uygun olsun olmasın Söz’ü duyurması, her durumda ayık olması, sıkıntıya göğüs germesi, müjdeci olarak işini yapması ve görevini tamamlaması için son bir görev verir (bkz. 2.Ti. 4:2, 5). Mesih’e döndürme ve ruhça geliştirme gücü Tanrı Sözü’nde yatar (2.Ti. 3:16-17). Bu nedenle, pastörler kendilerine ve öğrettiklerine çok dikkat etmelidirler (1.Ti. 4:16).

Tanrı, gelecek nesillerin Müjde’yi keşfetmesi -ve yeniden keşfetmesi- ve kendi zamanlarına uygulaması için çok sayıda Timoteos yetiştirerek kiliseyi ve dünyayı kutsasın.

Bu makale Bilmeniz Gereken 3 Şey serisinin bir parçasıdır. Orijinal olarak Ligonier Hizmetleri blogunda yayınlanmıştır.

açar ve ikizlerin doğumuyla sonuçlanır. Bu doğumda, Perez’in Zerah’ın önüne geçmesiyle primogeniture (en büyük oğlun miras hakkı) ilkesi bir kez daha tersine döner. Daha sonra Yakup Yahuda’yı kutsayacak ve krallığın onun soyundan gelenlerle ilişkilendirileceğini söyleyecektir (Yar. 49:8-12). Bu kutsama yüzyıllar sonra Samuel’in zamanında görülmektedir (bkz. Mez. 78:67-72).