Davut Hakkında Bilmeniz Gereken 5 Şey

İsrail kralı Davut, Golyat karşısındaki şaşırtıcı imanından, Bat-Şeva ve kocasına karşı işlediği korkunç günahlara ve yürekten yazdığı övgü ve tövbe ilahilerine kadar pek çok şeyle tanınmaktadır. İşte Davut hakkında sizin de bilmeniz gereken beş şey.

1. Davut bir Yahudi olmayanın soyundan geliyordu.

Davut, Yahuda oymağından İşay’ın oğluydu, ancak soyu tertemiz değildi. İsa gibi onun da aile geçmişinde önemli günahkârlar ve hatta Yahudi olmayan biri vardı (Yar. 38; Rut 4:17). Yahudi olmayan kişi, Yahudi kayınvalidesine “Senin halkın benim halkım, senin Tanrın benim Tanrım olacak” (Rut 1:16) diyen o olağanüstü Moavlı kadın olan büyük büyükannesi Rut’tu. Bu bize Tanrı’nın evindeki yüceliğin “pak ” soyağacına sahip olanlarla sınırlı olmadığını ve aynı şekilde bu soyağacına sahip olanlara da garanti edilmediğini hatırlatır.

2. Davut hiç beklenmedik bir kraldı.

İsrail’in ilk kralı fiziksel görünüşüyle dikkat çekiyordu ki Saul çok uzundu (1Sa. 9:2), fakat Davut onun kadar dikkat çekmiyordu. O, sekiz oğuldan en küçüğüydü ve Samuel Saul’un yerine yeni bir kral atamak için İşay’ın evine ilk geldiğinde, bu kişinin Davut’un en büyük kardeşi Eliav olacağından kesinlikle emindi (1Sa. 16:6). Ancak Tanrı ona boyuna ya da dış görünüşüne dikkat etmemesini söyler, çünkü kralları boylarına göre seçmez. Tanrı yüreğe bakar ve Davut diğerlerinin arasından öne çıkar, çünkü o “[Tanrı’nın] kendi gönlüne uygun” bir adamdı (1Sa. 13:14). Bununla birlikte, İşay Davut’u koyunları gütmekten çağırmadan önce Davut’un yedi kardeşini Samuel’in huzuruna çıkarır ve geri çevrilir (1Sa. 16:10-13).

3. Davut özünde bir çobandı.

Davut’un Saul’un ordusunda asker olmadan önceki uğraşı babasının koyunlarını gütmekti. Dikkat çekici bir şekilde, sürüsünü korumak için aslanları ve ayıları sadece uzaktan bir sapanla değil, bazen de onları “boğazından” yakalayıp vurarak öldürdü (1Sa. 17:35). Koyunlarının ihtiyaçlarını gerçekten biliyor ve onlarla ilgileniyor gibiydi; bu durum insanlara çobanlık yapmaya başladığında bile devam etti (Mez. 78:70-72). Davut’un çobanlık yüreği ve deneyimi ona Tanrı’nın koyunlarına gösterdiği mükemmel ilginin bir örneğini sunmuştur ve Davut bunu Mezmur 23’te dokunaklı bir şekilde anlatır. Ayrıca Natan’ın Davut’u Bat-Şeva’yla olan günahı konusunda yüzleştirdiğinde, yoksul bir adam ve onun küçük kuzusuyla ilgili bir öykü anlatarak bunu Davut’un yüreğine işlediğini görürüz (2Sa 12).

4. Davut Süleyman’ın tapınağını inşa etmeye çalıştı.

Davut sonunda Yeruşalim’e kral olarak yerleştiğinde, kendisinin sedir ağacından bir evde, Tanrı’nın Antlaşma Sandığı’nın ise sadece bir çadırda yaşadığını fark etti. Bu yüzden Tanrı için bir ev inşa etmeye koyuldu, ancak Tanrı onu engelledi. Bunun yerine Tanrı Davut’a bir ev inşa edeceğini söyler (elbette başka bir fiziksel yapı değil, sonsuza dek hüküm sürecek Biri’yle doruğa ulaşacak bir hanedanlık) (2Sa. 7:1-17). Böylece tapınağın inşası Davut’un oğlu Süleyman’a kaldı. Daha sonra Tanrı’nın Davut’u tapınağı inşa etmekten kısmen alıkoyduğunu öğreniyoruz, çünkü Davut bir savaş adamıydı ve çok kan dökmüştü (1Ta. 28:2-3). Bununla birlikte Davut, Süleyman’ın işi yerine getirmesi için neredeyse her ayrıntıyı hazırlamıştır (1Ta. 22:5).

5. Davut daha yüce bir Oğul bekliyordu.

Davut, Tanrı’nın kendisine verdiği sonsuz bir konut vaadini büyük bir sevinç ve şükranla karşıladı (2Sa. 7:18-29). Davut soyundan birinin aynı zamanda onun Rabbi olacağını anlamış ve bunu Mezmur 110’da şöyle ifade etmiştir: “Rab Rabbime dedi ki: ‘Ben düşmanlarını ayaklarının altına serinceye dek sağımda otur.’ ” İsa bu mezmurdan, Davut’un gelecekteki oğullarından birinin Rab olacağını anladığının kanıtı olarak alıntılar.

Bu makale orijinal olarak Ligonier Hizmetleri blogunda yayınlanmıştır.

açar ve ikizlerin doğumuyla sonuçlanır. Bu doğumda, Perez’in Zerah’ın önüne geçmesiyle primogeniture (en büyük oğlun miras hakkı) ilkesi bir kez daha tersine döner. Daha sonra Yakup Yahuda’yı kutsayacak ve krallığın onun soyundan gelenlerle ilişkilendirileceğini söyleyecektir (Yar. 49:8-12). Bu kutsama yüzyıllar sonra Samuel’in zamanında görülmektedir (bkz. Mez. 78:67-72).