Kutsal Kitap’a Uygun Karar Verme Hakkında Bilmeniz Gereken 5 Şey

Kararlar, kararlar, kararlar. Hepimiz sadece bir gün içinde çok sayıda karar veriyoruz. Kabul etmek gerekir ki, bazıları sıradan görünürken (normal mi kafeinsiz mi?), diğerleri kesinlikle çok daha fazla hayatı etkiliyor (Hangi üniversiteye gideceğim? Bu iş fırsatını kabul edeyim mi? Evlenecek kişi olarak kimi seçmeliyim?). Tüm bu konularda imanlılar Tanrı’nın yardımını ve rehberliğini isterler. Kapsamlı bir liste olmamakla birlikte, her Hristiyan’ın Kutsal Kitap’a uygun kararlar verirken göz önünde bulundurması gereken beş şey şunlardır:

1. Kutsal Kitap’a uygun karar verme, Kutsal Kitap’a dayanır.

Açıkça ifade etmek gerekirse, Kutsal Kitap, aralarından seçim yapabileceğimiz birçok eşit ses arasından sadece bir ses değildir. Yanılmaz bilgelik, öğüt, yönlendirme ve tavsiyenin yegâne kaynağıdır. Kutsal Kitap sadece bir bilgi kitabı değildir; Tanrımız’ın sesidir, sanki kendi nefesiyle bize konuşuyormuş gibi (2.Ti. 3:16). Ya da başka bir deyişle, Kutsal Kitap sadece bilgi içermez; ilişkiseldir. Bu, sevgi dolu Göksel Babamız’ın karar verme sürecimizde bize rehberlik etmesidir. Dolayısıyla, Kutsal Yazılar’ı açıkça ihlal eden herhangi bir karar, sadece Kutsal Kitap’ı reddetmek değildir; Babamız’ı reddetmektir. Ve kaçınılmaz olarak bunun sonuçları olacaktır.

2. Kutsal Kitap’a uygun karar verme, dua ile gerçekleşir.

Kutsal Kitap’a uygun karar verme ilişkiseldir. Tanrı duyar, önemser ve cevap verir. Sadece kişisel olmayan bir rehber kitabı araştırmıyoruz; rehberin Kendisinden rehberlik istiyoruz. Yazar ile bir ilişkimiz var. Bu, O’nun bilgeliğidir; O’nun öğüdüdür ve İsa’nın uğruna öldüğü, evlatlığa aldığı ve sevdiği çocukları için yazılmıştır. İstediğimizde bize yardım etmekten mutluluk duyar.

Hanginiz kendisinden ekmek isteyen oğluna taş verir? Ya da balık isterse yılan verir? Sizler kötü yürekli olduğunuz halde çocuklarınıza güzel armağanlar vermeyi biliyorsanız, göklerdeki Babanız’ın, kendisinden dileyenlere güzel armağanlar vereceği çok daha kesin değil mi? (Mat. 7:9-11).

3. Kutsal Kitap’a uygun karar verme, danışmaya dayalıdır.

Kutsal Kitap sık sık başkalarının bilgeliğine danışarak hikmetli kararlar almayı öğütler. “Tasarılarını danışarak yap” (Özd. 20:18). “Öğüt dinleyense bilgedir” (Özd. 13:10). Tabii ki, “başkaları” bizi iyi tanıyan, Tanrı’ya yaraşır, olgun, Kutsal Kitap konusunda bilgili Hristiyanlar olmalıdır. Kararımızı teyit edebilecek veya bizi potansiyel tehlikeler, zorluklar veya dikkate almadığımız diğer kör noktalar konusunda uyarabilecek kişilere danışmakta büyük fayda vardır. Bu durum en çok, danıştığımız kişiler daha az olgun ve hatta Hristiyan olmayan arkadaşlar olduğunda ihlal edilir ve bu kişiler genellikle duymak istediklerimizi söylerler. Bu nedenle, “kötülerin öğütleri aldatıcı” olduğundan (Özd. 12:5), “Kutsal Kitap bilgisine sahip olma” gerekliliğini yerine getiriyoruz.

4. Kutsal Kitap’a göre karar verme, ilahi takdire dayalıdır.

Kutsal Kitap’a uygun karar verme, “bütün yarattıklarını ve onların bütün yaptıklarını [etkin olarak] koruyan ve yöneten” Tanrı olarak Tanrı’nın egemen takdirinde ne yaptığına dikkat eder (Westminster Kısa Kateşizmi 11). Bu kesinlikle Tanrı’nın karar verme konusundaki iradesini belirleyen tek faktör değildir. Bununla birlikte, Tanrı dualarımıza yanıt olarak bize fırsatlar verebilir ya da takdiri bizi daha önce düşünmediğimiz bir şekilde yönlendirebilir. Tanrı’nın halkı, rehberlik için imanla O’na bakarken, O’nun bizi takdiriyle yönlendireceğine güvenebilir.

5. Kutsal Kitap’a uygun karar verme, bu ilkelerin (ve diğerlerinin) bir arada ele alınması gereken Tanrı vergisi ve Kutsal Kitap onaylı bir birleşimidir.

İyi niyetli Hristiyanların Kutsal Kitap’a uygun olmayan kararlar almasının yollarından biri, sürecin bir yönünü diğerlerini dışlayacak şekilde kullanmalarıdır. İnsanların Tanrı’nın isteğini bulmak için yanlış bir şekilde güvendikleri en sık kullanılan iki “tek kaynaklı” çözümü şunlardır: (1) Tanrı’nın takdirinin yanılmaz yorumcuları olduğumuzu düşünmek (“Bu işareti gördüm” veya “Bu rüyayı gördüm”) ve (2) hislerimiz (“Tanrı’nın yapmamı istediği şeyin bu olduğunu hissediyorum”). Bunlardan biri diğerlerini dışlayacak şekilde alındığında, verilen karar dengesiz olacaktır. Tanrı, karar vermemize yardımcı olması için Sözü’nün tümünü, vaatlerinde, birlikte kullanılmak üzere vermiştir.

Karar verirken, Tanrı’nın bizi sevdiği ve verdiğimiz her kararda her zaman yüce amacını gerçekleştireceği konusunda esenlik ve güvene sahip oluruz. Ve “işleri berbat etsek” bile -tamamen bizim sorumlu olduğumuz olumsuz sonuçlar ortaya çıksa da- Tanrı yine de tüm günahlarımız ve hatalarımızla birlikte yaşamımızı bizim iyiliğimiz ve O’nun yüceliği için denetleyecektir. Endişeli korkuların uğultulu rüzgârlarından bizi koruyan esenlik ve teselli, Tanrı’yı seven ve O’nun amacına göre çağrılanlar için egemen iradesiyle her şeyin birlikte iyi işlemesini sağlayan Tanrı’nın hâlâ O olduğudur (Rom. 8:28).

Bu makale Bilmeniz Gereken 5 Şey serisinin bir parçasıdır. Orijinal olarak Ligonier Hizmetleri blogunda yayınlanmıştır.

açar ve ikizlerin doğumuyla sonuçlanır. Bu doğumda, Perez’in Zerah’ın önüne geçmesiyle primogeniture (en büyük oğlun miras hakkı) ilkesi bir kez daha tersine döner. Daha sonra Yakup Yahuda’yı kutsayacak ve krallığın onun soyundan gelenlerle ilişkilendirileceğini söyleyecektir (Yar. 49:8-12). Bu kutsama yüzyıllar sonra Samuel’in zamanında görülmektedir (bkz. Mez. 78:67-72).