Aklanma Hakkında Bilmeniz Gereken 5 Şey

Tanrı Sözü, yalnızca imanla aklanmanın değerli öğretisini açıkça öğretir. İman eden herkes “İsa Mesih’te olan kurtuluşla, Tanrı’nın lütfuyla, karşılıksız olarak aklanırlar. Tanrı Mesih’i, kanıyla günahları bağışlatan ve imanla benimsenen kurban olarak sundu” (Rom. 3:24-25). Bu öğreti muazzam bir teolojik değere sahip olsa da ve derin bir akademik çalışma konusu olabilse de burada Tanrı’nın tüm halkının aklanma öğretisi hakkında bilmesi gereken beş gerçek yer almaktadır.

1. Aklanma, harika bir tesellidir.

İlk olarak, bu öğretinin harika tesellisini bilmeliyiz. Aklanma bize İsa Mesih’in kurtuluşumuz için gerekli olan her şeyi yaptığını hatırlatmaktadır. O, günahlarımızın hak ettiği cezayı çarmıhtaki kurban ölümüyle ödemiştir. O’nun ölümü Tanrı’nın adaletini yerine getirmiş ve gazabını bizden uzaklaştırmıştır. İsa aynı zamanda Tanrı’nın yasasına doğru bir şekilde itaat ederek kusursuz bir yaşam sürmüştür. Hem Mesih’in sağladığı tatmin hem de O’nun kusursuz doğruluğu iman aracılığıyla lütufla bize aktarılır. Bu nedenle tüm imanlılar, Baba’nın Mesih’te bize sanki İsa kadar günahsız ve kusursuzmuşuz gibi baktığını bilerek teselli bulmalıdırlar.

2. Aklanma, en yüce kutsamayı beraberinde getirir.

İkinci olarak, Tanrı’nın aklanmamızla bize bahşettiği yüce kutsamayı bilmeliyiz. İman aracılığıyla lütuf sayesinde Tanrı’nın önünde doğru ve sonsuz yaşamın mirasçılarıyız. Sonsuz yaşam bereketi, İsa’nın vaat ettiği gibi, şimdi bize iletilmiştir: “Oğul’a iman edenin sonsuz yaşamı vardır” (Yu. 3:36). Sonsuz yaşam belirli bir yaşam türü veya niteliğidir. Sonsuz yaşam, Tanrı’yı doğru bir şekilde seven yüreklerin, O’nu gerçekten tanıyan zihinlerin ve O’nu tamamen izleyen iradelerin mükemmel kutsanmışlığı anlamına gelir. Bu yeni ve sonsuz yaşamın başlangıcı şimdiden içimizde yaşamaktadır. Bizler ruhsal olarak sonsuz yaşamı miras olarak almış olan mirasçılarız. Çok yakında bir gün, İsa yücelik içinde geri döndüğünde, sonsuz yaşamı bedenimiz ve ruhumuzla tam olarak deneyimleyeceğiz. İsa bize Tanrı’yla mükemmel ve yok edilemez paydaşlığın sonsuz yaşamını bahşeder. İmanla aklananların sahip olduğu sonsuz yaşamın yüce bereketini kutlamalıyız.

3. Aklanma, Tanrı’yla şu anda sahip olduğumuz barış (esenlik) anlamına gelir.

Bu kutsamaları aklımızda tuttuğumuzda, bunlar bizi aklanmayla ilgili üçüncü bir gerçeğe götürür: Tanrı’yla şu anda sahip olduğumuz barışa (esenliğe). Mesih’te Tanrı’ya karşı olan tüm yükümlülüklerimiz yerine getirilmiştir. Tanrı’yla aramızda hesaba katılmamış hiçbir şey kalmamıştır. Ancak bu barışın gerçekliğini kabul etmek bir günahkâr için çok zor olabilir. Heidelberg Kateşizmi’nin yazarlarından biri olan Casper Olevianus, “günahların bağışlandığına inanmaktan daha zor bir şey yoktur” diye yazmıştır. Ancak gerçekten bağışlandığımıza inanmazsak, Tanrı’yla barış içinde olduğumuza da inanmayız. Dr. R.C. Sproul bunu çok iyi ifade etmiştir: “Tanrı’nın lütfunu kabul etmek çoğu zaman zor bir şeydir. İnsani kibrimiz, kendi günahlarımızın kefaretini ödemek ya da üstün doğruluk işleri aracılığıyla kendimizi Tanrı’ya affettirmek istemememize neden olur. Fakat gerçek şu ki, bu şekilde Tanrı’ya kendimizi affettiremeyiz. Bizler borcunu ödeyemeyecek olan borçlularız. İmanla aklanma işte bu anlama gelir.” Kendi kurbanlarımız ya da kendi itaatimizle Tanrı’yla barışı sağlayamayız. Bunu denememize de gerek yoktur. Mesih kendisini kurban olarak sunmasıyla ve itaatiyle barışı sağlamıştır. İman bizi kendimizden uzaklaşmaya ve yalnızca Mesih’in işine güvenmeye çağırır. Tanrı’yla aramızda olan her şey –günahımız, suçluluğumuz ve mahkûmiyetimiz– İsa Mesih’in kurtarıcı işi sayesinde ortadan kaldırılmıştır. Mesih’e olan imanımız sayesinde artık Tanrı’yla barışa sahibiz (Rom. 5:1).

4. Aklanma, gelecek umudu sağlar.

Tanrı’yla olan şimdiki barışımız (esenliğimiz) bizi dördüncü bir gerçeğe götürür: gelecek umudumuz vardır. Mesih’in işi sayesinde şimdi ve sonsuza dek Tanrı’yla barışa sahibiz. Tanrı’nın nihai yargısının önünde durmayı düşündüğümüzde bile, Hristiyanların gelecekle ilgili herhangi bir korku içinde yaşamalarına gerek yoktur. Aklanma, Tanrı’nın, O’nun gözünde doğru olduğumuzu ilk ve son kez bildirmesidir. Tanrı’nın bu hükmü asla geri alınmayacak ya da iptal edilmeyecektir. Son yargı bile Mesih’in vaadinin doğruluğunu onaylayacak ve kanıtlayacaktır: “Size doğrusunu söyleyeyim, sözümü işitip beni gönderene iman edenin sonsuz yaşamı vardır. Böyle biri yargılanmaz, ölümden yaşama geçmiştir” (Yu. 5:24). Aklanma özellikle Tanrı’nın yargı kürsüsü önünde durmak söz konusu olduğunda bize gelecek için de umut verir.

5. Aklanma, Tanrı’ya sonsuz yücelik verir.

Son olarak, şu ana kadar ele aldığımız her şey bizi aklanma öğretisi hakkında bilmemiz gereken son ve en iyi şeye götürür. Bu öğreti sonsuz yüceliği yalnızca Tanrı’ya verir. Tüm yücelik Tanrı’nındır çünkü kurtuluşumuz için ezelden ebede kadar her şeyi O yapar. Baba sonsuz sevgisini sonsuzluktan beri halkına yöneltmiştir. Bu sonsuz sevgi sayesinde halkını günahlarından kurtarmak için Oğlu’nu dünyaya gönderdi. İsa Mesih kendi isteğiyle bu dünyaya geldi ve yaşamı, ölümü ve dirilişiyle kurtuluşumuzu gerçekleştirdi. Hem Baba hem de Oğul, Sözü aracılığıyla içimizde iman yaratan Kutsal Ruh’u gönderir. İmanımız O’nun lütufkâr armağanıdır ve bu armağan sayesinde aklanırız. Kutsal Ruh sonsuza dek içimizde yaşar, bizi İsa’yla birleştirir ve Mesih’in tüm faydalarına ortak eder. Aklanma öğretisi, bizi Kendi önünde doğru kılmak için gerekli olan her şeyi Kendisi yapan Üçlü-Birlik Tanrısı’nı yüceltmemize yardımcı olur. Bu çok değerli aklanma öğretisi üzerindeki düşüncelerimiz her zaman Kurtarıcımız Tanrı’yı övmemize ve yüceltmemize yardımcı olsun.

Bu makale orijinal olarak Ligonier Hizmetleri blogunda yayınlanmıştır. Bu yazı “Bilmeniz Gereken 5 Şey” serisinin bir parçasıdır.

açar ve ikizlerin doğumuyla sonuçlanır. Bu doğumda, Perez’in Zerah’ın önüne geçmesiyle primogeniture (en büyük oğlun miras hakkı) ilkesi bir kez daha tersine döner. Daha sonra Yakup Yahuda’yı kutsayacak ve krallığın onun soyundan gelenlerle ilişkilendirileceğini söyleyecektir (Yar. 49:8-12). Bu kutsama yüzyıllar sonra Samuel’in zamanında görülmektedir (bkz. Mez. 78:67-72).