İsa Nasıl İyi Çobandır?

Bu büyük sorunun yanıtı basitçe şudur: İsa, İyi Çoban’dır çünkü öyle olduğunu söylemiştir. Yuhanna’nın Müjdesi’nde İsa, “Ben iyi çobanım” demiştir (Yu. 10:11). Konuyu burada bırakabilir ve İsa’nın kendisini suçlayanlara yönelik şu iddiasıyla yetinebiliriz: “Hanginiz bana günahlı olduğumu kanıtlayabilir?” (Yu. 8:46). İsa yalnızca gerçeği söylemekle kalmamış, “Gerçek … Ben’im” demiştir (Yu. 14:6). Ancak, İsa hiçbir zaman kendisi hakkında kanıtlarla desteklenmeyen iddialarda bulunmamıştır. Herkes kendisi hakkında iddialarda bulunabilir, hatta abartılı iddialarda bile bulunabilir. Ancak iddiaların doğru mu yoksa sadece kendini kandırmaktan mı ibaret olduğunu göstermek için sınanmaları gerekir.

İsa, “Ben iyi çobanım” dediğinde, devamındaki sözleri hem ne demek istediğini açıklar hem de iddiasına sağlamlık kazandırır: “Ben iyi çobanım. İyi çoban koyunları uğruna canını verir” (Yu. 10:11).

Çoban ve koyunun pastoral (çobanlığa dair) imgeleri İsa’nın dinleyicileri tarafından iyi biliniyordu. Çobanların ve koyunların her yerde olduğu bir ülkede yaşıyorlardı. Ama bunun da ötesinde, Kutsal Yazılar’dan Tanrı’nın kendisini, koyunlarına -iman eden halkına- derin bir ilgi gösteren bir çobana benzettiğini biliyorlardı. Belki de Mezmur 23, Rab Tanrı’nın değerli koyunları için gösterdiği çoban benzeri ilgiyi en canlı ve unutulmaz şekilde tasvir eder:

Rab çobanımdır eksiğim olmaz.
Beni yemyeşil çayırlarda yatırır,
Sakin suların kıyısına götürür.
İçimi tazeler,
Adı uğruna bana doğru yollarda öncülük eder.

Karanlık ölüm vadisinden geçsem bile,
Kötülükten korkmam.
Çünkü sen benimlesin.
Çomağın, değneğin güven verir bana.

Düşmanlarımın önünde bana sofra kurarsın,
Başıma yağ sürersin
Kâsem taşıyor.

Ömrüm boyunca
yalnız iyilik ve sevgi izleyecek beni
Hep RAB’bin evinde oturacağım.
(Mez. 23:1-6)

Bu mezmuru yüzlerce kez okudum ve kırk yıllık hizmetim boyunca yedi yüzden fazla cenazede aktardım. Bu sözler, göksel Çoban’ın değerli koyunlarına gösterdiği ilgiyi, şefkati, sağlayışı, korumayı ve saf sevgiyi çok güzel bir şekilde yansıtmaktadır. Rab’bin neden İyi Çoban olduğunu vurgularlar.

İsa, “Ben iyi çobanım” dediğinde, çarpıcı bir iddiada bulunuyordu. Kendisinin, koyunlarını seven, onlara bakan, geçimlerini sağlayan ve koruyan beden almış Rab olduğunu iddia ediyordu. Ancak İsa’nın sözleri, O’nun gerçekten nasıl İyi Çoban olduğunu en dikkat çekici şekilde örneklendirir: “İyi çoban koyunları uğruna canını verir.”

İsa’nın İyi Çoban olma iddiası hiçbir yerde koyunlarının sonsuz iyiliğini sağlamak için canını feda etmesinden daha harika ve şaşırtıcı bir şekilde gösterilmemiştir.

Martin Luther bir keresinde şöyle yazmıştı: “Crux probat omnia“, yani “Çarmıh her şeyin sınavıdır.” Demek istediği, İsa’nın Golgota’nın çarmıhında günahı taşıyan, günahı kefaret eden ölümünün, Tanrı’nın günahkârlara olan sevgisinin tam anlamıyla gözler önüne serilişi olduğudur. İlk başımız olan Adem’deki günahımız ve düşmüşlüğümüz bizi Tanrı’dan ayırdı ve O’nun doğru ve adil yargısı altına soktu. Tanrı’yla aramızdakileri düzeltmek için bir şey yapacak gücümüz yoktu. Ama bizim yapamadığımızı Tanrı kendi Oğlu’nu bizim yerimize yaşaması ve ölmesi için vererek yaptı; Oğul günahımızın hak ettiği yargıyı üstlendi, üçüncü gün zaferle dirildi ve böylece bizi Tanrı’yla barıştırdı.

Peki, İsa nasıl İyi Çoban oluyor? Gökten gönderilmiş bu Çoban, kaybolmuş, yargılanmayı hak eden koyunlar Tanrı’nın adil gazabından kurtulsunlar, O’nun dostluğuna ve paydaşlığına geri dönsünler ve bir gün O’nun yakın huzurunda bulunsunlar diye sevgiyle kendisini feda etti.

Bu da bana şunu sormamı gerektiriyor: Tövbe ve imanla bu İyi Çoban’a gelip, Baba Tanrı’ya kendi Oğlu’nu esirgemediği ve O’nu sizin yerinize ve sizin uğrunuza ölmesi için çarmıhta ölüme teslim ettiği için şükrettiniz mi? İsa dedi ki:

Koyunlarım sesimi işitir. Ben onları tanırım, onlar da beni izler. Onlara sonsuz yaşam veririm; asla mahvolmayacaklar. Onları hiç kimse elimden kapamaz. Onları bana veren Babam her şeyden üstündür. Onları Baba’nın elinden kapmaya kimsenin gücü yetmez. Ben ve Baba biriz. (Yu. 10:27-30)

Müjde’de O’nun sesini duydunuz mu? İsa’yı izliyor, O’nu yalnızca dudaklarınızla ikrar etmekle kalmayıp yaşamınızda O’na itaat ediyor musunuz? Eğer öyleyse, O’nun sonsuz yaşam verdiği, kanıyla kurtarılmış koyunlarından biri olarak sevinin.

Bu makale Bu makale İsa’nın “Ben(‘im)” Sözleri serisinin bir parçasıdır.
Orijinal olarak Ligonier Hizmetleri blogunda yayınlanmıştır.

açar ve ikizlerin doğumuyla sonuçlanır. Bu doğumda, Perez’in Zerah’ın önüne geçmesiyle primogeniture (en büyük oğlun miras hakkı) ilkesi bir kez daha tersine döner. Daha sonra Yakup Yahuda’yı kutsayacak ve krallığın onun soyundan gelenlerle ilişkilendirileceğini söyleyecektir (Yar. 49:8-12). Bu kutsama yüzyıllar sonra Samuel’in zamanında görülmektedir (bkz. Mez. 78:67-72).