Usta Hikaye Anlatıcısı

İyi bir hikayeyi severim. Ancak çoğu hikayenin, özellikle de yakın tarihli olanların o kadar da iyi olmadığını gördüm. Gerçekten iyi hikayeler genellikle çok eskidir. Zamanın testinden geçmişlerdir. Sadece zekâmızla iletişim kurmak ve kalplerimizi karakterlerine bağlamakla kalmazlar, aynı zamanda ruhumuzun derinliklerine de ulaşırlar. İyi hikayeler bizi güldürür ve ağlatır. Bize meydan okur ve bizi rahatlatırlar. Bizi değişmeden bırakmazlar.

Kısa bir süre önce Victor Hugo’nun klasiği Sefiller’i okumayı bitirdim. Kitabı rafa geri koyar koymaz tekrar okumak zorunda hissettim, çünkü ancak kitabı okuduktan sonra Hugo’nun ilk sayfadan itibaren anlattığı her şeyi anladığımı hissettim. İyi hikayeler böyledir. Düşünceli hikâye anlatıcıları, düşünceli okuyuculara hikâyenin kapsayıcı mesajını görebilecekleri bir mercek sağlar. Okuyucular bunu gördüklerinde hikayeyi tekrar tekrar okumak isterler, çünkü artık hikayenin ne hakkında olduğunu kavramışlardır. Sanki hikayenin şifresini çözmüş ve hatta hikayenin bir parçası olmuş gibi hissederler.

Çocukların aynı masalları tekrar tekrar okumayı sevmelerinin bir nedeni de budur ve biz Hıristiyanların Kutsal Kitap’ı tekrar tekrar okumayı sevmemizin nedeni de budur. Ama kaç kez bir imansızın ya da ateist olduğunu söyleyen birinin “Kutsal Kitap’ı bir kez okudum ve bana göre olmadığını anladım” gibi bir şey söylediğini duydunuz? Bunu duyduğumda, “Aslında sen Kutsal Kitap’ı hiç okumadın” diye yanıt vermek istiyorum. Sözcükleri okumuş olabilirler, ama görecek gözleri, işitecek kulakları ve Kutsal Kitap’ın Yazarının ne ilettiğini algılayacak yürekleri yoktur. Yazarın kapsayıcı mesajını anlayamadılar, bu yüzden bir daha okumak istemediler.

İsa, Mezmur 78’de kehanet edildiği gibi (bkz. Matta 13:35), genel mesajını açıklamak için sık sık benzetmeler kullanarak öğreten usta bir hikâye anlatıcısıydı. Bunu en az iki nedenle yapmıştır: Kendisini reddedenleri şaşırtmak ve kabul edenleri aydınlatmak için (Markos 4:11-12). Eğer bir kişi İsa’nın tüm öykülerini kafa karıştırıcı buluyorsa, bunun nedeni egemen Tanrımızın ona görecek gözler, işitecek kulaklar ya da İsa Mesih’in görkemli müjdesinin kurtarıcı gerçeğini algılayacak yürek vermemiş olmasıdır.

Ancak biz imanlılar İsa’nın benzetmelerini sadece iyi anlatılmış öyküler oldukları için değil, Kutsal Ruh onların mesajını anlamamız için gözlerimizi, kulaklarımızı ve yüreklerimizi açtığı için severiz. O’nun benzetmelerindeki karakterlerle özdeşleşiriz ve Babamızın bize olan savurgan sevgisinde sonsuza dek dinlenirken onları tekrar tekrar duymak isteriz.

Bu makale İsa’nın Benzetmeleri serisinin bir parçasıdır. Orijinal olarak Ligonier Hizmetleri blogunda yayınlanmıştır.

açar ve ikizlerin doğumuyla sonuçlanır. Bu doğumda, Perez’in Zerah’ın önüne geçmesiyle primogeniture (en büyük oğlun miras hakkı) ilkesi bir kez daha tersine döner. Daha sonra Yakup Yahuda’yı kutsayacak ve krallığın onun soyundan gelenlerle ilişkilendirileceğini söyleyecektir (Yar. 49:8-12). Bu kutsama yüzyıllar sonra Samuel’in zamanında görülmektedir (bkz. Mez. 78:67-72).