İyi Yüreklilik Nedir?

“Ama siz düşmanlarınızı sevin, iyilik yapın, hiçbir karşılık beklemeden ödünç verin. Alacağınız ödül büyük olacak, Yüceler Yücesi’nin oğulları olacaksınız. Çünkü O, nankör ve kötü kişilere karşı iyi yüreklidir” (Lu. 6:35). İsa’nın bu sözleri, Tanrı’nın Krallığı’na göre yaşamanın ne olduğunu açıkladığı Dağdaki Vaaz’ın bir parçasıdır. İsa öğretisinde, Tanrı’yı hoşnut eden yaşamın yüksek standartlarını açıklayarak dinleyicilerine meydan okur. Bu metinle ilgili tehlikelerden biri, bazı kişilerin Mesih’in bu sözlerinin, kardeşlerimize ve Yaratıcımız’a karşı ahlaki yükümlülüğümüzü yerine getirmenin ne kadar imkânsız olduğunu göstermenin bir yolu olmaktan ziyade, sadece nasıl iyi olunacağına dair iyi bir tavsiye olduğunu düşünmeye meyilli olmasıdır.

Modern kültürümüzde insanlar genellikle birbirlerine karşı iyi yürekli olmaları gerektiği konusunda hemfikirdir. Ama bu ne anlama geliyor? Pek çok kişi kendi işine bakmanın ve başkalarının istediklerini düşünmelerine ve yapmalarına izin vermenin iyi yürekli olmanın ne anlama geldiğini tarif ettiğine inanır. Ama İsa düşmanlarınızı sevin der, sadece insanlara iyi davranın demez.

Kutsal Kitap’a göre, iyi yüreklilik sadece hoşgörülü olmaktan değil, sevgiden kaynaklanır. Eski Antlaşma, Tanrı’nın halkını sevme şeklini tanımlamak için “sevgi dolu şefkat” anlamına gelen hesed sözcüğünü kullanır. Tanrı’nın, iyi yürekliliği nasıl tanımladığını düşünürken, kendimize içtenlikle şunu sormamız gerekir: Tanrı’nın, Kendisi’ne sürekli ihanet eden bir halka gösterdiği bağlılık ve özenle başkalarını sevebilir miyiz? Bizi reddettiklerinde bile başkalarının refahı için çalışabiliyor muyuz?

Elçi Pavlus Titus 3:3’te, düşmüş olduğumuz ve Tanrı’ya karşı isyan içinde olduğumuz için, doğal olarak başkalarından nefret ettiğimizi ve onları kıskandığımızı teyit eder. Eğer yüreklerimizin gerçekliği buysa, o zaman iyi yürekliliği kavramak zordur çünkü onun gerçek anlamı insanları Tanrı’nın onları sevdiği gibi sevmektir.

İsa’nın Dağdaki Vaaz’daki sözleri, kendi ruhlarının karanlığını düşünen insanları doğal olarak umutsuzluğa sürükler. Aramızda kim bizden nefret edenleri sevebilir? Ödeme beklemeden kim borç verebilir? Doğal olarak kıskandığımız kişilere kim iyilik yapabilir? Bununla birlikte, İsa dinleyicilerine iyi yürekli olabilen dönüştürülmüş bir yüreğin kaynağını da açıklar. Bunun sırrı şu sözlerde saklıdır: “O, nankör ve kötü kişilere karşı iyi yüreklidir.” Bu da insanlara yönelik bakış açımızı değiştirmemiz gerektiğini gösteriyor. Başkalarına küçümseyerek bakmak yerine, Tanrı’nın kendi düşmanları olan bizlere gösterdiği şefkatle bakmalıyız (Rom. 5:10-11).

İyi yüreklilik, metroda yerimizi yaşlı birine vermekten, evsizlere bozuk para vermekten ya da eşimize karşı sabırlı olmaya çalışmaktan daha fazlasıdır. İyi yüreklilik, bir yandan kendi sefaletimizi seyrederken bir yandan da Mesih’in bize karşı gösterdiği iyi yürekliliğe bakmanın verdiği acıdan doğan iyilik yapma isteğidir. Gerçek iyi yüreklilik, Mesih’te Tanrı tarafından bize nasıl davranıldığını anlamaktan kaynaklanır. Sadece bağışlanmadık, aynı zamanda Tanrı’nın çocukları ve En Yüce Olan’ın mirasçıları olduk. İyi yüreklilik, başkalarının yürek kırıklıklarında kendi yürek kırıklığımızı görmek ve onların şefkat ihtiyacını kendi ihtiyacımız olarak görmektir.

Gerçek iyi yürekliliğin nasıl göründüğünün açık bir örneği, kaybolan oğulun babasına olan borcunu telafi etmek umuduyla babasına geri döndüğü o anda görülebilir (Lu. 15:11-32). Baba oğluna bakar ve onu iyi yürekli bir şekilde kucaklar. Oğlunun kendisine ve ailesine getirdiği tüm acı ve utancı bağışlamakla kalmaz, aynı zamanda oğluna güzel bir yüzük ve yeni bir kaftan vererek ona iyilik yaptığı için gerçekten sevinir. İyi yüreklilik, Tanrı’nın başkalarını bizim sevildiğimiz gibi sevmesinden mutlu olduğumuzu gösterir. İyi yürekliliğin gerçek anlamı, ancak gerçekliği Müjde’nin merceğinden yorumladığımızda kavranabilir.

İyi yüreklilik, kilisemden bir adamın şu hikâyesinde de kendisini gösterebilir. Bu adam bir gün geldi ve bana birine nasıl çok sinirlendiğini anlattı. Bana o kişiyle arasında neler geçtiğini ve o kişi tarafından kendisine verilen tüm zararı anlattı. Ama konuşmanın sonunda adam şöyle dedi: “Bana yaptığı tüm yanlışlar için bu kişiden gerçekten nefret etmek istiyorum ama Tanrı ondan nefret etme isteğimi mahvediyor. İntikam hakkında her düşündüğümde, Tanrı’nın bu kişiyi muhtemelen beni sevdiği gibi sevdiği de aklıma geliyor. Ve sonra öfkem onun için dua etmeye dönüşüyor. Beni gerçekten incittiğinde bile ona karşı iyi yürekli olmak istiyorum.”

Bu adam, gerçekten iyi yürekli olmanın ancak hesed’i, yani Kurtarıcımız İsa Mesih’te Tanrı’nın sevgi dolu şefkatini deneyimlemekten geçtiğini acı bir şekilde anlamıştı.

Bu makale Erdemler ve Erdemsizlikler serisinin bir parçasıdır. Orijinal olarak Ligonier Hizmetleri blogunda yayınlanmıştır.

açar ve ikizlerin doğumuyla sonuçlanır. Bu doğumda, Perez’in Zerah’ın önüne geçmesiyle primogeniture (en büyük oğlun miras hakkı) ilkesi bir kez daha tersine döner. Daha sonra Yakup Yahuda’yı kutsayacak ve krallığın onun soyundan gelenlerle ilişkilendirileceğini söyleyecektir (Yar. 49:8-12). Bu kutsama yüzyıllar sonra Samuel’in zamanında görülmektedir (bkz. Mez. 78:67-72).