İyi Yüreklilik Nedir?
10/12/2024
Vahiy
24/12/2024
İyi Yüreklilik Nedir?
10/12/2024
Vahiy
24/12/2024

Hristiyan Karakteri

Giriş

Bir imanlının yaşamındaki Hristiyan karakteri, Hristiyan yaşamının ve hizmetinin temel bir yönüdür. Mesih, halkını kendi suretine dönüştürmek için kurtarmıştır. Kurtuluş işinin nihai amacı Tanrı’nın yüceliğidir. Tanrı, halkını Mesih’in suretine uygun hâle getirerek yüceliğini kilisede gösterir. Kutsal Yazılar’a göre, Hristiyan karakteri gerçeğin, Tanrı’ya yaraşırlığın, doğruluğun, sevginin, sevincin, esenliğin, yumuşak huyluluğun, iyi yürekliliğin (şefkatin), sabrın, sebatın, alçakgönüllülüğün, özdenetimin, merhametin, şükranın, bağışlamanın, hoşnutluğun ve birliğin peşinde olmayı içerir. Tanrı, Mesih’e imanla, Ruh’un gücüyle, Tanrı Sözü ve sakramentler aracılığıyla imanlıların yaşamlarında Hristiyan karakterini üretir. Acı çekmek de Hristiyan karakterinin oluşum sürecinin önemli bir parçasıdır.

Açıklama

Tanrı insanları bilgide, doğrulukta ve kutsallıkta kendi suretinde yaratmıştır (Yar. 1:26; Ef. 4:24; Kol. 3:10). Yaratılışta Tanrı insana yaratılış üzerinde egemen olma görevini vermiştir (Mez. 8:5-8). İnsanoğlu doğru bir şekilde yaşayarak ve yaratılışı Tanrı’nın yüceliğine boyun eğdirerek, Tanrı’nın suretini tüm dünyaya yansıtacaktı. Adem itaatsizlik ettiğinde, Tanrı’nın sureti günah ve isyanla lekelenmiştir. Adem kendisi ve doğuştan gelen soyu için asli doğruluğu kaybetmiştir. Tüm günah ve sefaleti dünyaya o getirmiştir. Adem’in soyundan gelen herkes onun yozlaşmış düşmüş suretini taşır ve ölüme ve lanete tabidir (Yar. 5:3; Rom. 5:12-21; Ef. 2:1-4).

Vaat edilen Kurtarıcı İsa Mesih aracılığıyla Tanrı, Adem’de kaybedileni insanda düzeltir (Yar. 3:15). İsa, Tanrı’nın sureti olduğu için, Tanrı kendi suretinin yenilenmesini Mesih’in kurtaran işi aracılığıyla halkında gerçekleştirir (Ef. 4:24; Kol. 3:10). Bu hem Eski hem de Yeni Antlaşma imanlıları için geçerlidir. İsa, günahın suçunu ve gücünü ortadan kaldırmak ve onlardaki kendi suretini yenilemek için çarmıhta halkının günahını ve isyanını üzerine alan son Adem’dir. İmanlılar Mesih’le bir olarak O’nun karakterini yaşamlarında gösterirler. İsa, imanlıların meyve veren dallar (çubuklar) hâline geldiği meyve veren asmadır (Yu. 15:1-8). Son Adem olarak İsa, Tanrı’nın yüceliği için yeryüzünü dolduracak verimli (meyve veren) ruhsal soylar ortaya çıkarır. Nihayetinde İsa son gün dirilişte Tanrı’nın suretini halkında mükemmel bir şekilde yenileyecektir. Kurtuluş, düşüşü tersine çevirir.

Hristiyan karakterinin özü Mesih’in suretine dönüştürülmektir (Rom. 8:29). Hristiyan karakteri bir imanlının tüm yaşamının yenilenmesini içerir. Mesih’in benzerliğine dönüştürülmek, Hristiyan yaşamının fiziksel, ruhsal, zihinsel, duygusal ve eğilimsel alanlarına uzanır. Kutsal Yazılar, Hristiyan karakterinin pek çok yönünü ortaya koyar. Eski Antlaşma’daki Süleyman’ın Özdeyişleri, Hristiyan karakterinin yaşamın çeşitli alanlarındaki tezahürünü vurgular. Yeni Antlaşma’da Ruh’un meyvesi, Ne Mutlular ve Rab’bin Duası hakkındaki öğretişler Hristiyan karakterinin temel unsurlarını ortaya koyar.

Hristiyan yaşamı Mesih’i taklit ederek yaşanır. Mesih’le bir olma sayesinde imanlılar Mesih’in kendi karakterinin meyvesini alırlar. Bu, İsa’nın Üst Kattaki Oda Konuşması’nda “Ruh’un meyvesine” (Gal. 5:22) yapılan atıflardan açıkça anlaşılmaktadır. İsa öğrencilerine O’nun sevgisine (Yu. 15:9-10), sevincine (Yu. 15:11; 17:13) ve esenliğine (Yu. 14:27) katılacaklarını öğretmiştir. Ruh’un meyvesi Hristiyan karakterinin birincil niteliklerinin (sıfatlarının) tanımıdır. İsa, halkına bu lütfu vermek için Yardımcı olarak Ruh’u göndereceğini vaat etmiştir. Mesih’in Ruhu olarak Kutsal Ruh, tüm imanlıların yaşamlarında Mesih’in sevgisini, sevincini, esenliğini, yumuşak huyluluğunu, şefkatini, kardeş sevgisini, iyiliğini, sadakatini ve özdenetimini üretme aracıdır.

Dağdaki Vaaz’da İsa’nın Ne Mutlular hakkındaki öğretisi Hristiyan karakterinin yönlerini daha da ortaya koyar. Mesih tarafından kurtarılanlar ruhta yoksul, yaslı, yumuşak huylu, doğruluğa acıkıp susamış, merhametli, yüreği temiz, barışı sağlayan ve doğruluk uğruna zulüm gören kişiler olurlar. İlk dört ne mutlu ifadesi Hristiyanların Rab’le olan ilişkilerindeki karakterlerinden söz eder; son dört ifade ise imanlıların diğer imanlılarla ve inanmayan dünyayla olan ilişkilerinden söz eder. İmanlılar günah ve ölüm için kederlenirler, başkalarına merhamet gösterir, dürüst yaşamayı arzular, alçakgönüllü bir zihniyet benimser, şefkatle hareket eder, başkalarıyla ilişkilerinde barış arar ve Mesih adına zulüm görmeye razı olurlar. Bu özellikler dünyasal hizmeti sırasında Mesih için de geçerliydi.

İmanlılar Mesih’in şefkatinin nesneleri hâline geldiklerinden, diğer suret taşıyıcılarına gösterdikleri şefkatle bilinmelidirler. Şefkat, İsa’yı halkının günahlarının kefaretini ödediği çarmıha götürdü. Tanrı Mesih’te halkının günahlarını bağışladığına göre, Hristiyanlar da başkalarının bağışlanmasını isteyen ve bunu uygulayan kişiler olmaya çağrılmışlardır. İsa’nın şefkati, doğası gereği Tanrı’nın düşmanı olanlara hizmet etmesiyle sonuçlandı. Elçi Pavlus’un açıkladığı gibi, “Çünkü Mesih bile kendini hoşnut etmeye çalışmadı. Yazılmış olduğu gibi: ‘Sana edilen hakaretlere ben uğradım’ “(Rom. 15:3). Bu nedenle Hristiyanlar kendilerine zulmedenleri bereketlemeli ve kimseye kötülükle karşılık vermemelidir (Rom. 12:14, 17).

Tüm Hristiyanlar Tanrı tarafından Hristiyan karakteri oluşturmaya çağrılsa da, bu Mesih’in kilisesindeki önderler için temel bir niteliktir. Elçi Pavlus, yerel kilisede görev almak için yeterli olan erkeklerin işaretleri olarak çok sayıda Hristiyan özelliği belirlemiştir. İhtiyarlık ve diyakonluk hizmetinin işlevine uygun özel armağanlar bu hizmetler için gerekli nitelikler olsa da, bu niteliklerin büyük bir kısmı kişisel kutsallıkla ilgili özelliklerdir.


Ligonier Editoryal
Ligonier Hizmetleri’nden makaleler, kitaplar ve eğitim içeriği.

açar ve ikizlerin doğumuyla sonuçlanır. Bu doğumda, Perez’in Zerah’ın önüne geçmesiyle primogeniture (en büyük oğlun miras hakkı) ilkesi bir kez daha tersine döner. Daha sonra Yakup Yahuda’yı kutsayacak ve krallığın onun soyundan gelenlerle ilişkilendirileceğini söyleyecektir (Yar. 49:8-12). Bu kutsama yüzyıllar sonra Samuel’in zamanında görülmektedir (bkz. Mez. 78:67-72).