Tembellik nedir?

Tembellik ifadesini en son ne zaman kullandınız? Çocuklarınızdan biriyle Buz Devri veya Zootropolis‘deki küçük bir karakter hakkında konuştuysanız bu sayılmaz. Kullanıcıların edebiyattaki kelime ve kelime gruplarının sıklığını grafik olarak görmelerini sağlayan hızlı bir Google Ngram araması, tembellik kelimesinin kullanımının on altıncı, on yedinci ve on dokuzuncu yüzyıllarda zirveye ulaştığını gösteriyor. Şimdi, bir adım daha ileri gidelim. Tembelliği günah olarak görüp ondan en son ne zaman tövbe ettiniz? Belki de hiç. Tembellik, İsa’nın uğruna öldüğü, tövbe etmemiz gereken bir günah olarak radarınızda olmalı mı?

Tembellik Nedir?

Tembellik, Dante’nin ünlü eseri İlahi Komedya‘daki yedi ölümcül günahtan biridir ve Dante tembelliği sevgi perspektifinden ele alır. Yedi ölümcül günahtan üçünü çarpıtılmış sevgi teması altında toplar: gurur, kıskançlık ve öfke. Aşırı sevgi temasının altına üç günah daha koyar: tamahkârlık, oburluk ve şehvet. Dante ilk üçü ile son üçü arasına tek bir günahı, yani tembelliği yerleştirir ve buna “kusurlu sevgi” adını verir.¹

“Kusurlu sevgi” olarak tembellik temasıyla Dante, tembelliğin Kutsal Kitap’a dayalı tanımına yaklaşır. Tembellik sadece üşengeçlik değildir. Günah işlemek için daha derin bir içsel motivasyon vardır ve bunun özünde kusurlu bir sevgi vardır. Kutsal Kitap’a göre tembellik, Tanrı’nın buyruklarına ve önceliklerine karşı dikkatsizlik, Tanrı’ya ve O’nun yollarına karşı sevgisizliktir ve bu da Kutsal Kitap’ın meslek (çalışma) doktrinini zayıflatır (Hak. 18:9 – Kitab-ı Mukaddes Çevirisi; Vai. 10:18; Mat. 25:26). Tembelliğin işleyen bir modeli için, iki farklı tembellik türünü ele alabiliriz: teolojik ve bilinen.

Teolojik Tembellik

Selanik’teki Hristiyanlar, aşırı gerçekçi diyebileceğimiz bir eskatolojiye (son zamanlar öğretisine) sahipti. Öyle görünüyor ki, birileri Selanik’teki kiliseye Pavlus’tan gelmiş gibi sahte bir metin götürmüş ve Rab’bin gününün çoktan geldiğini öğretmişti (2.Se. 2:2). Ve sahte teolojinin toprağında günahkâr aylaklık yeşermişti (2.Se.3:6). Tembellik ya da aylaklık doğrudan eskatolojiye ilişkin çarpık bir görüşten mi yoksa “[Selaniklilerin] [Pavlus’tan] aldıkları öğretiler”in çarpıtılmasından mı kaynaklanıyordu, bilmiyoruz. Her iki durumda da, bu teolojik olarak motive edilmiş bir tembelliktir. Çalışma teolojileri hayatın tümünü kapsamıyordu; çalışmanın insanlık için gerekli bir iyilik olduğunu reddediyorlardı. Çarpıtılmış teolojileri, günahkâr tembelliklerini onaylıyordu. Pavlus onları sert bir şekilde azarlar ve onlara kendi gayretli, teoloji odaklı çalışmasını hatırlatır (2.Se. 3:7-12).

Bu aynı türden teolojik tembellik, On Buyruk’da da korunmuştur. On Buyruk’un dördüncü buyruğu zaman kullanımımızı düzenler. Tanrı bizi çok açık bir şekilde altı gün çalışmaya ve bir gün dinlenmeye çağırmıştır. Dördüncü buyruğu genellikle “pazar günü dinlenin” şeklinde okuruz. Ancak bu, buyruğun yalnızca yarısıdır. Diğer yarısı ise diğer altı günde gayretli çalışmayı emreder (Çık. 20:8-11). Olağan koşullar altında, işimize -ki buna mesleğimiz, ev işlerimiz vb. dahildir- arka arkaya altı gün ayırmamak tembellik günahıdır, Tanrı’nın dördüncü buyrukta bizim için buyurduğu iyi buyruğu, yani Tanrı sevgisi olarak özetlenen buyruğu (Mat. 22:34-40) göz ardı etmektir.

Teolojik tembellik yine de farklı şekillerde kendini gösterebilir. Günümüz Hristiyanları, çalışma konusunda dünyevi bir zihniyet benimseyebilir ve bunu ücret kazanmak için gerekli bir kötülük olarak görebilirler. Altmış üç yaşından önce finansal bağımsızlığa ulaşırsanız, erken “emekli” olmak ve her günü tatil gibi yaşamak ister misiniz? Altmış üç yaşına gelseniz ve emekli olabilseniz, kilisenizi desteklemeden ya da zamanınızı Tanrı’yı onurlandıran uğraşlar için kullanmadan gününüzü kişisel uğraşlarla geçirme eğiliminde olur musunuz? Rab’bin Günü’nü önemsiz gören yanlış bir teolojik görüşe sahip misiniz ve Rab’bin Günü’nü kutlamayı ihmal ediyor musunuz? Yoksa spor etkinliklerini ve bahçe işlerini de aynı derecede iyi mi görüyorsunuz? Teolojik tembellik kilise için süregelen bir zorluktur.

Bilinen Tembellik

Süleyman’ın Özdeyişleri sık sık dürüst çalışmaktan ve tembellik ve miskinliğe karşı korunmanın öneminden bahseder (Özd. 12:24, 27; 15:19; 18:9; 19:24, 21:25; 22:13, 24:30; 26:13-15). Tembellik denince çoğu insanın aklına gelen de bu tür bir tembelliktir. Teolojik olarak tembel olanlar öğretiyi yanlış uygularken, bilinen şekilde tembel olanlar da Tanrı’nın tanrısal bilgelik yolu yerine günahkâr akılsızlığı seçerler. Temel ihtiyaçlarını karşılamak için bile çalışmayan bir adam akılsız ve tembeldir. Pavlus, Kutsal Kitap’a uygun kocayı överken bu düşünce biçimini kullanır (Ef. 5:28-29). Pavlus aynı mantığı kişinin geniş ailesini de kapsayacak şekilde genişletir (1.Ti. 5:8) ve herkesçe bilinen bu tembelliğin ifadesini (dışa vurumunu) en sert dille kınayarak bunun imansızlıktan daha kötü olduğunu söyler. Bu tembellik türünün günümüzde de devam ettiğini bulmak için fazla araştırma yapmanız gerekmeyecektir.

İyi Haber

Kötü haber şu ki, muhtemelen bildiğimizden daha tembeliz. İyi haber şu ki, Mesih Tanrı’nın Sözü’nü onurlandırmak için geldi ve onu uygulamak için özenle ve sebat ederek çalıştı. İsa tembellik günahının kefaretini ödemek için öldü ve halkına günahsız bir çalışma kaydı sağlamak için Tanrı yoluna yaraşır bir şekilde çalıştı. Tembellik günahını işlediğimizde, tövbe edebilir ve Mesih tarafından bizim için satın alınan yaşamın tazeliğinde yürüyebiliriz.

Bu makale Erdemler ve Erdemsizlikler serisinin bir parçasıdır. Orijinal olarak Ligonier Hizmetleri blogunda yayınlanmıştır.

açar ve ikizlerin doğumuyla sonuçlanır. Bu doğumda, Perez’in Zerah’ın önüne geçmesiyle primogeniture (en büyük oğlun miras hakkı) ilkesi bir kez daha tersine döner. Daha sonra Yakup Yahuda’yı kutsayacak ve krallığın onun soyundan gelenlerle ilişkilendirileceğini söyleyecektir (Yar. 49:8-12). Bu kutsama yüzyıllar sonra Samuel’in zamanında görülmektedir (bkz. Mez. 78:67-72).