Elçi Petrus Hakkında Bilmeniz Gereken 5 Şey

Elçi Petrus, ilk kilise tarihi açısından önem bakımından Pavlus’a denk olduğu söylenebilecek tek Elçidir. Asıl adı Simun’dur (Mat. 4:18; Mar. 1:16; Luk. 5:4), ancak İsa tarafından kendisine verilen Aramice lakabı Kefas’ın (“kaya” anlamına gelir) Grekçe çevirisi olan Petros olarak tanınacaktır (Mat. 16:18). İlk kilisedeki önemi, İsa tarafından özel olarak isimlendirilmesiyle öngörülmüştür ve Roma’daki kiliseyle olan ilişkisi ışığında gelişecektir (1Pe. 5:13). İşte Petrus’un Mesih’in Elçileri arasındaki önemini açıklamaya yardımcı olabilecek beş nokta.

1. Markos, Müjdesi’ni büyük olasılıkla Petrus’un İsa’nın hizmetiyle ilgili anlattıklarına dayanarak yazmıştır.

Günümüz uzmanlarının çoğu Markos Müjdesi’nin dört Müjde arasında ilk yazılan olduğunu kabul eder. İlk kilise tarihçisi Eusebius, Papias’tan Markos’un anlatısını Petrus’un İsa’yla ilgili öğretisine dayanarak yazdığına dair bir tanıklık aktarır. Papias’a göre: “Markos Petrus’un tercümanı oldu ve Rabbin söylediği ya da yaptığı şeyleri sırayla değil, hatırladığı her şeyi doğru olarak yazdı. Çünkü ne Rabbi işitmişti ne de onu izlemişti, ama daha sonra, dediğim gibi, Petrus’u izledi, Petrus da gerektikçe öğretiş verirdi, ama Rab’bin kehanetlerini (vahiylerini) bir düzene koymazdı, böylece Markos tek tek noktaları hatırladığı gibi yazmakla yanlış bir şey yapmadı.”

2. Petrus, İsa’nın öğrencileri arasında O’nu Mesih olarak tanıyan ilk kişiydi (Mat. 16:16; Mar. 8:29; Luk. 9:20).

Bu, İsa’nın Simun’u “kaya” (Petrus) olarak tanımladığı olaydır. Ancak Markos ve Matta, Petrus’un bu kimliğin Tanrı’nın krallığı ve onun gelişiyle ilgili yaygın beklentilerle nasıl çelişeceğini henüz kavrayamadığını da göstermektedir. Gerçekten de Petrus’un İsa’yı ihaneti, ölümü ve dirilişi hakkında konuştuğu için azarladığı bir sonraki bölümde, İsa yeni Petrus’u “Şeytan” olarak azarlayarak karşılık verir (Mat. 16:21-23; Mar. 8:31-33). Petrus’un hem Elçilerin İşleri’ndeki ilk vaazı (Elç. 2:14-36) hem de ilk mektubunun açılış kutsaması (1Pe. 1:3-5), Tanrı’nın krallığının gelişi için Mesih’in ölümünün ve dirilişinin merkeziliği konusunda o anda aldığı dersi asla unutmayacağını gösterir.

3. Petrus aynı zamanda boş mezara tanıklık eden ilk iki Elçi’den biriydi (Luk. 24:1-12; Yu. 20:1-10).

Petrus’un İsa’yı Mesih olarak tanıması gibi, bu olay da İsa’nın kendi öğretisi ve Kutsal Ruh’un işi dışında Mesih’in ölümünün ve dirilişinin tam önemini kavrayamadıklarını gösterir. Luka’nın Müjdesi’nde, ancak İsa Petrus ve Yuhanna’ya Kutsal Yazılar’da Kendisi hakkında öğretiş verdikten ve bunu ekmek bölerken belirttikten sonra anlamışlardır (Luk. 24:25-35). Yuhanna’nın Müjdesi’nde, boş mezardan henüz olayı anlamadan ayrılırlar (Yu. 20:9). Ancak daha sonra İsa onlara göründüğünde, onları yaklaşan Müjde görevleri için donatmak üzere üzerlerine Kutsal Ruh’u gönderir (Yu. 20:21-23).

4. Petrus, Luka’nın Elçilerin İşleri adlı ikinci kitabında Onikiler arasında Yahudi olmayanların Mesih’e dönmesine tanıklık eden ve bunu doğrulayan ilk kişidir.

Bu, Petrus’un İsa’nın ölüm ve diriliş mesajına karşı ilk direnişini ve Mesih’in çarmıha gerilmesi sırasındaki davranışını yansıtan ironik bir şekilde gerçekleşir. Petrus, İsa’nın buyruğuna üç kez direndiği ve sonra O’nun tarafından ıslah edildiği ünlü görümünü alır (Elç. 10:1-16; 11:5-10). Üç adamın Petrus’u ziyaret ettiği ve Petrus’un onlara görümünün önemini açıkladığı bir sonraki anda Kutsal Ruh onların üzerine iner ve onların da Hristiyanlar olarak vaftiz edilmeleri gerektiğini onaylar (Elç. 10:17-48; 11:11-18).

5. Son olarak, Elçi Petrus, Kutsal Yazılar’da Pavlus’un mektuplarına atıfta bulunan ve onları kendi esinlenmiş eserindeki Kutsal Yazılar’la ilişkilendiren tek yazardır.

Petrus, Rab’bin yaklaşan günüyle ilgili öğretişinin sonunda okuyucularına, Pavlus’un da onlara bu konularda yazdığı gibi, sabırlı olmalarını hatırlatır (2Pe. 3:14-15). Alçakgönüllülüğün yüreklendirici bir örneği ve geçmişte anlamakta yavaş davranan biri için Tanrı’nın lütfunda büyümenin bir göstergesi olarak Petrus, Pavlus’un mektuplarında bu konularla ilgili anlaşılması zor bazı şeyler olduğunu kabul eder (2Pe. 3:16). Bu nedenle Petrus okuyucularını, Pavlus’un sözlerini ve diğer Kutsal Yazıları çarpıtarak onları kandırmaya çalışan bazılarının öğretisinden kaçınmaları konusunda uyarır (2Pe. 3:16-17). Petrus’un Mesih’in Elçileri arasındaki önemini açıklamak için daha pek çok şey söylenebilirse de yukarıda özetlenen noktalar bizi ortak bir temaya odaklamaktadır: kendi zayıflığımıza rağmen dirilmiş Rab İsa Mesih’e imanla gelen kurtuluş ve dönüşüm.

Bu makale orijinal olarak Ligonier Hizmetleri blogunda yayınlanmıştır.

açar ve ikizlerin doğumuyla sonuçlanır. Bu doğumda, Perez’in Zerah’ın önüne geçmesiyle primogeniture (en büyük oğlun miras hakkı) ilkesi bir kez daha tersine döner. Daha sonra Yakup Yahuda’yı kutsayacak ve krallığın onun soyundan gelenlerle ilişkilendirileceğini söyleyecektir (Yar. 49:8-12). Bu kutsama yüzyıllar sonra Samuel’in zamanında görülmektedir (bkz. Mez. 78:67-72).