İsa Nasıl Yaşam Ekmeğidir?

Yuhanna 6:48’de İsa’nın yedi “Ben(‘im)” ifadesinden ilkini duyuyoruz. Bu sözlerden altısı yüklem konumunda isim içerir -ekmek (Yu. 6:48), ışık (Yu. 8:12; 9:5), kapı (Yu. 10:7, 9), iyi çoban (Yu. 10:11, 14), diriliş ve yaşam (Yu. 11:25) ve yol, gerçek ve yaşam (Yu. 14:6)- ki bu da bize İsa’nın kişiliği ve işi hakkında bir şeyler söyler. Bu sözlerden biri olan Yuhanna 8:58’in yüklemi yoktur, ancak İsa’nın, Musa Tanrı’nın adını öğrenmek istediğinde Rab’bin peygambere açıkladığı ilahi ad olan “Ben’im”i sahiplenmesi olarak yer almaktadır (Çık. 3:14). Yuhanna 8:58’deki “İbrahim’den önce Ben varım” (ya da “Ben’im”) şeklindeki mutlak ifade, İsa’nın her bir “Ben(‘im)” ifadesinin O’nun tanrılığının bir teyidi olduğunu açıkça ortaya koymaktadır. Yahudi din önderleri İsa’nın Mesih olduğuna inanmadıkları için, bu ifadenin küfür olduğuna karar verdiler. Bu yüzden, “İsa’yı taşlamak için yerden taş aldılar” (Yu. 8:59). İsa’nın ilahi doğası hakkında bildirdiği gerçeği anladılar, ama O’na inanmadılar. “Ben(‘im)” ifadelerinin ilkini incelerken göreceğimiz gibi, bu inançsızlık küçük bir mesele değildir. İsa’nın sözleri bir ölüm kalım meselesidir.

İsa, takipçileriyle yaptığı uzun bir konuşma sırasında, “Yaşam ekmeği Ben’im” demiştir (Yu. 6:48). Bu konuşma beş bin kişinin beş ekmek ve iki balıkla doyurulmasından hemen sonra (Yu. 6:5-14) ve Fısıh ve Çardak Bayramı’ndan hemen önce (Yu. 6:4) gerçekleşmiştir. Her iki olay da İsa’nın Yaşam Ekmeği olmasının ne anlama geldiğini anlamak için önemli bir bağlam sağlar.

Çardak Bayramı’nda halk, Mısır’daki kölelikten kurtarıldıktan sonra Tanrı’nın İsraillilere çölde gösterdiği ilgiyi kutlardı. Çöl misafirperver bir yer değildi. Yiyecek, su, gündüz gölge ve gece ışık gibi insan yaşamını sürdürmek için gereken kaynakların eksikliği ile nitelenen bir yerdi. Yine de, bu çorak topraklardaki yolculukları boyunca, tüm dünyanın Rabbi cömert bir ev sahibi olduğunu kanıtladı ve onların tüm ihtiyaçlarını Mesih İsa’daki yüceliğindeki zenginliğinden karşıladı (Flp. 4:19; bkz. 1.Ko. 10:1-4). İlk tedarik mucizelerinden biri Tanrı’nın günlük ekmeklerini sağlamasıydı. İnsanlar bu ekmeği ilk gördüklerinde ne olduğunu bilmedikleri için ona man adını verdiler. Mezmur 78:23-25, çölde ekmek sağlayan Rab’bin iyiliğini hatırlatır:

Yine de RAB buyruk verdi bulutlara,
Kapaklarını açtı göklerin;
Man yağdırdı onları beslemek için,
Göksel tahıl verdi onlara.
Meleklerin ekmeğini yedi her biri,
Doyasıya yiyecek gönderdi onlara.

Yuhanna 6’da Yahudiler, Musa’nın atalarına man verirken yaptığı gibi bir mucize yaparak İsa’nın kendisini kanıtlamasını talep ettiler. İsa onları düzelterek, onlara man verenin Musa değil, kendi Babası olduğunu açıkladı. Ayrıca kendisinin, onların ruhlarını besleyecek olan gökten gelen man ya da ekmek olduğunu açıkladı. Man, vaat edilen topraklara girmeden önce kırk yıl boyunca İsraillilerin bedenlerini besleyen Tanrı’nın iyi bir armağanıydı. Ama man yiyenler öldü. İsa şöyle demiştir: “Bedenimi yiyenin, kanımı içenin sonsuz yaşamı vardır” (Yu. 6:54).

İsa beş bin kişiyi doyurduğunda, Tanrı’nın Musa’nın günlerinde yaptıklarını yeniden canlandırarak, O’nun sağlayan Rab olduğunu gösteriyordu. Ama insanlar O’nu tekrar aramaya geldiklerinde, yanlış bir iştahla hareket ettikleri konusunda onları uyardı. Bu insanlar yok olan yiyecekler için çalışıyorlardı. Bunun yerine, sonsuza dek kalıcı olan yiyecek için çalışmalıydılar. Sonra İsa kendisinin Yaşam Ekmeği olduğunu açıkladı.

Ekmekten ve O’nun etini yemek ve kanını içmekten söz edilmesi, İsa’nın insan doğasına açıkça işaret etmektedir. İsa’ya iman etmek, O’nun insan yaşamının kurban edilmesini almaktır (kabul etmektir). Ama “Ben(‘im)” ifadeleri İsa’nın tanrısal doğasından da söz eder. Bu yüzden O sadece sağladığı kurbana iman aracılığıyla değil, aynı zamanda beden almış Tanrı olarak yok edilemez yaşamına iman aracılığıyla da alınır. Yemek, kurtarıcı imanı tanımlamanın uygun bir yoludur çünkü yenen şey yaşamı beslemek ve sağlığı güçlendirmek için içeri girer. Ancak beden için yiyecekten farklı olarak, Mesih’in imanlıdaki yaşamı sevgi eylemleri tarafından yakılıp tüketilmez. O’nun ebedi yaşamı sonsuza dek Tanrı’ya doğru bir yaşam sürdürür.

Bu makale Bu makale İsa’nın “Ben(‘im)” Sözleri serisinin bir parçasıdır.
Orijinal olarak Ligonier Hizmetleri blogunda yayınlanmıştır.

açar ve ikizlerin doğumuyla sonuçlanır. Bu doğumda, Perez’in Zerah’ın önüne geçmesiyle primogeniture (en büyük oğlun miras hakkı) ilkesi bir kez daha tersine döner. Daha sonra Yakup Yahuda’yı kutsayacak ve krallığın onun soyundan gelenlerle ilişkilendirileceğini söyleyecektir (Yar. 49:8-12). Bu kutsama yüzyıllar sonra Samuel’in zamanında görülmektedir (bkz. Mez. 78:67-72).