Hoşnutluğun Ardından Gitmenin 5 Yolu

En son ne zaman aynada kendinize baktınız ve gördüğünüz şeyi değiştirmek istediniz? Geçen ay, ne hakkında “Bunu istiyorum” dediniz? Arkadaşınız sizin alacağınızı düşündüğünüz terfiyi, ürünü veya saygınlığı aldığında, tepkiniz ne oldu?

Çoğu insan için hoşnut olmak çok zordur. Hoşnutluk zordur çünkü düşmüş bir dünyada yaşayan düşmüş insanlarız. Artık yalnızca Tanrı’ya tapmıyor ve O’nun yüceliği için çalışmıyoruz. İsa geri dönene kadar, Mesih’in yanı sıra başka birini veya başka bir şeyi isteme arzusuyla mücadele edeceğiz. Ama cesaretinizi yitirmeyin. Eğer imanla Mesih’e bağlıysanız, mükemmel olmasa da gerçekten hoşnut olabilirsiniz. Kutsal Kitap bize hoşnutluğun ardından gitmenin en az beş yolunu öğretir.

1. Rab’de sevinin.

“Çünkü herkes günah işledi ve Tanrı’nın yüceliğinden yoksun kaldı” (Rom. 3:23), yüreklerimiz artık yalnızca Tanrı’ya tapınmıyor. “Tanrı’yla ilgili gerçeğin yerine yalanı koy[duk]. Yaradan’ın yerine yaratığa tapıp kulluk etti[k]” (Rom. 1:25). Bu nedenle, eğer hoşnutluğun ardından gideceksek, yalnızca Tanrı’ya tapınmaya geri dönmeliyiz. Koşullarımız ne olursa olsun, Rab’de sevinmeliyiz:

Tomurcuklanmasa incir ağaçları…
Ben yine RAB sayesinde sevineceğim,
Kurtuluşumun Tanrısı sayesinde sevinçten coşacağım. (Hab. 3:17–18)

2. Rab’be güvenin.

Hoşnut olmakta zorlanmamızın nedenlerinden biri, Tanrı’nın bizi sevdiğine ve her şeyi bizim iyiliğimiz için yaptığına gerçekten güvenmememizdir (Rom. 8:28). Ancak “Tanrı çocukları olarak bilinelim diye, Baba[nın] bizlere nasıl bir sevgi gösterdi[ğini]” (1.Yu. 3:1 – Thomas Cosmades Çevirisi) gördüğümüzde ve “kendisini sevenlerle, amacı uyarınca çağrılmış olanlarla birlikte her durumda iyilik için etkin” (Rom. 8:28) olduğuna iman ettiğimizde, hayatlarımız için O’nun planlarına güvenebiliriz. O, yaşam süremizi ve sınırlarımızı belirlemiş olduğundan (bkz. Elç. 17:26), kim olduğumuzu ve neye sahip olduğumuzu kontrol etmeye çalışmayı bırakabilir ve bunun yerine, Rab’bin hayatlarımız da dahil olmak üzere her şeyin Kralı olduğu gerçeğiyle yetinebiliriz:

Sen RAB’be güven, iyilik yap…
RAB’den zevk al,
O senin yüreğinin dileklerini yerine getirecektir. (Mezmur 37:3–4)

3. Sonsuzluğa uzanan bir bakış açısına sahip olun.

Eğer bu dünyadaki şeyler için yaşıyorsak, asla hoşnut olamayız. İsa, takipçilerine “kendinize gökte hazineler biriktirin. Orada ne güve ne pas onları yiyip bitirir, ne de hırsızlar girip çalar. Hazineniz neredeyse, yüreğiniz de orada olacaktır” (Mat. 6:20–21) diye öğüt vermiştir. Pavlus, Timoteos’a şöyle öğretmiştir: “Eldekiyle yetinerek Tanrı yolunda yürümek büyük kazançtır. Çünkü dünyaya ne bir şey getirdik, ne de ondan bir şey götürebiliriz” (1.Ti. 6:6–7). Bu dünyanın zevklerinin ardından gitmek yerine, “doğruluğun, Tanrı yolunun, imanın, sevginin, sabrın, uysallığın ardından koş[mayı]” ve çağrıldığımız “sonsuz yaşama sımsıkı sarıl[mayı]” hedeflemeliyiz (1.Ti. 6:11–12).

4. Zayıflıklarınız Mesih’in gücünü yüceltsin.

Dürüst olursak, zayıf (güçsüz) olmayı sevmeyiz. Birçoğumuza zayıflıklarımızı gizleyip güçlü yanlarımızı göstermemiz öğretilmiştir. Ama Kutsal Kitap’ın öğrettiği şey şudur: “ne zaman zayıfsam, o zaman güçlüyüm” (2.Ko. 12:10 – Bünyamin Candemir Çevirisi). Bunun nedeni, zayıflıklarımızın Mesih’in lütfunun yeterliliğini ortaya çıkarması ve Mesih’in gücünün “zayıflıkta tamamlan[masıdır]” (2.Ko. 12:9 – BCÇ). Bu nedenle, zayıflıklarla yetinebiliriz (bkz. 2.Ko. 12:10).

5. Başkalarının sahip olduklarını kıskanmayın.

Aile üyelerine, arkadaşlara, kilise üyelerine, komşulara ve iş arkadaşlarına bakıp onların sahip olduklarını istemek çok caziptir. Özellikle eş veya çocuk gibi sahip olunması iyi ve doğru görünen şeyler için dua ettiğimiz hâlde, Tanrı’nın neden bunları bizden esirgediğini sık sık merak ederiz. Ancak Kutsal Kitap bize, Tanrı’nın her insanın yaşayacağı süreyi ve sınırlarını belirlediğini öğretir (bkz. Elç. 17:26). En iyisi de, bizim için belirlenmiş bu anlarda ve yerlerde, Tanrı bizim O’nu aramamızı ister, çünkü “aslında Tanrı hiçbirimizden uzak değildir. Nitekim, ‘O’nda yaşıyor ve hareket ediyoruz; O’nda varız’ ” (Elç. 17:27-28).

Başkalarının armağanlarına bakıp onları kıskanmak da cazip gelebilir, ancak “lütuf her birimize Mesih’in armağanı ölçüsünde bağışlandı” ve O, “insanlara armağanlar verdi … Öyle ki … Mesih’in bedenini geliştirmek üzere donatılsın” (Ef. 4:7–8, 12). Bu nedenle, Mesih’in bizim için amaçladığı armağanlara sahip olduğumuzdan emin olabiliriz ve başkalarının armağanlarını kıskanmamıza gerek yoktur. Bunun yerine, başkalarını aldıkları armağanlara iyi kâhyalık yapabilmeleri için teşvik edebiliriz, “öyle ki, İsa Mesih aracılığıyla Tanrı her şeyde yüceltilsin” (1.Pe. 4:10-11).

Sonuçta, hoşnutsuzluğumuz, koşullarımızı belirleyen Tanrı’ya karşıdır. Eğer bugün bu günahla mücadele ediyorsanız, Rab’de sevinmeyi, Rab’be güvenmeyi, sonsuzluğa uzanan bir bakış açısına sahip olmayı, zayıflıklarınızın Mesih’in gücünü yüceltmesine izin vermeyi ve başkalarının sahip olduklarını kıskanmamayı unutmayın. O zaman Tanrı’nın lütfuyla şu şekilde tanıklık edebiliriz: “Her durumda eldekiyle yetinmeyi öğrendim… Beni güçlendirenin aracılığıyla her şeyi yapabilirim” (Flp. 4:11, 13).

Bu makale orijinal olarak Ligonier Hizmetleri blogunda yayınlanmıştır.

açar ve ikizlerin doğumuyla sonuçlanır. Bu doğumda, Perez’in Zerah’ın önüne geçmesiyle primogeniture (en büyük oğlun miras hakkı) ilkesi bir kez daha tersine döner. Daha sonra Yakup Yahuda’yı kutsayacak ve krallığın onun soyundan gelenlerle ilişkilendirileceğini söyleyecektir (Yar. 49:8-12). Bu kutsama yüzyıllar sonra Samuel’in zamanında görülmektedir (bkz. Mez. 78:67-72).