İsa Nasıl Yol, Gerçek ve Yaşamdır?

Yıllar önce, önde gelen bir akademisyenin, çalıştığı tarihî kampüste hoşgörülü bir ortam yaratılması gerektiğini savunduğunu duymuştum. Ardından da üniversitesinin hoşgörüsüzlüğe hoşgörü göstermeyeceğini söyledi. Bu ifadedeki ironiyi gözden kaçırmayın. Ne kadar ironik olsa da, “hoşgörü” ile övünen bir çağda yaşıyoruz. Bununla birlikte, herhangi bir teklik (kesinlik) iddiasına karşı şiddetli bir hoşnutsuzluk da söz konusudur. Bu durum özellikle Hristiyanlar Mesih ve kurtuluş hakkında teklik (kesinlik) iddialarında bulunduklarında geçerlidir.

Kutsal Kitap teklik (kesinlik) iddialarıyla doludur. Yaşam ve ölüm karşıtlığı Hristiyan inancının temelini oluşturur. Yaşam yolu ve ölüm yolu Kutsal Kitap boyunca ilerler; Kayin’in imansız şekilde sunduğu kurbana karşılık Habil’in imanla sunduğu kurban ve Esav ile Yakup’un yan yana bulunması gibi yerlerde gösterilir. İsa’nın kendisi yaşam/ölüm modelini dar ve geniş yol (kapı) olarak ifade etmiştir; bir yol yaşama götürür, diğer yol ise yıkıma (Mat. 7:13-14). Dar yol, “Yol, gerçek ve yaşam Ben’im” (Yu. 14:6) diyen İsa Mesih’te kişileştirilmiştir. Bu teklik (kesinlik) iddiası, Didake’den (M.S. ikinci yüzyıl) tarihî inanç açıklamaları ve iman ikrarlarına ve günümüze kadar uzanan Kutsal Kitap dışı literatürde bulunabilir.

Ancak bu noktada bir soru ortaya çıkar: İsa nasıl “yol, gerçek ve yaşam “dır? Sorunun iki cevabı var, ancak bunlar birbirinden ayrılamaz. Nesnel cevap ve öznel cevap vardır. Nesnel olarak, O tek yol, gerçek ve yaşamdır, çünkü O beden almış Tanrı’dır. Öznel olarak, O’nun kurtarışı, O’nun kim olduğuna ve yaptıklarına iman yoluyla bireylere mal edilir.

Nesnel olarak düşünüldüğünde, İsa kişiliğinde ve işinde “yoldur” çünkü O Tanrı’dır. O’nun zamanındaki Yahudi önderleri için bu kışkırtıcı bir kavramdı. “Ben(‘im)” tanrılık iddiasıydı ve bunu biliyorlardı (Yu. 10:10-33). O, Tanrı olduğu için olduğu kadar insan olduğu için de yoldur. O beden aldı ve Adem’in bizi içine düşürdüğü karmaşadan çıkış yolu oldu (Rom. 5). Adem’in izlemediği doğruluk ve kutsallık yolunu İsa mükemmel bir şekilde izlemiştir. O, Adem’in yerini alabilirdi, çünkü O bir kadından doğmuştu (Gal. 4:4). Tanrı olduğu için O’nun kusursuz kurbanı birçok kişinin günahını taşıyabilirdi (Yşa. 53:12; 1.Pe. 1:24). İnsan O’nun aracılığıyla Tanrı’yla barışabilirdi (Rom. 5:11; 1.Ko. 5:18-21). Yalnızca Tanrı-insan yol olabilirdi.

Nesnel olarak, O aynı zamanda “gerçektir”. Aynı Müjde kitabında İsa’nın, Sözü’nün gerçeğin kaynağı olduğunu söylediğini duyarız (Yu. 8:31-32). Bu gerçek kişiyi günahın esaretinden özgür kılar (Yu. 8:34-35). “Bunun için” der, “Oğul sizi özgür kılarsa, gerçekten özgür olursunuz.” (Yu. 8:36). Birisi şöyle sorabilir: Ama insanı özgür kılan O’nun Sözü değil midir? Ama Söz’ü ve gerçeği, yaşayan Söz’den ve gerçeği Veren’den ayıramazsınız. İbraniler 4:12-13 ayetlerinde de yazılı Söz’ün aynı şekilde kişileştirildiği görülecektir. İsa gerçektir, çünkü O diri ve gerçek Tanrı’dır (Yer. 10:10).

Bu da bizi Mesih’in “yaşam” olma konusundaki teklik (kesinlik) iddiasına getirir. Kutsal Kitap’ın ilk sayfalarında, konuşan Tanrı’yı öğreniriz ve tüm yaşam O’nun eyleminden kaynaklanır. Şaşırtıcı olmayan bir şekilde, Mesih hakkında şunu okuruz: “Nitekim … her şey O’nun tarafından … yaratıldı … ve her şey varlığını O’nda sürdürmektedir” (Kol. 1:16-17). O Yaratan’dır. Ama O aynı zamanda halkı için yeni yaratılışı da sağlamıştır; yani O günahkârların Kurtarıcısı’dır. Eğer Mesih sözleriyle her şeyi yaratabiliyorsa, o zaman Söz olarak sonsuz yaşam verebilir.

Mezmurlar’da tam da bu gerçekleri okuruz. Yaşam yolu O’nun huzurundadır (Mez. 16:11). Aynı mezmurda, gerçek, öğüt olarak adlandırılır ve kutsallara yol gösterir (Mez. 16:7). Ardından yaşam, koruyan Rab’be sığınmak olarak tanımlanır (Mez. 16:1). 119. Mezmur’da Rab yalnızca yolu aydınlatan ışık değil, aynı zamanda yaşam yoluna gerçek anlamını veren Söz’dür. Gerçekten de yol O’dur.

Nesnel olarak, Mesih İsa “yol, gerçek ve yaşam”dır, çünkü O Tanrı’nın beden almış hâlidir. Ancak bu, O’nun sizin ve benim için tüm bunları nasıl yaptığı sorusunu yanıtlamaz. “Yol, gerçek ve yaşam” bizim için nasıl anlamlı ve yaşam değiştiren bir şey olabilir? Bu, nasıl sadece tarihî bir gerçek olmakla kalmaz? İsa’nın kişiliği ve işi yaşamlarımıza nasıl tahsis edilir? Yanıt lütufla, iman aracılığıyla, yalnızca Mesih’tedir. O, iman aracılığıyla Baba’ya giden yol olur. O’nun gerçeği iman aracılığıyla bizimdir. Yaşam ve bol yaşam (Yu. 10:10) iman aracılığıyla bizim olur. Tüm bunları günahkârlara iman aracılığıyla öznel olarak sunar: “Rab İsa’ya iman et … kurtulursun” (Elç. 16:31). O uzaktaki bir Tanrı değil, iman aracılığıyla bizimle birlikte olan Tanrı’dır.

İleriye dönük bir yol, hakikatin gerçekliği ve yaşamın anlamı hakkında mutlak şüphe ve belirsizliklerin olduğu bir dünyada yaşıyoruz. Ancak kilise buna umutla karşılık verir. Nesnel olarak, İsa yol, gerçek ve yaşamdır, çünkü O Tanrı’nın beden almış hâlidir. Sadece Tanrı bunların hepsi olabilir. Öznel olarak, İsa, imanın lütufkâr armağanı aracılığıyla yol, gerçek ve yaşamdır. Bu iman bizi Baba’yla barıştıran Mesih’le bir olmaya getirir. Bu, Mesih’te olan herkesin kesin olarak zevk alabileceği mutlak gerçektir.

Bu makale Bu makale İsa’nın “Ben(‘im)” Sözleri serisinin bir parçasıdır.
Orijinal olarak Ligonier Hizmetleri blogunda yayınlanmıştır.

açar ve ikizlerin doğumuyla sonuçlanır. Bu doğumda, Perez’in Zerah’ın önüne geçmesiyle primogeniture (en büyük oğlun miras hakkı) ilkesi bir kez daha tersine döner. Daha sonra Yakup Yahuda’yı kutsayacak ve krallığın onun soyundan gelenlerle ilişkilendirileceğini söyleyecektir (Yar. 49:8-12). Bu kutsama yüzyıllar sonra Samuel’in zamanında görülmektedir (bkz. Mez. 78:67-72).