Galatyalılar Hakkında Bilmeniz Gereken 3 Şey

1. Galatyalılar, Pavlus’un Müjdesi’nin Mesih’ten geldiğini savunur.

Bazı okuyucular, Pavlus’un Elçisel meşruiyetinin (geçerliliğinin) Galatya’daki muhalifler tarafından saldırıya uğradığını bilmeyebilir. Bu kişiler, Pavlus’un gerçek bir Elçi olmadığını iddia etmişlerdi. Ne de olsa Pavlus, İsa’nın yeryüzündeki hizmeti sırasında O’nun bir izleyicisi değildi. Dahası, Pavlus’un Müjdesi’nin, Yeruşalim’de Petrus, Yuhanna ve Yakup tarafından öğretilen Müjde’yle çeliştiğini iddia ettiler. Başka bir deyişle, bu provokatörler Pavlus’un Müjdesi’nin Yeruşalim’deki Elçilere bağlı olduğunu söylüyorlardı, ama dahası vardı: Pavlus’u Yeruşalim’deki Elçiler tarafından öğretilen Müjde’yi çarpıtmakla da suçluyorlardı.

Bu nedenle Pavlus ilk iki bölümde Müjdesi’nin meşruiyetini (geçerliliğini) savunur. İlan ettiği Müjde’nin, Şam yolunda İsa Mesih’in Kendisi tarafından doğaüstü bir şekilde kendisine açıklandığını vurgular. Pavlus’un Müjdesi kendi düşüncesine atfedilemez, aksine ona İsa tarafından ayrı olarak verilmiştir. Ama hepsi bu kadar değil; Pavlus on dört yıl sonra Yeruşalim’e gittiğinde, Elçiler Petrus, Yakup ve Yuhanna, Pavlus’un Müjdesi’ni onayladılar. Pavlus’un Müjdesi’nin gerçek Müjde olduğunu, kendilerinin vaaz ettiği Müjde’nin aynısı olduğunu kabul ettiler. Hatta Pavlus, Petrus Antakya’da Müjde’den ödün verdiğinde onu azarlamıştır (Gal. 2:11-14). Galatyalılar’ın ilk iki bölümünde Pavlus, Müjdesi’ni doğrudan İsa’dan aldığını ve Yeruşalim Elçileri tarafından öğretilen mesajı çarpıtmadığını gösterir. Hepsi aynı Müjde’yi öğretiyordu.

2. Galatyalılar, işlerle değil, iman aracılığıyla aklandığımızı öğretir.

Galatyalılar, Pavlus’un imanlıların yasanın işleriyle değil, İsa Mesih’e imanla aklandıkları gerçeğini dile getirdiği ilk mektuptur. Muhalifleri kurtuluşa erişmek için kişinin yasaya uyması ve sünnet olması gerektiğinde ısrar ediyorlardı (Gal. 5:2-4; 6:12-13; ayrıca bkz. Yar. 17:9-14; Elç. 15:1-5). Bu muhaliflerin anlamadığı şey, yeni antlaşmanın İsa Mesih’in ölümü ve dirilişiyle başlamış olduğuydu. İmanlılar artık sünnet de dahil olmak üzere Musa’yla yapılan antlaşmanın koşulları altında değillerdi. Elbette, Pavlus’un İbrahim örneğini kullanarak işaret ettiği gibi, imanlılar her zaman imanla kurtulmuşlardır (Gal. 3:6-9). Mesih geldiğine göre, kişinin Yasa’nın işleriyle değil, İsa’ya iman ederek kurtulacağı açıktır.

İyi haber şudur ki, aklandık; yani Tanrı’nın önünde doğru olduğumuz ilan edildi. Bu aklanmayı başararak değil, inanarak; yaparak değil, İsa Mesih’te Tanrı’nın lütfuna dayanarak elde ettik. Eğer doğruluk yasa aracılığıyla elde edilebilseydi, o zaman Mesih bir hiç uğruna ölmüş olurdu (Gal. 2:21). Tanrı kusursuz itaat talep ettiğinden ve Tanrı’nın buyurduğu her şeyi yapmayan herkes lanetlendiğinden (Gal. 3:10), doğruluk asla insan itaati yoluyla gelemez. Lanet ancak İsa’nın ağaca asılarak bizim yerimize laneti kendi üzerine almasıyla ortadan kalkmıştır (Gal. 3:13). O hâlde, Galatyalılar mektubu, imanlıların yalnızca lütufla, yalnızca iman aracılığıyla, yalnızca Mesih’te, yalnızca Tanrı’nın yüceliği için kurtulduklarını ilan eden ilk mektup olarak öne çıkar.

3. Galatyalılar, Ruh’un yönlendirdiği itaati vurgular.

Pavlus, Galatyalılar’da itaatin önemini de vurgular. Böyle bir itaat aklanmamızın ya da Tanrı’yla olan doğru ilişkimizin temeli değildir. İmanlılar için bunların tek temeli, günahlarımızı bağışlayan ve doğruluğu bize sayılan İsa Mesih’in ölümü ve dirilişidir. Ancak buradan itaatin önemsiz olduğu sonucuna varmak hata olur.

Pavlus, benliğin işlerini yapanların Tanrı’nın Krallığı’nı miras alamayacaklarını en güçlü ifadelerle vurgular (Gal. 5:19-21). Benzer şekilde, bedene ekenler çürüme (ölüm) biçecek, ama Ruh’a ekenler sonsuz yaşam biçeceklerdir (Gal. 6:8). Ancak imanlılardaki yeni yaşam kendi kendine oluşmadığı gibi, lütuf Müjdesi’yle de çelişmez. İnananların doğaüstü güce ihtiyacı vardır ve bu güç Kutsal Ruh’tan gelir. Bu nedenle Pavlus imanlıları Ruh’ta yürümeye (Gal. 5:16 – Bünyamin Candemir Çevirisi), Ruh tarafından yönetilmeye ve yönlendirilmeye (Gal. 5:18), Ruh’tan gelen meyveleri üretmeye (Gal. 5:22-23), Ruh’la birlikte yürümeye (Gal. 5:25) ve Ruh’a ekmeye (Gal. 6:8) teşvik eder. Pavlus yasacılığa düşmez, çünkü imanlının itaati tamamen lütuftan kaynaklanır.

Sonuç

Galatyalılar’da üç şey öne çıkar. Birincisi, Pavlus Şam yolunda Mesih’in lütfuyla Elçi olmaya çağrılmıştır. İkinci olarak, Müjde bize işlerle değil, yalnızca imanla aklandığımızı ve aklanmamızın, hak ettiğimiz laneti üstlenerek bizim yerimize ölen İsa Mesih’in ölümüne ve dirilişine dayandığını öğretir. Üçüncüsü, imanlılar yeni yaşamlarını kendi güçleriyle değil, Ruh’un gücüyle, Tanrı’nın önünde erdem kazanmak için değil, Tanrı’nın yaşamlarındaki lütufkâr işinden dolayı yaşarlar.

Bu makale Bilmeniz Gereken 3 Şey serisinin bir parçasıdır. Orijinal olarak Ligonier Hizmetleri blogunda yayınlanmıştır.

açar ve ikizlerin doğumuyla sonuçlanır. Bu doğumda, Perez’in Zerah’ın önüne geçmesiyle primogeniture (en büyük oğlun miras hakkı) ilkesi bir kez daha tersine döner. Daha sonra Yakup Yahuda’yı kutsayacak ve krallığın onun soyundan gelenlerle ilişkilendirileceğini söyleyecektir (Yar. 49:8-12). Bu kutsama yüzyıllar sonra Samuel’in zamanında görülmektedir (bkz. Mez. 78:67-72).