Markos Müjdesi Hakkında Bilmeniz Gereken 3 Şey

Markos Müjdesi dört Müjde arasında en kısa olanıdır, ancak Hristolojik açıdan zengindir. Diğer Müjdeler’de olduğu gibi, Markos’un da teolojik mesajını anlayabilmek için ona kesintisiz bir anlatı olarak yaklaşmak gerekir. Markos’u bir anlatı olarak okumak, bütünün toplamının, bütünün herhangi bir parçasını okuma şeklimizi bilgilendirmesine izin vermek anlamına gelir.

Bunun ışığında, Markos’un anlatısından üç önemli katkıyı burada bulabilirsiniz.

1. Markos İsa’yı Tanrı’nın ilahi Oğlu olarak takdim eder.

Bazen insanlar Markos Müjdesi’nin bize İsa’nın insani yönünü gösterdiğini, oysa Yuhanna Müjdesi, Pavlus’un mektupları, İbraniler ve diğer Yeni Antlaşma kitaplarının İsa’yı tanrısal olarak sunduğunu düşünürler. Markos’ta İsa’nın gerçek bir insan olarak sunulduğu kesindir. İsa Tanrı’ya tamamen itaat eden ve başlangıçta Aden bahçesinde amaçlanan barışı yeniden sağlayan yeni Adem’dir (bkz. Mar. 1:12-13).

İsa’nın insaniliğini görmek genellikle daha kolaydır, çünkü İsa açıkça kadim dünyada yaşayan ve hareket eden bir insandır. Öfkesini, merhametini, yorgunluğunu, açlığını, acılarını sergiler ve ölür. İsa’nın tüm insaniyetini onaylamalı ve bundan sevinç duymalıyız, çünkü Kurtarıcımız gerçekten de bir insandır, tıpkı bizim gibi.

Ancak, Markos’un İsa’yı sadece gerçekten insan olarak takdim ettiğini düşünürsek, bu Müjde’yi büyük ölçüde hafife almış ve yanlış anlamış oluruz. Kuşkusuz, Markos’a göre İsa’nın ilmi anlatımlarında çoğu zaman böyle olmuştur. Ancak Markos’un bize İsa’nın tanrısallığına dair verdiği açık işaretleri gözden kaçırmamalıyız.

Markos 1:1’de Müjde’nin mesajı Tanrı Oğlu İsa Mesih’in mesajıdır. “Tanrı’nın Oğlu” ifadesinin kullanıldığı sonraki atıfların açıkça ortaya koyduğu gibi, burada zaten İsa’nın tanrısallığı varsayılmaktadır. “Tanrı’nın Oğlu”na bir sonraki atıf İsa’nın vaftizinde, doğaüstü göksel sesin İsa’yı Tanrı’nın Oğlu olarak tanımladığı yerde gelir (Mar. 1:11). Bundan sonra İsa, doğaüstü varlıklar tarafından birçok kez Tanrı’nın Oğlu olarak tanımlanır (Mar. 1:24; 3:11; 5:7-10), buna İsa’nın ilahi görkeminin bir anlık görüntüsünü gördüğümüz görünüm değişikliği de dahildir (Mar. 9:2-7). Nitekim Markos’ta, çarmıhta Romalı bir yüzbaşının İsa’nın Tanrı’nın Oğlu olduğunu ikrar ettiği Müjde’nin sonuna kadar (Mar. 15:39), hiçbir insan karakter İsa’nın Tanrı’nın Oğlu olduğunu ikrar etmez. Çarmıhtan sonra, Markos’ta İsa’nın gerçekten de önceden bildirdiği gibi ölümden dirildiğini açıkça görürüz (Mar. 16:1-8) ve bu aynı zamanda İsa’nın görünümünün değişmesinde öngörülen ilahi yüceliğine işaret eder.

Markos’ta İsa’nın tanrısallığını gördüğümüz diğer yöntemleri de sıralayabiliriz: Rab’bin, tapınağına gelmesi (Yşa. 40:3; Mar. 1:2-3), İsa’nın günahları bağışlama yetkisi (Mar. 2:5-6), doğa üzerindeki yetkisi (Mar. 4:35-41) ve ölüleri diriltme yetkisi (Mar. 5:35-43). Özetle, İsa Markos’ta yalnız gerçek bir insan değil, aynı zamanda gerçek bir Tanrı’dır.

2. İsa Markos’ta ölümünün eşsiz, ikameci (yerine geçen) amacı hakkında açıkça konuşur.

Markos’un bir diğer önemli özelliği de İsa’nın ölümünün amaçlılığıdır. Bazıları Müjdelerin kefaret teolojisine sahip olmadığını savunmuştur. Ancak Markos bu görüşü çürütür, çünkü İsa en az iki yerde ölümünün amacını açıkça belirtmiştir.

İsa’nın ölümünün amacından bahsettiği en açık metinlerden biri Markos 10:45’tir: “Çünkü İnsanoğlu bile hizmet edilmeye değil, hizmet etmeye ve canını birçokları için fidye olarak vermeye geldi.” “Birçokları için fidye olarak vermeye geldi” ifadesindeki ikame diline dikkat edin. Bu ifade Yeşaya 53:11-12’deki Acı Çeken Kul’un dilini hatırlatmaktadır.

İsa’nın ölümünün ikame edici doğasını gösteren ikinci bir metin, Son Akşam Yemeği’ndeki törensel sözlerinde bulunur (Mar. 14:22-25). Burada İsa ekmek ve şarap aracılığıyla bedeninin ve kanının birçokları için feda edileceğini belirtir. Bu yine Yeşaya 53’teki Acı Çeken Kul kısmını yansıtarak İsa’nın ölümünün ikame bir kurban olmasını amaçladığını açıkça ortaya koymaktadır. Bu nedenle İsa’nın ölümünü anmak için O tekrar gelene kadar bu sofrayı kutlamaya devam etmek uygundur (bkz. 1Ko. 11:23-26).

3. Markos, Mesih’in ölümünün eşsizliğine gölge düşürmeden, Mesih’in çektiği acıları ve ölümünü öğrencilik için bir model olarak da sunar.

Mesih’in çarmıhının yanlış anlaşılmasındaki tehlikelerden biri, Mesih’in ikame edici bir ölümden ziyade sadece yüksek ülkülerin ya da fedakâr sevginin bir modeli olarak görülmesidir. Elbette, Mesih’in günahkârlar için ikame edici, vekil ölümünü inkâr etmek birinci dereceden teolojik bir hatadır. Mesih’in ölümü eşsizdir ve halkının günahlarının bedelini öder. Bu büyük bir netlikle tasdik edilmelidir.

Aynı zamanda Markos İsa’nın ölümünü sadece eşsiz, ikame edici bir kefaret olarak sunmaz. Bunu aynı zamanda öğrencilik için bir model olarak da sunar. İsa Markos’ta üç kez ölümünü ve dirilişini önceden bildirir (Mar. 8:31-33; Mar. 9:31; Mar. 10:33-34) ve her üç durumda da yaklaşan reddedilişinden ve çektiği acılardan söz ederken öğrencilik çağrısında bulunur (Mar. 8:34-38; Mar. 9:33-37; Mar. 10:35-45). İsa sadece Kurtarıcımız değil, aynı zamanda düşmüş bir dünyada sadık yaşam için bizim modelimizdir (çapraz başvuru 1Pe. 2:21-25).

Sonuç

Markos’un Müjdesi bize gerçekten Tanrı olan, gerçekten insan olan ve halkının günahlarının kefareti olarak canını benzersiz bir şekilde veren bir Kurtarıcı sunmaktadır. O’ndan yüceliğe giden yolun acı çekmek olduğunu öğrendiğimiz gibi, iman yoluyla O’nun ölümünden de yararlanıyoruz.

Bu makale Bilmeniz Gereken 3 Şey serisinin bir parçasıdır. Orijinal olarak Ligonier Hizmetleri blogunda yayınlanmıştır.

açar ve ikizlerin doğumuyla sonuçlanır. Bu doğumda, Perez’in Zerah’ın önüne geçmesiyle primogeniture (en büyük oğlun miras hakkı) ilkesi bir kez daha tersine döner. Daha sonra Yakup Yahuda’yı kutsayacak ve krallığın onun soyundan gelenlerle ilişkilendirileceğini söyleyecektir (Yar. 49:8-12). Bu kutsama yüzyıllar sonra Samuel’in zamanında görülmektedir (bkz. Mez. 78:67-72).