Zengin Budala Benzetmesi

Luka Müjdesi’nin 12. bölümünün başında İsa’yı, Ferisilerin mayasına karşı onları uyarırken binlerce insan tarafından kuşatılmış olarak buluruz (1. ayet). Hemen ardından, kimden korkmaları gerektiği konusunda ikinci bir uyarıda bulunarak sözlerine devam eder:

Siz dostlarıma söylüyorum, bedeni öldüren, ama ondan sonra başka bir şey yapamayanlardan korkmayın. 5Kimden korkmanız gerektiğini size açıklayayım: Kişiyi öldürdükten sonra cehenneme atma yetkisine sahip olan Tanrı’dan korkun. Evet, size söylüyorum, O’ndan korkun. (4-5. ayetler)

Yine de, İsa’nın her erkek ve kadın için üçüncü bir uyarısı vardı: “Size derim ki, beni insanların önünde kabul eden herkesi İnsanoğlu da Tanrı’nın melekleri önünde kabul edecektir, ama beni insanların önünde inkâr eden Tanrı’nın melekleri önünde inkâr edilecektir” (8-9. ayetler).

Bu zengin ruhsal öğretinin tam ortasında, “kalabalıktan biri O’na, ‘Öğretmenim, kardeşime söyle, mirası benimle bölüşsün’ dedi. Ama O ona, ‘Ey adam, beni senin üzerinde kim yargıç ya da hakem yaptı? “ (13-14. ayetler). Efendi kalabalığa ve öğrencilerine Tanrı’nın Egemenliği’ndeki yaşamla ilgili bazı önemli ilkeleri öğretmeye çalışıyordu. Ancak bu adam belli ki sadece insan krallığıyla ilgili şeylerle ilgileniyordu. Bu adamın İsa’ya öğretmen olarak hitap etmesi, o dönemde belirli yetkilere sahip öğretmenlerin bu tür durumlarda adil bir yargıda bulunabileceklerinin beklendiğini ortaya koymaktadır.

Ancak İsa dünyasal alana takılıp kalmayı reddeder. Ne de olsa Mesih öğrencilerine, “Benim egemenliğim bu dünyaya ait değildir” (Yuhanna 18:36) diye öğretmişti. Talepte bulunan adamın iki kardeşten en küçüğü olması mümkündür, çünkü o günlerde mülk üzerinde hak ya da mirasla ilgili herhangi bir şey yapmak için gereken izin en büyük kardeşin elindeydi. Ne olursa olsun, İsa’nın görevi tüm evrendeki en önemli konuyla ilgilidir: insanlığın kurtuluşu. İstekte bulunan adam ya İsa’nın öğretisine dikkat etmemektedir ya da az önce duyduklarını anlayamamaktadır.

Üstat bu ricayı es geçer ve gerçek yaşamın neyle ilgili olduğunu vurgulamak için bir benzetme anlatma fırsatını kullanır. Benzetmedeki adamın özelliklerine bakalım. O minnettar bir adam değildir. Toprağı bol ürün verir ve bu sanki Tanrı’nın ortak lütfu sayesinde doğal olarak gerçekleşiyormuş gibi görünür. Aslında ilk cümlede özne adam değil, topraktır. Ancak adamın, toprağın bu şekilde ürün vermesini sağlayan topraktaki besinleri, yağmuru ve güneşi sağlayan Yaratıcı’yı kabul ettiğine dair hiçbir kanıt yoktur.

Buna ek olarak, adam çok benmerkezcidir. Ondan fazla kez “ben” ve “benim” şahıs zamirlerini kullanarak kendisinden bahseder. Benmerkezci yaşam tarzı “tüm tahılımı ve mallarımı” depolama fikrinde de görülür. Bunları kimseyle paylaşmaz ya da ihtiyacı olanlara satmaz.

Adam aynı zamanda cahildir; hayatını kendisinin yönettiğini düşünür. Kendi kendine yıllarca yaşamaya yetecek kadar depoladığını söyler, ancak bunun gerçekleşeceğine dair hiçbir garantisi yoktur. Dünya görüşü narsisizmini yansıtmaktadır. “Can, uzun yıllar yetecek kadar malın var; rahatla, ye, iç, eğlen” (19. ayet) der. Başkaları açlıktan ölürken onun tek düşünebildiği kendini zevklere kaptırmaktır.

Dahası, adam bir budala gibi, Tanrı’ya inanmayan biri gibi ya da Tanrı yokmuş gibi yaşayan biri gibi yaşamaktadır. “Ahmak yüreğinde, ‘Tanrı yok’ der” (Mezm. 14:1). Tanrı’nın egemenliğinden habersizdir. “Ama Tanrı ona, ‘Ahmak! Bu gece canın senden isteniyor, hazırladığın şeyler kimin olacak? Kendisi için hazine biriktirip Tanrı’ya karşı zengin olmayan kişi de böyledir” (Luka 12:20-21).

Bu benzetme kısa ve basittir, ama aynı zamanda zengin ve derindir. Düşüşten sonra Adem’in soyundan gelenler benmerkezci, dünyaya bağlı ve “şimdi ve burada” bir dünya görüşü edinmişlerdir. İsa kaybedileni kurtarmak ve Tanrı merkezli, Tanrı’yı yücelten ve sevinç dolu bir yaşamı geri getirmek için geldi. Bunu benimsemek bizim önceliğimiz olmalıdır.

Bu makale İsa’nın Benzetmeleri serisinin bir parçasıdır. Orijinal olarak Ligonier Hizmetleri blogunda yayınlanmıştır.

açar ve ikizlerin doğumuyla sonuçlanır. Bu doğumda, Perez’in Zerah’ın önüne geçmesiyle primogeniture (en büyük oğlun miras hakkı) ilkesi bir kez daha tersine döner. Daha sonra Yakup Yahuda’yı kutsayacak ve krallığın onun soyundan gelenlerle ilişkilendirileceğini söyleyecektir (Yar. 49:8-12). Bu kutsama yüzyıllar sonra Samuel’in zamanında görülmektedir (bkz. Mez. 78:67-72).