Eyüp Hakkında Bilmeniz Gereken 3 Şey

1. Eyüp, Yahudi olmayan bir iman atası hakkında yazılmış eski bir kitaptır.

Eyüp kitabı Eski Antlaşma’nın kanonunda Ester ve Mezmurlar arasında yer alır. Bu yerleştirme bazen Eyüp’ün kim olduğu ve ne zaman yaşadığı konusunda yanlış sonuçlara varılmasına yol açmaktadır.

Birincisi, uzmanların çoğu Eyüp’ün İsrailli olmadığı konusunda hemfikirdir. Bu sonuç, onun Kenan ülkesi yerine Ûs ülkesinde yaşamış olmasından kaynaklanmaktadır (Eyü. 1:1). Ağıtlar kitabı Edom’u Ûs ile ilişkilendirdiği için Eyüp’ün Edom ülkesinde yaşamış olması muhtemeldir (Ağı. 4:21). Eyüp bir İsrailli olmasa da, İsrail’in Tanrısı’na tapındığı ve hizmet ettiği kesindir. Eyüp’ün İsrail dışında yaşaması, Eyüp kitabındaki bilgeliğin, tıpkı Süleyman’ın Özdeyişleri gibi, doğası gereği evrensel olduğunu ve tüm insanların mücadele ettiği konulara (acı çekmek gibi) değindiğini akla getiriyor olabilir.

İkinci bir yanlış anlama ise, Ester kitabındaki (M.Ö. 486-485) olayların zamanlamasıyla örtüşmeyen Eyüp olaylarının zaman çizelgesiyle ilgilidir. Olaylar daha ziyade İbrahim’in ve iman ataları döneminin (yaklaşık M.Ö. 2100-1800) zaman dilimiyle uyumludur. Aslında, birçok uzman Eyüp’ün İbrahim’in antlaşmasından önce yaşadığına inanmaktadır. Eyüp’ün iman ataları döneminde yaşadığı savını destekleyen çeşitli etkenler vardır. İlk olarak, Eyüp’te Tanrı için kullanılan ilahi isimler iman ataları döneminden kalma kitaplarda kullanılanlarla benzerdir. İkinci olarak, Eyüp’ün servetinin tasviri (yani sığır sayısı, hizmetkârlar, değerli madenler) de iman ataları dönemiyle tutarlıdır. Üçüncüsü, Eyüp’ün 140 yıllık ömrü (Eyü. 42:16) iman atalarının yaşam sürelerine karşılık gelir. Dördüncüsü ve en ikna edici olanı, Eyüp’ün, ailesi için bir kâhin rolü üstlenmesidir ki bu da Levililer’in kâhinliğinin henüz kurulmamış olduğunu göstermektedir (Eyü. 1:5).

2. Eyüp kitabı bize Tanrı’nın doğru insanların kendi bilgece amaçları doğrultusunda acı çekmelerine izin verdiğini öğretir.

İnsanlar genellikle Eyüp kitabının insanın çektiği acıların gizemini açıkladığını düşünürler; oysa açıklamaz. Bununla birlikte, Eyüp’ün neden acı çektiğini bize açıklar (nedeni Eyüp’ün kendisine hiçbir zaman bildirilmemiş olsa da). Şeytan, Eyüp’ün Tanrı’ya tapınmasının tek nedeninin Tanrı’nın Eyüp’ü bereketlemesi (kutsaması) olduğunu iddia ettiği için Eyüp acı çekti. Tanrı bu bereketleri kaldırırsa, Şeytan, Eyüp’ün Tanrı’nın adını lanetleyeceğini öngördü (Eyü. 1:9-11). Tanrı, mutlak egemenliğiyle Şeytan’ın hipotezini sınamasına izin verir ve Şeytan’ın yanıldığı kanıtlanarak hem Tanrı hem de Eyüp haklı çıkarılır. Tanrı’nın, sadece O olduğu için tapınılmaya layık olduğu gerçeğinin doğruluğu kanıtlanır ve Eyüp’ün de dürüst bir adam olduğu gerçeğinin doğruluğu kanıtlanır.

Ancak Eyüp’ün öyküsünden alınacak dersler sadece Ûs topraklarında yaşayan eski bir adamla sınırlı kalmamalıdır. Tanrı’nın egemenliği, insanın çektiği acılar ve kişisel doğruluk arasındaki gizemli ilişkinin bu anlatımı, insanlığın durumuyla ilgili daha büyük evrensel meselelere değinmekte ve kötü teolojiye karşı bir düzeltme sunmaktadır. Eyüp’ün öyküsü bunu, acı çekmenin her zaman günahkârlığa bağlı olmadığı ilkesini ortaya koyarak yapar. Eyüp bize doğru insanların da düşmüş bir dünyada acı çekeceğini öğretir. Eyüp 1:1’in bize açıkladığı gibi, Eyüp dürüst, suçsuz ve doğru bir adamdı. Yine de, kitabın geri kalanının bize gösterdiği gibi, büyük acılar çekmiştir.

Eyüp kitabı, önümüze acı çeken doğru bir insan örneği koyarak, bazen “cezalandırma teolojisi” olarak adlandırılan şeye karşı bize yararlı bir düzeltme sağlar. Cezalandırma teolojisi, insanların doğru olmayan eylemlerine karşılık olarak acı çektiklerini ve doğru eylemleri için ödüllendirildiklerini savunur. Eyüp’ün arkadaşları bu hatalı teolojiyi benimsemişlerdi ve biz çağdaş imanlılar da aynı şeyi yapma eğiliminde olabiliriz. Neyse ki Eyüp kitabı, Tanrı’nın doğru insanların acı çekmesine, bu acılara katlananlara bu amaçların ayrıntıları çoğu zaman açıklanmasa bile, kendi iyi ve bilge amaçları için izin verdiğini hatırlatarak bu tür düşüncelerin yanlışlığını ortaya çıkarır.

3. Eyüp, İsa Mesih’in kurtarıcı işinin habercisidir.

Eyüp kitabının bize İsa Mesih’in işine işaret etmesinin bir yolu, Eyüp’ün kendisiyle Tanrı arasında aracılık edecek birini istemesidir. Öykü ilerledikçe Eyüp Tanrı’yı sorgulamaya başlar ve bir noktada öfkelenerek Tanrı’nın önünde kendisini temsil edecek bir aracı için feryat eder (Eyüp 9:32-35). Elbette Yeni Antlaşma bize Tanrı’nın İsa Mesih’te böyle bir aracı sağladığını açıklar (1.Ti. 2:5-6).

Ancak Eyüp kitabının Mesih’in kurtarıcı işini önceden bildirmesinin başlıca yolu, doğru bir insanın Tanrı’nın bilge amaçlarını gerçekleştirmek için büyük acılarla karşılaşabileceğini bize öğretmesidir. Gördüğümüz gibi, doğru Eyüp’ün hem Tanrı’nın hem de Eyüp’ün doğruluğunu kanıtlamak için acı çekmesine izin verildi. Elbette, her yönden mükemmel bir şekilde doğru olan İsa’nın, Tanrı’nın kurtarıcı planının bilgece amaçlarını gerçekleştirmek ve halkının kurtuluşunu güvence altına almak için Tanrı’nın gazabına uğramasına izin verildi. Eyüp’ün öyküsü çarmıh öyküsünün habercisidir ve çarmıh öyküsünde acı çekmenin gerçek anlamını ve önemini buluruz.

Bu makale Bilmeniz Gereken 3 Şey serisinin bir parçasıdır. Orijinal olarak Ligonier Hizmetleri blogunda yayınlanmıştır.

açar ve ikizlerin doğumuyla sonuçlanır. Bu doğumda, Perez’in Zerah’ın önüne geçmesiyle primogeniture (en büyük oğlun miras hakkı) ilkesi bir kez daha tersine döner. Daha sonra Yakup Yahuda’yı kutsayacak ve krallığın onun soyundan gelenlerle ilişkilendirileceğini söyleyecektir (Yar. 49:8-12). Bu kutsama yüzyıllar sonra Samuel’in zamanında görülmektedir (bkz. Mez. 78:67-72).