1 ve 2. Samuel Hakkında Bilmeniz Gereken 3 Şey

1. ve 2. Samuel kitapları, hakimler döneminin sonunu ve Davut monarşisinin kuruluşunu işaret eden yüz yıllık dönemdeki olayları anlatır. 1. ve 2. Samuel kitaplarından öğrenilecek çok şey vardır ve aşağıda bu gerçeklerden üçüne bakacağız.

1. Tanrı, İsrail’in her zaman bir krala sahip olmasını istemiştir.

Hakimler kitabının son bölümü şu ifadeyle biter: “İsrail’de kral yoktu” (Hâk. 17:6; 18:1; 19:1; 21:25). Bu durum son hâkim Samuel’in zamanına kadar devam edecekti (1.Sa. 7:15-17). Görev süresinin sonuna yaklaşırken, halkın ileri gelenleri Samuel’e gelip kendilerine bir kral vermesini istediler. Bu istek kendi başına kötü bir şey değildi. Aksine, suç olan şey bu isteğin altında yatan arzuydu. Diğer ulusların krallarına benzeyen bir kralın kendilerini yönetmesini istiyorlardı (1.Sa. 8:4-5, 19-20; 10:19). Bu istek sadece Samuel’in değil, üstü kapalı şekilde Tanrı’nın ve O’nun hükümranlığının da reddedilmesiydi (1.Sa. 8:7-8).

İnsan krallığı fikri, İsrail dininin anlayışına yabancı değildir. Ataları Yakup, Yahuda’nın krallık oymağı (soyu) olacağı peygamberliğinde bulunmuştu (Yar. 49:8-12). Yasa’nın Tekrarı 17:14-20, İsrail’in, Vaat Edilen Topraklar’da sahip olacağı kralının ayırt edici özelliklerini belirtir. Buradaki soru, dünyevi bir kralın arzu edilip edilmediği değil, bu kralın ne tür bir kral olacağıdır. Bu kral, diğer ulusların kralları gibi bir kral mı olacaktı (halkın ileri gelenlerinin istediği türden bir kral), yoksa Tanrı’nın yüreğine uygun bir adam mı olacaktı?

Saul, İsrail’in ilk kralı olarak meshedildi, ama Tanrı’nın buyruklarına karşı geldi (1.Sa. 10:8; 1.Sa. 13:6-10; 15:1-9). Tanrı’nın yüreğine göre bir adam değildi. Tanrı, Saul’u kral olarak reddetti (1.Sa. 13:13-14; 15:10-11) ve onun yerine bir başkasını atayacaktı.

2. Tanrı, Davut’u kral olarak seçti ve ona sonsuz bir hanedanlık vaat etti.

Tanrı, Saul’un yerine Yahuda oymağından genç bir çoban olan Davut’u seçti. Saul hâlâ hüküm sürerken Samuel onu kral olarak meshetti (1.Sa. 16:6-13). Zorlu yılların ardından, Davut sonunda tahta geçti (2.Sa. 5:1-5). Yeruşalim’i fethetti ve hemen ardından başkent yaptı (2.Sa. 5:6-10).

Davut Tanrı için bir ev inşa etmek istiyordu (2.Sa. 7:1-3). Antlaşma Sandığı Ovet-Edom’un evinden İsrail’e geri dönmüştü (2.Sa. 6:12-15). Tanrı, Davut’un Kendisi için bir ev inşa etmesine izin vermek yerine, Kendisinin Davut için bir ev kuracağını söyledi. Davut’tan bir kraliyet hanedanı yaratacaktı (2.Sa. 7:8-16). İbrahim’in antlaşmasını anımsatan bir dille, Tanrı Davut’un adını büyük kılacak (2.Sa. 7:9; Yar. 12:2) ve halk ülkede rahata kavuşacaktı (2.Sa. 7:10-11; Yar. 15:12-21; Çık. 3:8).

Vaat edilen hanedanlık, Rab’bin ortaya çıkaracağı kral soyundan gelen oğulda gerçekleşir (2.Sa. 7:12). Tanrı şöyle demiştir: “Ben ona baba olacağım, o da bana oğul olacak”(2.Sa. 7:14). Oğulluk dili bize İsrail’in Tanrı’nın oğlu olarak adlandırıldığı Mısır’dan Çıkış 4:22-23’ü hatırlatmaktadır, ancak burada bu tasvir tek bir kişiye, Davut’un oğluna uygulanmaktadır. Davut’un oğlu sadece İsrail halkını değil, diğer ulusları da yönetecektir (Yar. 3:15; Yar. 12:1-3; Mez. 2; 110). Tanrı ile Davut’un oğlu arasındaki bu özel ilişki, Tanrı’nın evini inşa edecek olanın neden Davut’un kendisi değil de oğlu olduğunu açıklar (2.Sa. 7:13).

3. Tanrı, halkının yerine geçecek bir kurban sağlayacağı yer olarak Yeruşalim’i seçti.

Davut krallığının sonlarına doğru halkın sayımını yaptırdı (2.Sa. 24:1-9). Bu durum Tanrı’nın öfkesini uyandırdı. Davut bunun günah olduğunu biliyordu ve günahını itiraf etti (10. ayet). Bununla birlikte, bu günah üç gün içinde yetmiş bin kişinin ölümüne yol açan bir salgın hastalıkla sonuçlandı.

Bir melek Yeruşalim’e saldırmak üzereyken Tanrı merhamet etti ve meleği durdurdu (16. ayet). Melek “Yevuslu Aravna’nın harman yerinde” durdu. Tanrı Davut’a orada bir sunak kurmasını buyurdu (18. ayet). Davut gitti, araziyi satın aldı, bir sunak kurdu ve kurbanlar sundu (19-25. ayetler). Bölümün son satırı, Samuel kitaplarını sonlandırır: “RAB de ülkeyle ilgili yakarıyı yanıtladı ve salgın hastalık İsrail’den kaldırıldı” (2.Sa. 24:25). Kefaret ödenmişti ama bu kefaret burada ödenecek son kefaret değildi.

Aravna’nın harman yerinin tarihsel bir önemi vardır. Buranın başka bir adı daha vardır: Moriya Dağı. Moriya Dağı, Tanrı’nın İbrahim’in imanını sınadığı yerdi (Yar. 22:1-14; İbr.11:17-19). İbrahim, İshak’ı kurban olarak sunmaya hazırlandı, ama Tanrı onu durdurdu. Yerine bir koç tedarik etti. Moriya Dağı aynı zamanda Süleyman’ın tapınağı inşa edeceği yerdir (2.Ta. 3:1). İsrail sunularını ve kurbanlarını buraya getirecekti; burada birisi bir başkasının yerine ölecekti.

Bir kral tarafından sunulan son ve nihai kurban Süleyman’ın tapınağından yüzlerce yıl sonra gerçekleşecekti. Orada, yani Yeruşalim’de, bir Kral Tanrı’nın önünde duracak ve halkı adına O’na yalvaracaktı. Kendisinden başka sunacak kurbanı olmayacaktı, ama O işitilecekti. Bu kişi, Davut’un oğlu ve Tanrı’nın Oğlu olan Rab İsa Mesih’tir (Mat. 1:1-16; Rom. 1:1-4).

Bu makale Bilmeniz Gereken 3 Şey serisinin bir parçasıdır. Orijinal olarak Ligonier Hizmetleri blogunda yayınlanmıştır.

açar ve ikizlerin doğumuyla sonuçlanır. Bu doğumda, Perez’in Zerah’ın önüne geçmesiyle primogeniture (en büyük oğlun miras hakkı) ilkesi bir kez daha tersine döner. Daha sonra Yakup Yahuda’yı kutsayacak ve krallığın onun soyundan gelenlerle ilişkilendirileceğini söyleyecektir (Yar. 49:8-12). Bu kutsama yüzyıllar sonra Samuel’in zamanında görülmektedir (bkz. Mez. 78:67-72).