İsa’nın Bizim İçin Ettiği Dua

Mesih’e iman ettikten sonra, bazı pastörlerim ve akıl hocalarım beni Tanrı Sözü’nden hayattaki inançlarımı ve Tanrı’ya olan tutkumu temsil eden bir “yaşam ayeti” bulmaya teşvik ettiler. Uzun yıllar boyunca doğru ayeti bulmaya çalıştım. Bazen bir tane bulduğumu düşündüm, fakat sonra, ne yazık ki, Kutsal Yazılar’ı incelemeye devam ettikçe, başka bir muhtemel yaşam ayeti onun yerini alacaktı. Sonunda, uzun süredir sürdürdüğüm yaşam ayeti arayışımın boşuna olduğu sonucuna vardım. Hiçbir zaman bir yaşam ayetine sahip olamayabilirim ve sahip olan arkadaşlarımı her zaman biraz kıskanmışımdır. Belki bir gün, Tanrı beni eve götürmeden önce, bir tane bulurum.

Ancak sorun çok daha derinlere uzanıyor. Benim sadece bir yaşam ayetim yok, Kutsal Kitap’ın en sevdiğim bir kitabı ya da en sevdiğim bir bölümü bile yok. Hatta hizmet ettiğim cemaatin benden kaç kez “Bu benim en sevdiğim ayetlerden … bölümlerden … kısımlardan . . . Kutsal Kitap’ın kitaplarından biri” dediğimi duyduklarını bile hatırlamıyorum. Kutsal Yazılar’ın hepsi birbirine benzemese de daha fazla çalıştığımda, Kutsal Yazılar’ın soyağacı veya sayısal liste bölümleri gibi bir zamanlar gerektiği gibi takdir etmediğim bölümlerini bile daha iyi anladığımı ve değerlendirdiğimi gördüm.

Bununla birlikte, Kutsal Yazılar’da en sevdiğim bölümü keşfetmeye belki de en çok yaklaştığım an, yaklaşık on iki yıl önce sevgili dostum Palmer Robertson tarafından Uganda’nın Kampala kentindeki African Bible University’de bir hafta sürecek bir dizi konferans vermem istendiğinde oldu. Benden Kutsal Yazılar’ın en sevdiğim bölümünü öğretmemi istedi. Bir duam olmadığını ama Rabbimiz’in duası olan Yuhanna 17’nin, Hristiyanların Üçlü-Birlik Tanrımız’ın yüceliğini, Mesih’in kişiliğini ve işini, kurtuluşun kapsayıcı teolojisini, Tanrı’nın amacını, kilisenin birliğini ve paklığını, Mesih’le olan birliğimizi ve Rabbimiz’in seçilmiş halkına olan özel sevgisini kavramalarına yardımcı olduğuna inandığım bir bölüm olduğunu açıkladım. Dr. Robertson da benimle aynı fikirdeydi. Ailemle birlikte Robertson ailesinin evinde geçirdiğimiz, Kutsal Kitap, teoloji ve kilise üzerine tartıştığımız ve Yuhanna 17’yi öğrettiğimiz hafta hayatımın en sevdiğim haftalarından biriydi.

Yuhanna 17’deki Başkâhinlik Duası, Kutsal Yazılar’da Rabbimiz’in bizim için dua edişini dinlediğimiz en kapsamlı bölümlerden biridir. Tıpkı İbrahim’in Yaratılış 15’te yıldızları sayarken sizi, beni ve tarih boyunca tüm diğer inananları sayması gibi, İsa da Elçilerin sözleri aracılığıyla sizin, benim ve O’na inanacak olan herkes için dua ediyordu. Tanrı’nın huzurunda, coram Deo’da yaşarken, Rabbimiz’in bizim için dua ettiğini ve şimdi O’nun dönüşünü beklerken bizim için dua etmekte olduğunu biliyoruz.

Bu makale orijinal olarak Ligonier Hizmetleri Table Talk Magazine blogunda yayınlanmıştır.

açar ve ikizlerin doğumuyla sonuçlanır. Bu doğumda, Perez’in Zerah’ın önüne geçmesiyle primogeniture (en büyük oğlun miras hakkı) ilkesi bir kez daha tersine döner. Daha sonra Yakup Yahuda’yı kutsayacak ve krallığın onun soyundan gelenlerle ilişkilendirileceğini söyleyecektir (Yar. 49:8-12). Bu kutsama yüzyıllar sonra Samuel’in zamanında görülmektedir (bkz. Mez. 78:67-72).