Kıskançlık Nedir?

Hristiyan Müjdesi şöyle duyurur: “Tanrı biricik Oğlu aracılığıyla yaşayalım diye O’nu dünyaya gönderdi, böylece bizi sevdiğini gösterdi. Tanrı’yı biz sevmiş değildik, ama O bizi sevdi ve Oğlu’nu günahlarımızı bağışlatan kurban olarak dünyaya gönderdi. İşte sevgi budur” (1.Yu. 4:9-10). Bir Hristiyan’ın yaşamı, Rab’bi yüreğimizle, canımızla, aklımızla ve gücümüzle sevip komşumuzu kendimiz gibi severken aynı zamanda Tanrı’nın Mesih’te bize olan sevgisini bilmekten oluşur (Mar. 12:29-31). Sevginin kıskançlıkla ne ilgisi var? Tek kelimeyle, “Çok.” Pavlus Korint’teki kiliseye bu temel bağlantıyı hatırlatmıştır: “Sevgi kıskanmaz” (1.Ko. 13:4).

Kıskançlığı Anlamak

John Angell James, 1. Korintliler 13 üzerine yaptığı muhteşem açıklamasında, kıskançlığı günahkâr tutkuların “en aşağılığı” olarak adlandırır. James, “Bu, insan bozulmuşluğunun en kötü ve en acı tortuları olan katışıksız bir kötülüktür,” diyor. Kıskançlık “sevginin en doğrudan [karşıtıdır].”

Peki, bu erdemsizliği nasıl tanımlayabiliriz? Kıskançlık, bir kişinin başka bir kişinin sahip olduklarına karşı rahatsız veya mutsuz hissetmesine neden olan ve o kişiden hoşlanmamamıza yol açan bir tutkudur. Kendimizi en yakından özdeşleştirdiğimiz kişileri kıskanma eğilimindeyizdir ve onları en çok değer verdiğimiz alanlarda kıskanırız. Dahası, kıskançlık tek başına bir günah değildir. Kötü niyetin, nefretin, yalanın ve iftiranın ebeveynidir; bu günahlar, eski bir vaizin kıskançlığın “olağan yavrusu” dediği günahlardır. Kıskançlık o kadar yaygındır ki, bilge Öğretmen şöyle der: “Harcanan her emeğin, yapılan her ustaca işin ardında kıskançlık olduğunu gördüm. Bu da boş ve rüzgarı kovalamaya kalkışmakmış” (Vai. 4:4).

Birçok kişi kıskançlık sanki saygın bir günahmış gibi yaşadığı hâlde, kıskançlık Tanrı’nın kutsallığına ve Müjdesi’ne zarar verir. Tanrı sevgidir (1.Yu. 4:8). O’nun sevgisi güzellik ve iyilikten zevk alır ve lütfu her ikisini de üretir. Biricik Oğlu İsa Mesih’te bulunan karşılıksız kurtuluş, Tanrı’nın halkına olan sevgisini mükemmel bir şekilde gösterir. Bu nedenle, kıskanç bir Hristiyan, Kutsal Kitap’ta hiçbir anlam ifade etmeyen bir tanımlamadır. Yine de pek çok Hristiyan hâlâ kıskançlıkla mücadele etmektedir. Bu nedenle Galatyalılar 5:26 ayeti, “Boş yere övünen, birbirine meydan okuyan, birbirini kıskanan kişiler olmayalım” diye buyurur ve 1. Petrus 2:1 ayeti, “Bu nedenle her kötülüğü, hileyi, ikiyüzlülüğü, kıskançlığı ve bütün iftiraları üzerinizden sıyırıp atın” diye teşvik eder.

Kıskançlığı Öldürmek

O hâlde kıskançlığın kalesini nasıl düşürebiliriz? Ruh, kıskançlığı yok etmek için hangi araçları kullanabilir? Aşağıdaki lütuflarda çaba gösterin, böylelikle Ruh’un kıskançlık eylemlerini öldürdüğünü göreceksiniz.

Tanrı’nın ilahi takdirine güvenin. Kıskançlık gizlice Rab’be karşı şikâyette bulunur. Bir başkasına bahşedilen Tanrı’nın sağlamış olduğu nimetlere bakar ve “Bu benim olmalı, onun değil” ya da “Bunu ben hak ediyorum, o değil” der. Sizde eksik olan şey, O’nun hüküm verdiği bir ihtiyaç olabilir. John Flavel, The Mystery of Providence (İlahi Takdirin Gizemi) adlı kitabında bu temel noktayı çok iyi yakalamıştır. “İlahi takdir sizden daha bilgedir,” diye hatırlatıyor Flavel ve şöyle devam ediyor, “Kendi seçiminize bırakılmış olduğunuz takdirde yapabileceğinizden daha iyi bir şekilde her şeyin sizin ebedi iyiliğinize uygun olduğundan emin olabilirsiniz.” Tanrı’nın yaşamınızdaki takdirine güvenmek ve ihtiyaçlarınız için O’na dua etmek yüreğinizi kıskançlıktan koruyabilir (bkz. Yak. 4:1-3).

Minnettarlık geliştirin. Minnettarlık, “durmadan, her şey için Rabbimiz İsa Mesih’in adıyla Baba Tanrı’ya şükret[mek]” demektir (Ef. 5:20). Minnettarlık, kıskançlığın gölgesini kovan güneştir. Minnettar bir yürek, başkalarının sahip olduklarına günahkâr bir arzuyla bakmak yerine, bizi besleyen Tanrı’ya şükrederek başkalarının sahip olduğu bereketlerle sevinir (bkz. Flp. 4:19).

Gerçek sevgide büyüyün. Sevgi ve kıskançlık birbirinin zıttı olduğu için, Hristiyan sevgisindeki büyüme, sıcağın buzu erittiği gibi kıskançlığı da eritir. Komşumuzu sevmenin lütfu, onların bereketlenmeleri karşısında mutsuz olmak yerine, onların iyiliğinden duyduğumuz zevki harekete geçirir. Sevgi, sevinenlerle birlikte sevinir (Rom. 12:15). Kutsal Ruh, kurtarılmış bir canda evini kurar. Tanrı’dan, Ruhu aracılığıyla, Müjde’nin merkezinde yer alan bu içten ve ruhsal sevgiyi büyütmesini isteyin. Kıskançlığın yerine merhameti koysun diye O’nun gücü için dua edin.

Pastörlere Bir Söz

“Müjde’nin hizmetkârlarının bile [kıskançlıktan] daha fazla maruz kaldığı bir günah var mıdır? Daha sık işledikleri bir günah var mıdır?” diye sormuştur John Angell James. “Başkalarının popülerliğini görmek, yararlı oluşunu duymak ve bu süreçte kendisinin göz ardı edildiğini görmek bir insan için ne kadar büyük bir lütuf gerektirir.” Her çağdaş pastör Yakup’un sözünü ettiği ayartmayı yakından anlar.

Sevgili pastör, görevin hoşnutluğu (eldekiyle yetinmeyi), alçakgönüllülüğü, sevgiyi ve şükranı zorunlu kılan Kurtarıcı İsa Mesih’i vaaz etmektir. Ruh’un gücüyle bu lütuflarda büyümek için çalış. Şeytan’ın tanınma, ünlü olma ya da bir platforma sahip olma gibi aklınızı çelme planlarına direnin. Diğer hizmetkarların verimli hizmetlerine sevinçle bakın: O’nun kilisesi aracılığıyla Mesih’in krallığı ilerlemekte ve Şeytan’ın krallığı küçülmektedir. Müjde’nin başka kürsülerden de duyurulması için dua edin ve duyurulduğunda sevinin.

Tanrı’nın tüm kulları Süleyman’ın Özdeyişleri 14:30’daki bilgeliği fark etsin ve uygulasın: “Huzurlu yürek bedenin yaşam kaynağıdır, [kıskançlık] ise insanı için için yer bitirir.”

Bu makale Erdemler ve Erdemsizlikler serisinin bir parçasıdır. Orijinal olarak Ligonier Hizmetleri blogunda yayınlanmıştır.

açar ve ikizlerin doğumuyla sonuçlanır. Bu doğumda, Perez’in Zerah’ın önüne geçmesiyle primogeniture (en büyük oğlun miras hakkı) ilkesi bir kez daha tersine döner. Daha sonra Yakup Yahuda’yı kutsayacak ve krallığın onun soyundan gelenlerle ilişkilendirileceğini söyleyecektir (Yar. 49:8-12). Bu kutsama yüzyıllar sonra Samuel’in zamanında görülmektedir (bkz. Mez. 78:67-72).